4v291o

Watched on Thursday May 22, 2025.

Watched on Saturday May 17, 2025.

Antonietta ve Gabriele'nin kurduğu bir günlük kısa bağ, hem o günün anlamını, hem de faşist rejimin baskısını hissettiriyor. Politik mesajı açık fakat göze çok sokmadan veriyor.

Sakin ve etkileyici bulduğum değerli bir film.

Birazcık kendimden parçalar bırakacağım... okumak istemeyenler geçebilir.

Artık gerçekten bir şeyler yapmak istemeyen, yaptığım şeylerin anlamsız olduğunu sorgulayan, çokça sıkıldığım, her şeyin üst üste geldiği, kendi mentalimi düzenleyemediğim ve çöküş yaşadığım bir dönemden geçiyorum. O yüzden pek film seyredemiyorum. İzleyesim de gelmiyor. Bazı şeyler dışarıya belli edilmez ama insanın içi yavaş yavaş çürür ya işte öyleyim. 4, 5 saatten fazla uyuyamıyorum bile artık. Kafamı yastığa koyduğumda ağlamak istesem de ağlamamam lazım diyip gözyaşlarımı tutuyorum. 22 yaşındayım ve bunları düşünüp saçma şeylere kafamı takıyor da olabilirim, takmıyor da olabilirim. Kendi hayatımda olabildiğince iyi insan olarak yaşamaya çalışıyorum, içim ne kadar negatif enerjiyle dolu olsa da dışarıya pozitif enerji yayarak dengelemeye çalışıyorum. Ama ne yaparsın işte... Hayat bu 😪

Uzun lafın kısası ben review yazmaya uygulamada gördüğüm birkaç kişiden ilham alarak heves ederek başlamıştım. Artık o hevesi geçtim kendi hayatıma bile heves edemediğim için öneri listeme yapılan önerileri olur da film seyrettiğim zaman o listeden izlersem ve bir şeyler yazamazsam kusura bakmayın. O yüzden etiket koyarak belirtmeye çalışacağım.

Umarım her şeyi bir kenara atmadan önce kendimi toparlarım ki yine bunu yalnız başıma yapmak zorundayım. Acımasız ve zalim bir hayatın gerçekleri bunlar...

Zaman ayırıp okuduysanız çok teşekkür ederim.

"Senin yüreğin iyilik dolu Olcay, bu dünyada acı çekmeden yaşaman imkansız."

Görünmeden yaşıyor. Sessizliği susmak değil, bu dünyaya karşı kendi şeklince bir duruş.

Watched on Monday May 5, 2025.

İzledikçe, sindikçe büyüyen bir film. Görünürde bir satanizm hikayesi ama özünde bedenin, inancın ve aklın nasıl manipüle edilişini anlatıyor. Rosemary hem korunmuyor hem insanların kendi çıkarları için kullanılıyor hem Rosemary'e inanılmıyor ve ona yardım edecek kişiler de engelleniyor. Gerçekten ürkütücü. Verimsiz doktorlar ve güler yüzlü insanlar arasında gerçek gerilim çok tanıdık... İnsanların baskısı altında kalmak, kontrolü kaybetmek, yalnızlaşmak. Rosemary...

Önerin için teşekkür ederim ilsu.
Recommend me movie
Recommendations I Watched

Korku filmleriyle bildiğim Sam Raimi’den farklı stilde bir film. Para dolu, belirsiz bir çantayı bulan üç kişinin yaşadığı olayları anlatıyor. Hayatlarını kurtarmak için yapmaları gereken şeyi yapmak yerine, suçluluk duygusu ya da ellerindeki paranın onları manipüle etmesiyle yavaş yavaş yıkıma sürükleniyorlar. Çok büyük bir finale sahip değil, ama yerinde ve etkileyici bir finalle bitiyor.

Soğuk ve dinamik bir film ama içerisinde rahatsız edici, hoş olmayan bir hikaye barındırıyor. Biraz üst taraftan anlatmış Cronenberg.

Viggo Mortensen ve Naomi Watts'ın filme kattığı enerjiden bahsetmeme gerek yok. Çok iyiler.

Kendi düzlüğünde iyi ve kaliteli fakat daha iyi olabilirmiş.

Önerin için teşekkür ederim selcen.
Recommend me movie
Recommendations I Watched

Alt metnin fikri ve politik olayları aktarma düşüncesi güzel, hatta kanlı ve şiddet sahneleri bile çok iyi. Filmin tek eksiği senaryosu. Bu film daha iyi bir senaryoyu hak ediyordu...

Önerin için teşekkür ederim Batu.
Recommend me movie
Recommendations I Watched

Beklentimin çok üstünde çıktı. Oyuncu performansları, senaryo ve filmin atmosferi... çok iyiydi.

Sam Raimi'nin orijinal Evil Dead filminden daha iyi bir Evil Dead filmi. Özellikle kan sahneleri ve renk kullanımı etkileyiciydi.

Yapılan işkenceler… Bu filmde sadece şiddet ve vahşet var. Vahşetin ne olduğunu, hiçbir amaca hizmet etmeyen işkencelerin ne kadar iğrenç ve rahatsız edici olduğunu bu filmde anlayabilirsiniz. İzlediğim en rahatsız edici ve en mide bulandırıcı filmdi.

Filmde hikaye ve anlatım yok. Sadece insan bedenine yönelik acımasız sahneler var. İşkenceler aşırı gerçekçiydi ki zaten film olarak değil, işkence kaydı olarak çekilmiş.

Batu önerin için teşekkür ederim.
Recommend me movie
Recommendations I Watched

Bu kadar iğrenç bir olayı, dramatize etmeden sessizce anlatmak, filmi daha da rahatsız edici hale getirmiş.

Watched on Friday April 18, 2025.

Serinin vahşet ve şiddet dozu tartışmasız çok yüksek, hatta zirvede diyebiliriz. Ama ne yazık ki oyuncu performansları komik duruyor.

Heat'in spin-off filmi gibi ama Heat'ten önce çıkmış. Sanki Heat’in altyapısını oluşturmuş. Michael Mann bu işlerde gerçekten iyi, filmi öyle bir yapıyor ki ekrandan gözünü ayıramıyorsun.

Sinematografi bayağı hoş. Müziklerde çok kaliteli. Biraz yavaş tempoda ilerliyor ama Michael Mann o atmosferi çok iyi ayarlıyor.

Hangi düşünceyle tuz sahnesini de düşünüp yaptı yönetmen bilmiyorum ama vahşeti ilk filme göre bayağı arttırmış fakat eklemiş olduğu fantastik ögeleri ve son kısımları beğenmedim.

''It'' filmindeki palyaçodan daha vahşiymiş.

David Lynch… Öncelikle huzur içinde uyu üstat.
Mulholland Drive öyle muhteşem kurgulanmış ki, insanın beynini yoran, kafasını allak bullak eden ama içinde bir sürü anlam barındıran filmlere hayranlığımı bir kez daha tazeledi.

Sadece baş karakterler üzerinden anlatılan bir hikaye değil, aksine çok daha fazlasını ince işlenmiş detayına kadar anlatıyor. Sinrma sektörünün (Hollywood'u barındıran) gizli kapaklı dönen işlerini, filmdeki karakterinde gerçek hayatında yaşadığı pis olayları ve travmaları harika bir şekilde işlemiş Lynch. Filmin içindeki olaylara ilk bakışta normal olaylar gibi bakıyoruz ama içinde ''illüzyon sahnesi'' kullanılarak, gerçeklerin ne olduğunu da ortaya çıkarıyor. Filmde, bu detaylar, açık açık söylenmese de yine ince dokunuşlarıyla Lynch bunları belirtmiş. Bazı şeyler üstü kapalı olsa da biraz kafa yorunca her detayı ayrı değerli.

My Top 100 Precious Ones

It was an amazing and truly fascinating experience. I can say it's one of the best anime films I've seen since Ghost in the Shell. In fact, this film might even sur Ghost in the Shell. Everything in the film is so intense and fast-paced that the complexity of the story almost feels uncontrollable, yet it only adds to the brilliance of the narrative.

The world depicted in the film is dark, harsh, and somewhat hopeless. People always seem to be fighting against something, but they're not afraid of forgetting what they're fighting for. Sometimes, it feels like the people themselves are more broken than the city.

What exactly Akira is remains unclear, but I think it's more accurate to focus on what it represents rather than trying to figure out who it is. It could symbolize the essence of power, or perhaps a dimension that humanity strives for but can never truly understand.

It's an incredible sci-fi film, full of philosophical inquiries, just like Ghost in the Shell. A masterpiece.

My Top 100 Precious Ones

Sanatsal olmaya çalışan bir soygun filmi. Ne yazık ki, bundan fazlası değil. Üzgünüm, Anna Karina...

İnanç, aşırı dogmatizm ile flört ettiğinde ne olur? Maud, infilak değneğinde yürüyüp ne zaman düşeceği belli olmayan biri gibi kendini Tanrı’ya adadığını söylüyor ama aslında içinden çıkamadığı bir yalnızlığa sığınıyor. Hissettiği şeylerin ne tam gerçek ne de sahte olduğunu anlamamız için bize bırakılıyor çünkü o kadar inatçı ki onun dünyasında başka türlüsü mümkün olmuyor.

Film ilerledikçe Maud’un inatçılığı o kadar artıyor ki artık kendi gerçekliğini değil inandığı şeyin gerçekliğinde yaşamaya başlıyor. Kendi içinde kurduğu düzene dışarıdan müdahale edildikçe, kendi düzeni de kırılganlaşıyor. Kendini cezalandırmaya yeltendiği sahneler olsun ve çok beğendiğim final sahnesi olsun, dogmatizmciliğin nelere yol açacağını hatta deliliğe ve aşırı takıntıcılığa kadar yol aldığını, nelere sebep olduğunu görüyoruz.

Batu önerin için teşekkür ederim.
Recommend me movie
Recommendations I Watched
Kişisel Gelişime Yardımcı Filmler

"Benim adım Kayla. Biyolojik gereksizden kurtulması için benden nefret etmesini sağlamalıyım."

TV+'da izlenecek film varmış.
Diyaloglar çok iyiydi. Özellikle Kayla'nın diyalogları. Ve Meriç'in Picasso olduğunu kim tahmin edebilirdi ki? Ayrıca Kayla gizli LeBron'muş. Basketbol maçı görmek isterdim.

Ben bu serinin müziği dışında bir olayı olmadığını düşünüyorum. Hatta çoğu konu da zayıf kaldığını düşünüyorum. Çekimleri de sevmedim.

Neden bütün odalarda koruma varken virüs enjekte olmuş en önemli kişinin odasında koruma yok?

One Asian per Week: 30 Films Unearthed from the Deep

1 of 30 - From the Depths

Tells the story of Peipei, who dreams of seeing snow in Japan, and the lengths she is willing to go to in order to make that dream come true. While it may seem like a simple story at first glance, we see a young person first taking a part-time job to fulfill her desires, then realizing that more money can be made through illegal smuggling, pushing her boundaries even further. With a bit of dramatic touch, the film's atmosphere is enhanced. Additionally, I was truly captivated by the cinematography.

The director creates such comforting films that you can’t help but get completely immersed while watching. The animation, the stunning use of the color palette, and the way emotions are conveyed through visuals are truly impressive. However, I couldn’t help but compare it to Your Name. Because of that, it slightly fell short of my expectations. It shares similar themes and storytelling, but it didn’t quite reach the emotional impact of Your Name. Still, it was amazing in of its visuals and atmosphere.

"When will I find my own 'sunshine'?"

"Karanlığı özlüyorum. Ölümü diliyorum. Gerçek ölümü. Eğer ölümde, hayatımda tanıdığım insanlarla karşılaşacağımı düşünseydim, ne yapacağımı bilmezdim. Bu, nihai korku olurdu. Nihai kabus. Ölümde yalnız olmak istiyorum. Hiçbir şey. Sadece hiçbir şey. Dünyaya gözlerimi kapatıp bir daha asla açmamayı istiyorum. Hiçbir şey. Görme yok. Ses yok. Dokunma yok. Tat yok. Koku yok. Hiçbir şey. Yalnız olmak ve huzur içinde olmak istiyorum. Özgür olmak istiyorum. Dünyanın işkencesinden özgür. Kendi varoluşumun işkencesinden özgür. Özgür olmak istiyorum. Ve biliyorum ki, ölüm, bu özgürlüğü elde etmenin tek yolu. Tek yol. Ve hazırım. Hazırım. Karanlığı kucaklamaya. Ölümü kucaklamaya. Hiçliği kucaklamaya. Hazırım. Hazırım."

Sadece iki oyuncu, tek mekan ve doğal diyaloglarla dolu bir tartışmayı konu alıyor. The Man from Earth filmi gibi ama daha farklı. İnançlı adam, artık her şeye inancı kalmamış, kendisini hiçlikte hisseden ve artık karanlığa gömülmek isteyen adamı veya profesörü kurtarmaya ve ona umut aşılamaya çalışıyor.

"Gerçek şu ki, gördüğüm biçimlerin içi yavaş yavaş boşaltıldı. Artık onların bir içeriği yok. Sadece şekiller var. Bir tren, bir duvar, bir dünya. Ya da bir adam. Anlamsız bir şekilde, uluyan bir boşlukta sallanan bir şey. Hayatının, sözlerinin bir anlamı yok. Neden böyle bir şeyin arkadaşlığını arayayım? Neden?"

Samuel L. Jackson karakteri, filmin ortalarına doğru heyecanlı heyecanlı hapishane hikayesi anlatırken, profesörü hayata karşı biraz daha çaba göstermeye ve kendi inançlarına karşı durmaya ikna etmeye çalışıyor. Bir yerde de profesör, uzun bir umutsuzluk ve karamsarlık dolu cümlelerden sonra "I'm a professor of darkness" diye söylüyor. O kadar negatif cümleler kuruyor ki, Samuel L. Jackson'ın karakterinin yüzüne yansıyan umutsuzluğu da görüyoruz. O cümleleri duyduğumuzda ve anlamını tam olarak kavradığımızda, profesöre hak verdiğimiz birçok şey olduğunu da belki de fark ediyoruz. Belki de filmin vermek istediği mesaj, o cümlelerin içindeki gerçek anlamlar, insanların yaşamla ilgili sorguladığı şeylerdir.

muzo önerin için teşekkürler.
Recommend me movie
Recommendations I Watched

Gerçek bir hikaye uyarlaması, kötü çekilen birkaç sahne, sıkıcı tempo ve zayıf bir senaryodan dolayı harcanmış. Jude Law'ın performansı da kurtaramamış.

"You asked how it works. To be with someone in this business. This is how. You each know what you know, and you know what you'll do, and you never discuss certain things again. I watch her. I assume she watches me. If she's trouble, even of her own making, I will do everything in my power to extricate her. No matter what that means."

Could you please release a new movie starring Michael Fassbender and Cate Blanchett together?

First of all, if you're expecting action, there isn't any in this film. It focuses solely on mystery, distrust, and questioning, and the movie delivers that really well. There are two dinner scenes. The second one is my favorite :) Honestly, if the whole film took place at the dinner table, I wouldn't have gotten bored for a second. I wouldn’t even complain. I liked the film, although I can’t help but think there are certain things they could have done much better.

Honestly, I would love to have a dinner at the table with Michael Fassbender and Cate Blanchett.

"I think it's nice that we share the same sky. That way, even if I can't see you, I know you're always there."

It was calm, peaceful and sad from start to finish. Father-daughter relationship is portrayed in such a natural and touching way in an ordinary holiday setting that I found myself both smiling and feeling bittersweet while watching the film. There are no big dramatic scenes, we are simply living in the moment. Maybe that's for the better. Small, subtle touches can convey certain things much more effectively. We really need to appreciate the value of some things.

I want to say something about a scene in the movie

Calum, no matter what happened when Sophie went to sing on stage, you had to go there with her. Whether you liked it or not, even if your legs were broken, you had to go there, no matter what.

My Top 100 Precious Ones

Ben bunu izleyip, bitirdikten sonra arkaya da şarkılarını açıp dinlerken sevgili arkadaşım Doruk bunu gördükten sonra Nirvana ile dizlerini tokatlayacağına eminim :(

Bu film bilim kurgu gibi görünse de, çoğunlukla varoluşsal krizi içeren bir yapım. Yeni bir kimlik, yeni bir hayat ve ikinci bir şans üzerinden insanın gerçekten neyi arzuladığını ve neyi bırakabileceğini sorguluyor.

Ana karakter, sıkışıp kaldığı hayatını geride bırakıp bambaşka bir insana dönüşme fırsatı yakalıyor ama asıl soru şu: ''Gerçekten değer verdiğin şeyleri tamamen bırakabilir misin?'' Eşini, kızını, uğruna yıllarını harcadığın şeyleri, geçmişini… Bunları geride bırakmak mümkün olsa bile, hatıralarından kaçmakta mümkün mü? Bu soruların peşinden giderken insanın kendisinden kaçamayacağını, ne kadar değişirse değişsin eski benliğinin gölgesinin de peşini bırakmayacağını düşündürüyor ve gösteriyor.

Hayat, bazen tatminsizlikle yüzleşmek, bazen de sahip olduğumuz şeylerin değerini fark etmekle ilgili. Çünkü her şeyi geride bırakıp yeni bir hayata adım atsan bile, gerçekten tatmin olabilir misin? Film bunu kaliteli bir biçimde işliyor ama biraz daha, birkaç şey daha görmeyi beklemiştim.
-
BURDAN SONRASI BIRAZ SPOILER
-
Karakter, dünya üzerindeki en iyi plastik cerrahilere ameliyat oluyor ve doktorlar karakterin yüzünü, fiziksel durumunu, kas yapılarını inanılmaz bir şekilde değiştirip, gençleştiriyorlar. Hatta sesi bile değişiyor. Ama aklıma takılan şeyler var

Karakter seçimini yapıyor. Yeni bir hayata başlıyor. Zaten başaramayacak ama iç organlara bir işlem uygulandığına veya uygulanmadığına dair bir şeyler görmedik. Eğer iç organlara bir şeyler uygulanmadıysa ve geliştirilmediyse, bu yeni kimlikle yaşamanın hiçbir mantığı olamaz diye düşünüyorum. Bu sorularıma keşke yanıt alabilseydim.

cnaxxd önerin için teşekkür ederim.
Recommend me movie
Recommendations I Watched

Sinematografinin şahane olmasının yanı sıra baş karakterimiz ''Kedi'' üç ucubeden hayatın anlamını sorgulamak için yola koyulur. Hayatın anlamını öğrenmek için üçünü de görmeye gider ama tabii ki hayatın anlamı herkese farklıdır :)

Mektup sahnesini ve filmin çekimlerini çok sevdim. Sanatsal filmleri sorgulamayı ve düşünmeyi seviyorsanız tavsiye ediyorum.

Film, yatılı bir okulda okuyan bir kızın, iki kadın öğretmen hakkında ortaya attığı yalan bir iftirayı temel alarak, toplumsal önyargılar ve ahlaki sınırların ağır bir sorgulamasını yapmaya çalışıyor.

Filmin ikinci perdesinde, yalanın ve iftiranın ortaya çıkışıyla birlikte gerilim yükseliyor. Bu noktada, karakterlerin içine düştüğü çaresizliği de harika bir şekilde işliyor ama üçüncü perdeye gelindiğinde, bir mahkeme kurulmuş gibi bir atmosfer yaratılmasına rağmen, evde yapılan tartışmalar orada çözülmüyor. Benim için orada olaylar bence çözüldü çünkü başka bir şey olamazdı ama filmde çözülmedi. Olayın örgüsünün bu bölümde oldukça zayıf kaldığını düşünüyorum. Bu sahnenin ardından bir mahkeme olmuş fakat mahkemeye dair sahneleri filmde göremiyoruz. Bu yüzden de o kısımlar pek içime sinmedi.

Dördüncü perde, en beğendiğim bölümler. Audrey Hepburn ve Shirley MacLaine’in canlandırdığı karakterlerin bireysel üzüntüleri, yalnızlıkları ve toplumun üzerlerinde yarattığı baskıyı, sergiledikleri harika ve şahane bir performansla seyrediyoruz. İnsani duyguların en doğal ve saf halini, empatiyi ve trajediyi hissediyoruz. Son perdenin sunduğu duygu yoğunluğu, benim için hikayenin eksik kalan bazı kısımlarını telafi ediyor. Özellikle son bölümde Bayan Tilford'un geldiği sahne ve o sahneden sonraki bölümler filmin en iyi ve en çarpıcı bölümleri.

Reixx önerin için teşekkür ederim.
Recommend me movie
Recommendations I Watched

"When we face death, our life is like a puppet in a festival. Once its string is cut, it begins to collapse."

The second film of Ghost in the Shell beautifully explores the themes of the fragility of life and the inevitability of death, particularly through the relationship between robots and humans. Puppets carry symbolic meanings on many different levels in the film, representing both humanity's dependence on technology and the helplessness we feel in the face of fate. Batou and Togusa's struggle in this world, shifting between reality and artificiality, leads them on an adventure where they experience a kind of game or festival of fate.

Just like a puppet being controlled by its strings, the characters in the film are shaped by both societal structures and technological systems. When the strings are cut, these characters are forced to question their existence and meaning; just as we realize the fragility of life when we face death.

The film's incredible visuals and art direction beautifully convey the "festival" metaphor. The locations, inspired by Japanese festivals, were also stunning.

I’m sharing three tracks from the festival music that I ired, along with the lyrics I took from one of them below

The moon fails to shine down on either day or night,

And the night bird calls out in sadness.

When I turn to look,

The flowers had all fallen away.

It was as if all comfort

Had vanished from the world.

The Ballade of Puppets: Flowers Grieve and Fall

As the gods leave to gather in the new world,

Day breaks,

And the night bird calls out.

The Ballade of Puppets: In a New World, Gods Will Descend

The blossoms

Beseech the gods.

"Even though in this world

We may know grief and suffering,"

"Our dreams shall never die,"

And they fall from the branch in anger.

The Ballade of Puppets: The Ghost Awaits In The World Beyond

"How can you be sure that your wife and daughter waiting for you at home are real? Perhaps you are alone in a room, a man lost in his own dreams."

Questions like "What is real?" and "What is imaginary?" are directly posed to us. Batou’s ownership of a pet can also be seen as an attempt to create a sense of belonging and reality. The possibility that these feelings might actually be something created solely by his mind makes us reflect.

As humanity becomes increasingly intertwined with technology, are the memories we , the emotions we feel, and the reality we think we experience truly ours? Or have we become lost in the dreams created by our minds, alone in a room?

None of these are fully explained in the film. They are entirely philosophical thoughts left up to us. And, in fact, the film contains many philosophical quotes.

The music I love the most in the film is the ending track. I'm leaving it here

Follow Me

Since Batou is the main character this time, I’d like to emphasize that the voice actor for Batou, Akio Otsuka, also voices Kyoraku from my favorite anime, Bleach. Throughout the film, I kept wishing he would say "Bankai."

• My Top 100 Precious Ones •

Batou: So, whats's feel like when you go diving?

Motoko: I feel fear. Anxiety. Loneliness. Darkness. And perhaps, even… hope.

Batou: Hope? In the darkness of the sea?

Motoko: As I float up, I almost feel as though I could change into something else.

The film is set in the year 2029. With the advancement of biotechnology, the world has reached a point where human-cyborg hybrids have become a part of everyday life. The main character, Motoko Kusanagi, is a cyborg working for Section 9, an elite unit that fights cybercrime. Her mission is to capture the mysterious hacker known as Puppet Master, who manipulates identities in the digital world without leaving a trace.

But it’s not just a chase. It’s a film with a strong philosophical core, asking profound questions about identity, consciousness, and what it means to be human. The moments when Motoko questions herself and her existence also confront us with these questions, making us think. In a world where the line between reality and artificial consciousness is becoming increasingly blurred, the question of what we call a "soul" lies at the heart of the film.

"What if a cyber brain could possibly generate its own ghost, create a soul all by itself? And if it did, just what would be the importance of being human then?"

This film should not be viewed solely as an action or science fiction movie. It has a narrative that goes beyond mere thoughts.

What is consciousness?

How closely is identity tied to the physical body?

At what point can artificial intelligence be considered a life form?

Especially when Puppet Master considers itself a life form and eventually offers to merge with Motoko, it becomes one of the most striking and profound moments of the film philosophically. This scene questions concepts like individuality, existence, and evolution, offering different perspectives on what it truly means to be human.

Let’s not forget that The Matrix series was also inspired by the Ghost in the Shell film. It has also influenced various video games. In fact, it is one of the best sci-fi films with the best script I've ever seen, alongside Blade Runner, 2001: A Space Odyssey, and Arrival. For me, it’s still the best anime film of all time and one of the best sci-fi films. I don’t think anything will sur it.

This review may contain spoilers.

Klasik bir oyuncak eşyanın insanları öldürdüğü bir film daha, yine zayıf bir senaryoyla karşımızda. Keşke sorun sadece zayıf bir senaryo olsaydı… Filmin başlarında ilgi çekici bir şeyler olsa da, devamında neredeyse hiçbir şey olmuyor. Sonlara doğru hareketleniyor gibi görünse de, olaylar anlamsız ve mantık dışı bir şekilde ilerliyor.

Hikayede, Hal’in küçükken kardeşi Bill’i öldürmek istemesi, ancak maymunun, Bill yerine annesini öldürmesi gibi bir geçmiş var. Sonra, kardeşine maymunun yaptıklarından bahsedip onunla yüzleşiyor ve maymundan kurtuluyorlar. Ancak Bill, Hal’in kendisini öldürmeye çalıştığını ve annesinin öldüğünü öğrenince tüm hayatını maymunu bulmaya ve Hal'i öldürmeye adıyor. Filmin bütün bir kısmı tamamen boş ve sıkıcı geçiyor. Son bölümde de, en nihayetinde Hal’in kısa bir motivasyon konuşmasıyla Bill bir anda ikna oluyor ve barışıyorlar. Tam barıştık derken, maymun Bill’i öldürüyor.

Tüm hayatını Hal’den intikam almaya adayan Bill’in, tek bir konuşmayla fikir değiştirmesi, kötü karakterin motivasyonunun ne kadar kötü yazıldığını görebiliyoruz. Senaryo, baştan sona hem sıkıcı hem temposuz hem de berbat.

I’m going to share my thoughts with some spoilers. I guess there’s no one who hasn’t seen Scream series by now.

No matter how much I try, I just can’t seem to like this series. Scream 4, in particular, came 11 years after the third film, yet the script remains almost unchanged. I was expecting something different, but instead, we get the same formula again: trying to guess who the killer is, which I find boring. I think there should be some variation in the way this mystery is handled. The movie sticks to classic slasher rules, where characters die from a single stab wound, except for Sidney, of course. She gets stabbed and still survives. Even if she were shot in the head, she’d probably make it out alive...

The dialogues and acting don’t draw me in either. The references in the film can be entertaining at times, but I think they are a bit overrated.
Maybe I just couldn’t grasp and understand the true essence of the series.

Watched on Tuesday March 25, 2025.

Ghostface atlayıp zıplasa daha mı iyi olurdu acaba? Bir de unutmadan Sid, neden maskeyi çıkarmadın?

İlk iki filmine göre daha duygusal düşüncelerle hareket eden Michael'ın, yaptığı işlerden dolayı duyduğu pişmanlıkları ve sonucunu, Coppola, neredeyse üç saate yayarak sıkıcı ve zayıf bir senaryoyla seriyi noktalamış.

Watched on Saturday March 22, 2025.

Ghostface neden her gözüktüğü sahnede atlıyor, zıplıyor ve yere düşüyor?

İzlediğim en ilginç senaryolu filmlerden bir tanesi. Sion Sono, nasıl bir şey düşündün ve nasıl aklına geldi bu filmi yaptın bilmiyorum ama yine de bir şeyler yazayım ben.

Bu film, bir başkaldırı hikayesi olarak da okunabilir ya da bambaşka bir şey olarakta. Sion Sono’nun dört saatlik değişik senaryosunun, insanın çelişkilerini açığa çıkarırken bizlere din, cinsiyet, ahlak kavramlarını yeniden şekillendirmeye ve anlatmaya çalıştığını düşünüyorum. Hikaye, mizahi ve duygusal yoğunlukla anlatılırken, insanın başka köşelerine de değiniyor.

Yu’nun hikayesi, günah ve bağışlanma arasında gidip gelse de, özünde kabul görmenin ve sevgi arayışının bir hikayesi. Sadece bireysel olarak değil, toplumun dayattığı inanç sistemleriyle birey arasındaki bitmek bilmeyen çatışmanın da anlatısı. Aile, din ve toplum, karakterlerin hayatına yön vermek yerine onları boğan ve esir alan kafeslere dönüşüyor. Peki ya aşk? Yoko ve Yu’nun ilişkisi, aşka dair kafamızda yerleşmiş stabil düşüncelerimizi sarsarak, onun özündeki kaotik doğaya bakmaya zorluyor.

Din de, bu hikayede kurtuluştan çok, karakterlerin kişiliklerini şekillendiren ve aynı zamanda yok eden bir güç olarak karşımıza çıkıyor. Dini ritüeller de mizahla eleştirilirken, inanç ve inanmanın özüne de dikkat çekiliyor. Cinsiyet rolleri de filmde yerle bir edilip, maskülenlik ve feminenlik arasındaki sınırları bulanıklaştırıp, kendimizi nasıl tanımladığımızı sorgulatıyor.

Film boyunca da doğru ve yanlış, karakterlerin niyetlerine, eylemlerine ve insanların beklentilere göre değişiyor. Alt metinlere yerleştirilmiş değişik ana fikirlerle,ahlaki değerleri de sorgulayan bir film.

İnsan olmak, sevmek ve varolmak da son bölümlerde çok iyi anlatılmış.

selcen, izlediğim en değişik senaryoya sahip japon filmlerinden bir tanesiydi, önerin için teşekkür ederim. Biraz düşünmem gerekti ama daha fazla da bekletmeyeyim dedim :)
• Recommend me movie •
• Recommendations I Watched •
• My Top 100 Precious Ones •

"There is no greater solitude than that of the samurai, unless it is that of the tiger in the jungle... Perhaps..."

Bu film benim için sessiz bir meditasyon. Disiplin, düzen ve yalnızlık, kusursuz bir uyum içinde işlenirken, her detay incelikle yerleştirilmiş. Alain Delon’un canlandırdığı karakter, disiplininin içinde bozulmayan bir sakinlik ve yalnızlıkla yaşıyor. Etrafında gelişen olayların yarattığı baskı, sessizlikle işleniyor ama o gerilimi hissettiriyor. Film, karakteri iyi yansıtıyor ama biraz daha fazla bir şeyler görmek fena olmazdı.

Jef, kontrollü ve kusursuz bir düzen içinde hareket ediyor. Aynı satranç gibi hamlelerini yapıp, her hareketini dikkatle ve sessizce hesaplayarak, soğukkanlılığını bozmadan ilerliyor (Satrançı ben de çok seviyorum). Yönetmen, filmin sakin atmosferine hafif gerilim serpiştirmiş. Jef’in de hareketlerinin sonucunun en küçük hatasının yol açacağı sorunları bilerek ve tartarak ilerleyen, sessiz ama profesyonel tetikçiliği gibi.

"I never lose. Never really."

Denge ama her dengede bir kırılma noktası vardır. Karakteri bir satranç oyuncusu gibi ele alıyorum. Dikkatle hamle yapar ve onu izleriz ama çok küçük bir hata bile hamlelerin doğruluk oranını azaltacağı için bazı oyunları ne yaparsan yap kazanamazsın. Sakince izlediğim bu filmde beni düşündüren şey benim için filmin en iyi yeri olan finali. Bence çok iyi final ama tabii ki tartışılır.

ilsu, bu harika önerin için teşekkür ederim.
• Recommend me movie •
• Recommendations I Watched •
• My Top 100 Precious Ones •

TÁR’ı izlemeye başladığımda, müzik üzerine yoğunlaşan sanatsal bir anlatı bekliyordum ancak film ilerledikçe karşıma çıkan şey sadece bir şefin kariyeri ya da müzik dünyasının incelikleri değil, güç ve egonun insan psikolojisi üzerindeki yıpratıcılığıydı. Lydia, yeteneğiyle çevresindekileri etkileyen, katılığı sorgulanamaz biri gibi görünse de, zamanla bu bunun onu nasıl şekillendirdiğine ve adım adım nasıl bir çöküşe sürüklendiğine tanıklık ediyoruz.

Cate Blanchett o kadar iyi oynuyor ki ihtişamını konuşmaya bile gerek yok. Mimikleri, beden dili ve sesi, karakteri gerçekten çok iyi oynuyor.

Ne yazık ki filmin ilk bölümünün beni tam anlamıyla içine çektiğini söyleyemem. Filmin ilk bölümü kendi düzeninde ilerleyip, kaliteli diyaloglara sahip olsa da, ilk yarısının temposunu ve ilerleyişini yeterince ilgi çekici bulmadım.

Orkun önerin için teşekkür ederim.
• Recommend me movie •
• Recommendations I Watched •

İzlerken en çok düşündüğüm şey, bir annenin çocuğuna nasıl bu kadar uzak ve ilgisiz kalabildiğiydi. Üstelik sadece anne değil, tüm ailesi onu görmezden geliyor, umursamıyor. Filmin süresi göz önüne alındığında, senaryonun işlenişini hem hızlı hem de biraz düzensiz buldum. Kısa film tabii ki hızlı işlenmeli fakat gerçekten kısa film olmasına rağmen o geçiştirmeyi ve düzensizliği hissettiriyor. Farkındalık yaratma amacıyla çekilmiş ve bunu belli bir ölçüde başarmış olsa da, kısa film formatı anlatımı sınırlamış. Eğer bu film uzun metrajlı olsaydı, konu daha derinlemesine işlenebilirdi ve çok daha geniş bir kitleye ulaşabilirdi diye düşünüyorum. Bu tür hikayelerin önemi söz konusu olduğunda, bence hak ettiği ilgiyi ve etkiyi uzun metraj da görebilmesi daha olası.

Clint Eastwood yönettiği Perfect World filmiyle beni etkilemeyi başarmıştı ve bu filmle de aynısını başardı. Jimmy, Sean ve Dave'in yolları, çocukluklarında yaşanan bir trajediden yıllar sonra yeniden kesişiyor. Film, susayınca boğazımızdaki kuruluk rahatsız eder ya aynı onun gibi bir atmosferde geçiyor. Geçmişin izlerini silmenin imkansızlığını ve adaletin ne denli yanıltıcı olabileceğini harika bir şekilde işliyor.

Sean Penn’in hem acı hem de intikam duygusu barındıran bir babayı canlandırdığı performansına da söylenecek söz yok, şahane oynamış. Tim Robbins ise Dave karakterinin travmasını o kadar gerçekçi bir şekilde yansıtıyor ki,insanın boğazında bir düğüm hissi oluşturuyor. Kevin Bacon’ın Sean rolündeki soğukkanlılığı da ayrı bi atmosfer katmış. (Laurence Fishburne) olmasaydı o atmosfer asla olmazdı.

Sadece bir cinayet vakasını çözmek değil, adalet, suçluluk ve travma gibi neyin doğru neyin yanlış olduğunu da düşünmemize sebep oluyor.

Bir Prisoners değil ama :) beğendim.

BURDAN SONRASI SPOILER

(Aslında bunu yazmayı düşünmüyordum ama izlerken bir şey dikkati mi çekti. Dave pedofili olabilir mi? Yaşadığı travmadan dolayı kendisine yapılan şeylerin hala içinde olduğunu söylüyordu onu kaçıran adamların pedofili olmasından dolayı o pedofili hastalığını Dave'e geçirmiş olmaları mümkün mü? O yüzden yalan söyleyerek Jimmy'e itiraf edip kendisini bilerek ölüme sürüklemiş olabilir mi? Çünkü arabada dövdüğü kişi de pedofiliydi ve kendisini etkilemişti adamı dövmüştü) Sadece kendi düşüncem.

Once Upon a Time in America... Sadece bir film değil aşk, duygu, suç, dostluk... Bunların hepsini içerisinde barındıran bir sanat eseri.

Noodles, Max ve Deborah etrafında şekillenen bu hikaye, yalnızca bireysel yolculukları değil aynı zamanda ihanet, hırs ve özlemle bitişik karmaşık ilişkileri de gözümüzün önüne getiriyor. Noodles, hayatın yıkıcılığı ve vicdan yüküyle boğuşurken, Max hırsının peşinde ilerleyen, gücün iki ucu keskin bıçağına dönüşen bir lider olarak karşımıza çıkıyor. Deborah ise aşkın ve ulaşılamayan bir hayalin simgesi olarak hikayeye unutulmaz bir duygusallık katıyor. Bu üç karakter sadece kendi trajedilerini yaşamıyor aynı zamanda birbirleriyle olan bağları aracılığıyla hayal kırıklığı, pişmanlık ve kaçınılmaz ihanetin içerisinde şekillenen bir kaderi paylaşıyorlar.

Noodles’ın Deborah’a duyduğu derin aşk ve bu aşkın getirdiği imkansızlık hissi, derinlerde izler bırakıyor. Bunlar sadece karakterlerin arasindakı bağları değil aynı zamanda hikayenin merkezindeki nostalji temasını da hissettiriyor. Noodles’ın geçmişe dönük pişmanlıkları ve hayatta kaybettikleriyle yüzleşmesi, ağır çarpıcılığı hissettiriyor.

Filmin ana temasını oluşturan suç, olay örgüsü değil karakterlerin duygusal yolculuklarının temeli. Çocukluk dostlarının organize suç dünyasına adım atmaları, sadakat ve ihanet arasındaki sınırlarını belirliyor. Max ve Noodles arasındaki dostluk, güç arayışının pençesine düşerken çözülüyor. Bu da filmdeki çarpıcı etkilerden bir tanesi.

Sergio Leone, sinematografi konusunda şaheser ortaya koymuş. 1920’lerin sokaklarından 1960’ların atmosferine kadar uzanan bir zaman yolculuğu yapıyor. Zamanlar arasındaki mükemmel geçiş kurgusu harikaydı. Görsel açıdan her sahne tablo gibiydi.

Müzikler zaten Ennio Morricone üstatın elinden...

Son sahne kafayı bulmuş ve gülerek bize hayalini mi izlettirdin Noodles? Sen Deborahı, Deborah'ta seni hak etmedi.

• My Top 100 Precious Ones •

Movies that help personal development

• Taxi Driver
• American Psycho
• Psycho
• Joker
• Possession
• Rope
• No Country for Old Men
• The Shining
• Requiem for a Dream
• Skhizein

...plus 32 more. View the full list on Letterboxd.

1. 2001: A Space Odyssey
2. Blade Runner
3. Arrival
4. Ghost in the Shell
5. Akira
6. Blade Runner 2049
7. The Thing
8. La Jetée
9. Alien
10. The Matrix

1. 2001: A Space Odyssey
2. Blade Runner
3. Arrival
4. Vivre Sa Vie
5. The Godfather Part II
6. The Godfather
7. Once Upon a Time in America
8. Mulholland Drive
9. Persona
10. Paris, Texas

...plus 90 more. View the full list on Letterboxd.

I'm removing what I've watched from this list and adding them to the other list Recommendations I Watched

• Magnolia
• Close-Up
• Kontroll
• In Bruges
• Babylon
• Nobody Knows
• Almost Famous
• Monster
• Big Fish
• The Promised Land

...plus 149 more. View the full list on Letterboxd.

• Recommend me movie •

• The Fall
• Donnie Darko
• Oldboy
• Mommy
• High Tension
• The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford
• Cure
• Martyrs
• Match Point
• I Killed My Mother

...plus 30 more. View the full list on Letterboxd.

1- Alfred Hitchcock - Psycho (1960)
2- Stanley Kubrick - 2001: A Space Odyssey (1968)
3- Martin Scorsese - Taxi Driver (1976)
4- Steven Spielberg - Schindler's List (1993)
5- Quentin Tarantino - Pulp Fiction (1994)
6- Ingmar Bergman - Persona (1966)
7- Akira Kurosawa - Seven Samurai (1954)
8- Orson Welles - Citizen Kane (1941)
9- Federico Fellini - La Dolce Vita (1960)
10- Francis Ford Coppola - The Conversation (1974)
11- Charlie Chaplin - City Lights (1931)
12- Jean-Luc Godard - Vivre Sa Vie (1962)
13- Andrei Tarkovsky - Stalker (1979)
14- Woody Allen - Annie Hall (1977)
15- David Lynch - Mulholland Drive (2001)
16- Ridley Scott - Blade Runner (1982)
17- Wes Anderson - The Grand Budapest Hotel (2014)
18- Catherine Bigelow - The Hurt Locker (2008)
19 - Terrence Malick - The Tree of Life (2011)
20- Pedro Almodóvar - All About My Mother (1999)
21- Michael Haneke - The Piano Teacher (2001)
22- James Cameron - Titanic (1997)
23- Luchino Visconti - Rocco and His Brothers (1960)
24- Jean-Pierre Jeunet - Amélie (2001)
25- John Ford - The Man Who Shot Liberty Valance (1962)
26- Tim Burton - Big Fish (2003)
27- Billy Wilder - The Apartment (1960)
28- Darren Aronofsky - Requiem for a Dream (2000)
29- Roman Polanski - Rosemary's Baby (1968)
30- Gaspar Noé - Enter the Void (2009)
31- Paul Thomas Anderson - There Will Be Blood (2007)
32- Rainer Werner Fassbinder - Ali: Fear Eats the Soul (1974)
33- Xavier Dolan - Mommy (2014)
34- Clint Eastwood - Unforgiven (1992)
35- David Fincher - Se7en (1995)
36- Yasujiro Ozu - Tokyo Story (1953)
37- Mike Leigh - Naked (1993)
38- Denis Villeneuve - Arrival (2016)
39- Christopher Nolan - The Prestige (2006)
40- Robert Altman - The Long Goodbye (1973)
41- John Huston - The Maltese Falcon (1941)
42- Sofia Coppola - Lost in Translation (2003)
43- Milos Forman - One Flew Over the Cuckoo's Nest (1975)
44- Béla Tarr - Satantango (1994)
45- Richard Linklater - Before Sunrise (1995)
46- Aki Kaurismäki - Le Havre (2011)
47- Ken Loach - Kes (1969)
48- Dario Argento - Suspiria (1977)
49- Luis Buñuel - The Discreet Charm of the Bourgeoisie (1972)
50- John Carpenter - The Thing (1982)
51- Zhang Yimou - Raise the Red Lantern (1991)
52- Jean Cocteau - Beauty and the Beast (1946)
53- Jean Renoir - The Rules of the Game (1939)
54- Ethan and Joel Coen - No Country for Old Men (2007)
55- Sam Peckinpah - The Wild Bunch (1969)
56- David Cronenberg - The Fly (1986)
57- Terry Gilliam - Brazil (1985)
58- Michelangelo Antonioni - La Notte (1961)
59- Frank Capra - It’s a Wonderful Life (1946)
60- Ava DuVernay - 13th (2016)
61- Guillermo del Toro - Pan’s Labyrinth (2006)
62- Lars von Trier - Dogville (2003)
63- Bernardo Bertolucci - The Dreamers (2003)
64- Robert Eggers - The Lighthouse (2019)
65- Paul Verhoeven - RoboCop (1987)
66- M. Night Shyamalan - The Sixth Sense (1999)
67- Sergio Leone - The Good, the Bad and the Ugly (1966)
68- Jonathan Demme - The Silence of the Lambs (1991)
69- Barbara Kopple - Harlan County, USA (1976)
70- Jane Campion - The Piano (1993)
71- Raoul Walsh - White Heat (1949)
72- Joe Wright - Pride & Prejudice (2005)
73- Michael Mann - Heat (1995)
74- Victor Fleming - Gone with the Wind (1939)
75- Philip Kaufman - The Unbearable Lightness of Being (1988)
76- Bong Joon-ho - Parasite (2019)
77- Luc Besson - Léon: The Professional (1994)
78- Joe Dante - Gremlins (1984)
79- Paul Mazursky - An Unmarried Woman (1978)
80- Wong Kar-wai - In the Mood for Love (2000)
81- Harmony Korine - Spring Breakers (2012)
82- Michael Cimino - The Deer Hunter (1978)
83- Fernando Meirelles - City of God (2002)
84- Agnès Varda - Cléo from 5 to 7 (1962)
85- Gus Van Sant - Good Will Hunting (1997)
86- David Lean - Lawrence of Arabia (1962)
87- Mikio Naruse - When a Woman Ascends the Stairs (1960)
88- Theo Angelopoulos - Eternity and a Day (1998)
89- William Wyler - The Children's Hour (1961)
90- Edgar Wright - Shaun of the Dead (2004)
91- Henri-Georges Clouzot - Diabolique (1955)
92- Claude Chabrol - La Ceremonie (1995)
93- Alexander Payne - The Holdovers (2023)
94- Wim Wenders - Wings of Desire (1987)
95- Éric Rohmer - The Green Ray (1986)
96- Robert Bresson - A Man Escaped (1956)
97- Kenji Mizoguchi - Ugetsu (1953)
98- Luis García Berlanga - Welcome, Mister Marshall! (1953)
99- Fritz Lang - Metropolis (1927)
100- Claude Lanzmann - Shoah (1985)
101- Jean Eustache - The Mother and the Whore (1973)
102- Jim Jarmusch - Paterson (2016)
103- Takeshi Kitano - Hana-bi (1997)
104- Peter Greenaway - The Cook, the Thief, His Wife & Her Lover (1989)
105- Maurice Pialat - A Nos Amours (1983)
106- Jacques Rivette - Celine and Julie Go Boating (1974)
107- Jean-Pierre Melville - Le Samouraï (1967)
108- Krzysztof Kieślowski - Three Colours: Blue (1993)
109- Michael Powell & Emeric Pressburger - The Red Shoes (1948)
110- Dino Risi - The Easy Life (1962)
111- Vittorio De Sica - Bicycle Thieves (1948)
112- Giuseppe Tornatore - Cinema Paradiso (1988)
113- Jacques Demy - The Umbrellas of Cherbourg (1964)
114- Satyajit Ray - Pather Panchali (1955)
115- Chantal Akerman - Jeanne Dielman, 23 Quai du Commerce, 1080 Bruxelles (1975)
116- Michael Curtiz - Casablanca (1942)
117- Joseph Losey - The Servant (1963)
118- John Frankenheimer - Seconds (1966)
119- Barry Jenkins - Moonlight (2016)
120- Richard Schenkman - The Man from Earth (2007)
121- Nicolas Roeg - The Man Who Fell to Earth (1976)
122- Martin Ritt - Hud (1963)
123- Olivier Assayas - Irma Vep (1996)
124- Jia Zhangke - A Touch of Sin (2013)
125- Kelly Reichardt - Wendy and Lucy (2008)
126- Tomas Alfredson - Let the Right One In (2008)
127- Spike Jonze - Her (2013)
128- John Landis - An American Werewolf in London (1981)
129- Patty Jenkins - Monster (2003)
130- Celine Sciamma - Portrait of a Lady on Fire (2019)
131- Ari Aster - Hereditary (2018)
132- Richard Kelly - Donnie Darko (2001)
133- Alfonso Cuarón - Children of Men (2006)
134- Alejandro González Iñárritu - Birdman (2014)
135- Yorgos Lanthimos - The Favourite (2018)
136- Peter Jackson - The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring (2001)
137- Pascal Laugier - Martyrs (2008)
138- Richard Ayoade - Submarine (2010)
139- Alexandre Aja - High Tension (2003)
140- Park Chan-wook - Oldboy (2003)
141- Michel Gondry - Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004)
142- François Truffaut - The 400 Blows (Les Quatre Cents Coups) (1959)
143- Masaki Kobayashi - Harakiri (1962)
144- Hayao Miyazaki - Spirited Away (2001)
145- Satoshi Kon - Perfect Blue (1997)
146- Mamoru Oshii - Ghost in the Shell (1995)
147- Luca Guadagnino - Call Me by Your Name (2017)
148- Nuri Bilge Ceylan - Once Upon A Time In Anatolia (2011)
149- Brian De Palma - Scarface (1983)
150- Makoto Shinkai - Your Name (2016)
151- Hirokazu Kore-eda - Nobody Knows (2004)
152- Damien Chazelle - Whiplash (2014)
153- Todd Haynes - Carol (2015)
154- Abbas Kiarostami - Taste of Cherry (1997)

1. Psycho
2. 2001: A Space Odyssey
3. Taxi Driver
4. Schindler's List
5. Pulp Fiction
6. Persona
7. Seven Samurai
8. Citizen Kane
9. La Dolce Vita
10. The Conversation

...plus 144 more. View the full list on Letterboxd.

I will watch one movie from this list every week.
Watched:
1 - The Crossing (2018)

1. The Crossing
2. A Touch of Sin
3. Twenty-Four Eyes
4. Cyclo
5. Once Upon a Time... This Morning
6. The Cloud in Her Room
7. Mysterious Object at Noon
8. Kamome Diner
9. The World of Us
10. Our Little Sister

...plus 20 more. View the full list on Letterboxd.

• Seven Samurai
• Band of Outsiders
• Nosferatu
• Tokyo Story
• Dr. Mabuse, the Gambler
• Metropolis
• The Butcher
• The Merchant of Four Seasons
• The American Friend
• Napoleon

...plus 27 more. View the full list on Letterboxd.

My favorite director

1. Arrival
2. Blade Runner 2049
3. Prisoners
4. Sicario
5. Dune
6. Dune: Part Two
7. Incendies
8. Next Floor
9. Enemy

Daha fazla göz önüne çıkması gerektiğini düşündüğüm bazı filmler.

• Nine Days
• A Perfect World
• Columbus
• Central Station
• Army of Shadows
• The Wolf House
• Absentia
• Shin Godzilla
• The Man from Earth

• Wings of Desire
• The Innocents
• Vivre Sa Vie
• Persona
• The Seventh Seal
• Winter Light
• La Jetée
• In the Mood for Love
• Cinema Paradiso
• Pierrot le Fou

...plus 16 more. View the full list on Letterboxd.

• La Jetée
• Meshes of the Afternoon
• The Tree and the Cat
• Emilie Muller
• Next Floor
• Skhizein
• Vincent
• La Maison en Petits Cubes
• Outer Space
• Pas de Deux