Everything feels like the Substance and Severance these days

sessiz sedasız iyi taşra filmlerinden biri. hiçbir şeyi karikatürize etmeden, belgesel estetiğinde gerçekçi bir tasvir. asıl taşra budur, nobranken bir o kadar da kendiliğinden komik; sanıldığı gibi bozkır manzaralara uzun uzun dalıp aforizmatik söylevlerde bulunan insanlardan ibaret değil
Emin Alper’in en kötü filmi maalesef. Gündemin hegemonik söylemlerini kurgu karakterlerin ağzına diyalog diye verince politik film olmuyor, hem de hiç olmuyor. Bazı sekanslar Ruşen Çakır medyascope videosu tadındaydı, bu medyumun film olduğunu, kendi araçları ve incelikleri olduğunu hatırlamak gerekiyor. Politik alegori olarak bence son dönemin en iyisi Sarmaşık’tı, Kurak Günler onun fersah fersah gerisinde. Ama işte Sarmaşık filmi “dış güçler, hainler” gibi gündemin popüler laflarıyla kalın çizgiler çekmeden, işini gerçek anlamda alegorik bir dünya kurarak, iktidarın hem soyut kavramsal…