4v291o

Watched on Saturday May 24, 2025.

Yani keyif aldım ama çok verimsiz ve zaman zaman ucuz bir keyif aldım. Önceki filmle bunu toplam 3-3 buçuk saatte falan paket edebilirlermiş; daha önceki seri filmlerinin hiçbirinde olmayan devamlı bir kendine referans ve mitoloji hatırlatması mevcut. Bunun dışında set sekansları ve bir iki yerde inanılmaz retconlar baya hoşuma gitti ama bir yerden sonra bahisler cok absürt derecede yükselince ve her şey inanılmaz miniskül zincirleme olayların gerçekleşme ihtimaline bağlanınca cok da anlamı kalmıyor gibi geldi çoğu yerde. Her şey için teşekkürler Tom Cruise amcabey

Watched on Thursday May 22, 2025.

Sinema dili, sinematografisi 1932'nin çok ötesinde; içeriği ve metinsel anlatımı maalesef tam 1932'de. Epey önemli bir yapıt, sesin sinemaya gelmesinin en erken örneklerinden biri olmasına rağmen onu tamamen enstrümanlaştırmasını değerli ve şahane buldum.

You have learnt nothing, except that solitude teaches you nothing, except that indifference teaches you nothing: it was a lure, it was a mesmerising illusion which concealed a pitfall. You were alone and that is all there is to it and you wanted to protect yourself; you wanted to burn the bridges between you and the world once and for all. But you are such a neglible speck, and the world is such a big word: all you ever did was to drift around a city, to walk a few kilometres past façades, shopfronts, parks and embankments.

Deserves every (and more) praise attributed to its contemporary French classics. An utterly hypnotizing odyssey as a narrator reciting/guiding you towards nihilist nirvana as evocative shots are framed one after another and an electroacoustic background noise always in the mix. A marvel, I'd say it even exceeds the capabilities presented by the original material.

Yani film izlenebilir kötülükte aslında da ben Jim Carrey'e katlanamıyorum ya o yüzden gözümde baya bir düşüyor otomatik olarak, eskimiş haliyle ama güldüren bir iki yeri var

Watched on Monday May 19, 2025.

For my rewatch I was more attentive, and although both the Eastwood performance and Siegel direction is fairly straightforward (of course he works some magic with the framing and lightworks but that's given), it's remarkable how culturally important and influential this became. Perhaps because the 70s American action cinema was in heavy stagnation and only this and Hackman's Popeye Doyle from The French Connection made strides as no-nonsense, thorough anemic lawmen that don't use quips or personal anecdotes but speak in rather vague, snarky and cynical riddles; the reactionary nature of these men were improved upon in the 90s as a dialectical response to their lack of character detail. The police procedural and the cat&mouse thriller elements of this rightfully had their lineage, and the whole deal looks beautiful in between a Hawks western and a Van Peebles flick, but perhaps the biggest positive about this movie is that Eastwood was offered a bunch of roles later in his life when he was washed so we got to have some incredible action classics. Dirty Harry just isn't one of them.

Fassbinder'in erken dönemlerinden birinin filmi, ve oldukça otobiyografik. Prestijli askerlik mesleğinden atılan, seyyar manav olarak kendisini sevmeyen bir eş, kendisinden korkan bir çocuk, kendisinden her fırsatta utanan bir aileye sahip zavallı bir adamın depresyonla mücadelesi. Fassbinder'in gençliğindeki sancıları ve ailesinden kaynaklı travmalarını, amcasına sempatisini mahkemeye çıkarttığı bir film. Film aynı zamanda Fassbinder'in hermafrodit psikolojisini ve cinsel kimliğinin çift direksiyonlu çalkantılarını, kadın karakterleri hem suçlayıcı bir acımasızlık hem de tutkulu takıntı ögesi/kurtarıcı olarak temsiline yol açıyor. Başrolümüzün inanılmaz mimik performansı ve daha sonradan Taxi Driver'ı etkileyecek olan görsel hikaye anlatım tekniğiyle bir diğer Fassbinder isabeti diyebilirim. Sinemanın en akılda kalıcı "kaybeden karakter"lerinden biri herhalde benim bugüne dek gördüğüm- Herzog'un Strozsek'ini saymazsak

Szegénylegények (The Round-Up, 1965) ile önde gelen Macar Yeni Dalga sinemacılarından Miklos Jancsó, filmin dışavurumcu modalitesinin uluslararası anlamda bile göze çarpan bir yenilikçisi oldu. 19. yüzyıl haydutlarının öyküsünün ardında otoritenin manipülatif tekniklerini anlatan bu filmde, görsel motifler onun eşsiz tarzının bir parçasıydı: mekânsal olarak sergilenen tarihin tanımlayıcı araçları haline gelen karakteristik olarak uzun, koreografili çekimler; Macar manzarasının bir sembolü olarak puszta, mahkûmların tutulduğu Türk hapishanelerini anımsatan barbar çukurlu tahkimat, savunmasızlığın bir sembolü olarak çıplaklık, benzersiz bir ritmik kamera hareketi ve kalabalık hareketlerinin bireyselleştirilmiş koreografisi. Babasının in abstentia ölüm cezası alması yüzünden Macaristan'a taşınan, İkinci Dünya Savaşı'nda bizzat hapse giren ve 1956 olayları patlak verdiğinde deneyimli bir belgeselci olarak çalışıyor oluşunun şüphesiz bu uzun metrajlı filmine çok yetkinlik kazandırdığı görülüyor. Bir diğer vatandaşı Bela Tarr'a taş çıkarır biçimde büyüleyici, yalın ve geniş ölçekten gösteriyor esaret ve zavallılığı.

Thoroughly Pynchonian anti-establishment nightmare that works with everything on the margins. It's Brakhage like scenic transformations are only matched by it's avant-soul soundtrack that keeps popping out of nowhere. Truly puts a Tiger Suplex on the blaxploitation formula. Demands multiple viewings.

+yo wong y'all have any interesting filmmaking
-best i can do is romance moments and aura, brother!

Tek izlemede hepsini sindirmesi biraz zor olsa da hemen hemen işlediği temaları ve mesajlarını anladim diye düşünüyorum. Beni diğer Tarkovski filmlerine göre daha az sıktı daha fazla içine aldı, çekimlerini en beğendiğim filmi olabilir sanırım. Yalnız bazen öğrenci derste çok iyidir de kompozisyonuna tam akışı önemsemeden cümleleri yığar ya, filmin 8 bölümlük lineerliğine rağmen biraz antoloji filmi gibi hissettirmesi bana bütün yetkinliklerine rağmen anlatımında çok ekonomik bir yönetmen olmadığını hissettiriyor.

Fantastic when it's Mann working his magic on the up close and personal, not so fantastic when it blatantly tries for a rendition of Spike's "Malcolm X". Will Smith is sneakily awesome in this backed by a gigantic ing cast, and Mann sprinkles some high highlights of thrilling filmmaking here (the rightfully lauded opening scenes are all timers but the way Mann screens the Rumble in the Jungle is also almost as stupefying as watching the real thing go down.)

Watched on Thursday May 8, 2025.

Don't like movies which stylize themselves in a way that they become audiobooks and visuals only become a complimentary aspect of the narrative vehicle. Damn hard to watch even as a solely Nicolas Cage focused event and pretty pointless for anyone above the age of like 13

Lynch's most accessible deemed movie is still a trip down psychoanalysis and an oedipal examination of the senses in this non-committal thriller/murder mystery with plenty of "wtf is going on here man" moments. His attention to detail regarding contrasts, both thematic and technical, and atmosphere here are marvelous with a capability of economic scenery, but aside from the totally bombastic Hopper and Rossellini performances, not much is likely to leave with you.

Pretty good process movie. Surprisingly got a lot of things right. The only unfortunate difference is the world has had (and probably will have) many more people of Alan Krumwiede's character.

90ların aksiyon klasiklerinden. Hiçbir şeyi ekstra iyi yapmıyor ama iki önemli şeyi beceriyor: birincisi başrollerin kimyası (çoğunun belirttiği üzere Chris Tucker ve Jackie Chan dışında herhangi iki kişi cast edilse rezalet olabilecek bir film) ve günümüzde artan sağ kültürün zannettiği "haklılık" tavrı içinde yapılan ofansif mizah kültürüne karşı filmin her zaman mizahın kaynağı kişiyi saçma göstermeye ve seninle gülmüyoruz, sana gülüyoruz hissiyatına bağlı kalması. Filmin ilk kısmının birebir olarak Jackie Chan'in Amerikan film endüstrisinde devamlı hor görülmesi ve ciddiye alınmamasına yönelik de aslında ciddi bir eleştiri/allusion olması önceden izlediğimde fark etmediğim ama şimdi bende değer yaratan bir durum oldu

Baya iç ısıtan bir film. Yetişkinler için fabl ayarında ilerliyor, öyle çekilmiş, öyle yazılmış. Robin Williams'ın nazikliği ve enerjisi ile devleşmesinin yanı sıra filmin genel kara mizahı ve yardımcı oyuncuların hepsinin birbirleri ile kimyası çok güzel izlenen bir yapıt oluşturmuş.

Ne perili ev konseptini severim ne de modern korkudaki korku öğesinin keder/yas/travma kaynağından gelmesini ama bu debut film şiirsel dili ve modern zaman için oldukça etkili bir sömürgecilik-göçmenlik anlatısını merkez teması olarak oldukça iyi yedirdiği için gayet keyifle izledim. Gizli bir Netflix değeridir, denk gelirseniz kaçırmayın

Türkiye'de bulabildiğim en nadir DVDlerden biri. Tamamen hayaletimsi bir mesafe ve siyah beyazlıkta çekilmiş absürdist bir revizyonist western. Bütün senaryonun Brezilya'daki güç yozlaşması, dini sömürü ve rant düzeninin bir alegorisi olması yanı sıra Jodorowsky'e göz kırpan bir sahne akışı/temposu var (bu benim zevkim için iyi değildi bu arada sadece açıklamak için yazıyorum.) Cannes'da fırtına gibi esmiş ve anavatanında Cinema Novo akımını fişeklemiş. Devamı olarak çekilen iki filme de merak uyandıracak kadar iyi materyal var burada.

Acayip plot twiste sahip bir courtroom drama, ama twistin öyle talihsiz bir zamanlaması var ki; hani shooter oyunlarında tam bossu öldürecekken şarjörünüz biter ve siz reload ederken status effect vs ile ölür ya boss, twist sonrası film o şekilde buruk kalıyor izleyicide. Edward Norton'un olağanüstü debutu olması ile biliniyor ama Richard Gere'ı da es geçmemek lazım.

After 16 movies, I think I found myself a legitimate Scorsese movie that I don't care about. In 2002 this might have been fresh and grand in its scope but the master himself has lapped this both thematically and technically in the later years. Also makes the unfortunate mistake of having Daniel Day-Lewis as a side character in the movie which kind of makes us not care about the main character at all, the B-plot here is thoroughly more interesting.

Başlangıçta kurgusunu çok basit ve alışılageldik bulmuştum ama ilerledikçe bende değerini arttıran, çok iyi yapılmış bir film. Fassbinder'den ikinci filmim ve burada da çok eli ağır bir materyalistik Alman toplumu ve sınıf ayrımının yarattığı "ötekileştirmeye" karşı eleştiri var. Bu eleştiri genellikle baya doğrudan ve sert ama filmin üzerinde aynı zamanda imkansız aşk ve ihanet temalarının melankolisi ile kişi-durum uyumsuzluğundan kaynaklanan bir Doğu Avrupa absürt komedi hassasiyeti var. Fassbinder'in kendisi beyaz perdenin karşısına geçmiş en gururlu ve otistik gay karakteri olarak karşımıza çıkıyor. Sonuna doğru tempo arttıran ve tüm mesajlarını tam isabet aktarabilen bir yapım. Solgun ama polikrom renk paleti ve çekimleri de gözlere şenlik.

sex! lies! Videotapes! anthropology! Relationships! male manipulators! Excitement?

Bayadır erteliyordum geçenlerde dil desteksiz olduğu için ucuza satılan blurayini bulunca aldim izledim. Slasher bence genellikle tırt janra, bu da cok fikrimi değiştirmedi ama Carpenter dedem sağolsun giriş ve gelişim kısmının teknik yatkınlığı kusursuz (ki artık modern korkuda asla karşılaşmadığımız seviyede) - özellikle tema müziği tarihin en akılda kalıcı leitmotiflerinden biri haline geliyor ve muhteşem çerçeve açıları var film boyunca, ama 90 dakikalık olmasına rağmen çözülüme geldiğimizde beni biraz içinden çıkarmış ve baymıştı. Carpenter bu tarz korku filmlerinde daha iyi örnekler çıkardı bence, ama temasının ileri görüşlülüğüne ve pop kültür mirasına saygı duyulacak kadar var bu film.

Pretty much a perfect organism from start to finish. A war time drama of four men, all leading seeminly honest lives with some elements of secretive dishonesty in the face of a brutal regime, discussing their beliefs, world view, and morality until the half hour mark where one of the greatest philosophical thought experiments are posed by one of our protagonists. It is easily the greatest first act of any movie that I have ever seen, backended by basically a podcast in a dimly lit room. The dialogue never slacks off this first act however, as in the second and third acts we sequentially see our characters confront, then be confronted by the posed question as how they truly feel and live during dire times. It makes great use of shadows and lightning, it is perhaps one of the smartest and most intellectually stimulating movies I have ever seen, and it drives home it's points so clear and unshakably that I just regularly reminisce and think about this movie ever since I watched it for the first time. How captivity and authority breaks men, the pedagogy of the oppressed. Whereas similar European anti-fascist movies choose the covertly physical and frankly grotesque pressure it puts upon it's captives, The Fifth Seal goes the longer mile to show how dehumanizing and psychologically zombiefying the whole control mechanism works.

Fareli Köyün Kavalcısı hikayesini Alman dışavurumculuğu ve gotik tarzda yeniden anlatan bir animasyon. Taksidermisi yapılmış fareler, kotu ve yozlaşmış bir toplumu ifade etmek adına insandan çok tahtadan golemlere benzeyen insanlar, ürkünç soundtracki ve alelade close up zoomları ile çoğu yönden bir korku filmi adledilebilir. Çok az "konuşma" bulunduran filmde karakterler arasi nadir diyalogların bize çok uzaylı sesler şeklinde çıkması tamamen bu dünyaya ait olmayan bir şey izliyormuşuz hissiyatı veriyor. Stop motion sevenler kaçırmasın

2020 senesinde HBO'da yayınlanan ve Michael B. Jordan'ın son ana kadar savunmasında durduğu Jonathan Majors'ın başrol olduğu bir dizi vardı: Lovecraft Country. Bu dizi 1950'lerdeki Amerikan ırksal gerilimini quasi-tarihsel düzlemde Lovecraft'in bilim kurgusundaki kozmik canavarlarının da bulunduğu bir alternatif gerçekliğe taşıması sebebiyle ilginç bir konsepte sahipti ve ilk sezondan sonra iptal olması talihsiz oldu. Bu konsept Jordan ve perde amirimiz Coogler'a birazcık da olsa dokunmuş olacak ki içinde baya baya kökü Night of the Living Deadlere kadar falan uzanan bir vampir b-moviesi yaratmış, bunu da Amerikan İmparatorunun kültürel temellerini sağlamlaştırmak için farklı kökenlerden asimilasyona giriştiği zamanlardan bir güne oturtmuşlar. Şimdi filmin ana kötüsünün metaforu anlatmak istediği şeye çok oturuyor, filmde tek puan kırdığım yer ise bunu üstlenmenin yanı sıra biraz daha açmayı ve genişletmeyi denememesi diyebilirim (Coogler bir Peele değil ama yine de deneyebilirdi?). Onun dışında baştan sona inanılmaz tutkulu ve hevesli bir blockbuster, yönetmeninin tüm güçlü noktalarını kullanıyor efendime söyleyeyim Creed'in güçlü karakter çalışması olsun (MBJ kariyerinin rolünü oynamış ama çoğu modern korku filminin aksine burada filmin ilk yarısını inşa ederken tüm castı derinlikli karakter olarak yaşatması ikinci yarısı için bizleri onları umursamaya yöneltiyor, hepsi de öyle oynuyor) , Black Panther'ın kommünal duygu yaşantıları olsun bu filmde birbirlerini müthiş tamamlıyorlar. Özellikle bir sahne var ki kolektif unconscious olsun blues müziğini yaratan melankoli olsun yaşanmışlık olsun filmin dokunmak istediği bütün temaları bu kadar canlı ekrana taşıyan sahne/sekans sayamam yani o kadar ekstra.Ha bi de butun bu aksiyona acayip steroidli bir Goransson soundtracki eşlik ediyor. Acayip beğendim, yılın sinema olaylarından biri olarak kalacaktır diye düşünüyorum.

Çek Cumhuriyetinin en önemli eserlerinden biri. Kitabını hiç beğenmemiştim ama Menzel'in çoğu coming-of-age hikayesinden harmanladığı, (bir sürü kişinin de belirttiği üzere) proto-Wes Anderson tonal hassasiyeti ve kara komedi unsurlarına yaptığı vurgu ile baya hoş, masumiyetin kaybı ve direnişin cinsel çekim olarak beyaz perdeye aktarılması konusunda zekice bir yazımın başarısını gösteren bir film olarak ortaya çıkmış. Ha beni aman aman etkiledi mi hayır ama kalbi temiz saf herkesin beğenebileceği de bir film. Yalnız adını yanlış çevirmişler o yakışık almamış, Closely Observed Trains olması lazım

Şimdi ben plot odaklı bir izleyici olduğumdan genelde Letterboxd darling olan arthouse filmlere genel kanı kadar yükselemiyorum, buradaki antoloji filmimizin de 2 ile 3. hikayeleri içine çekti ama 1 ve 4. tırttı mesela, hepsi de benzerdi ve korku klasiği olmasını pek anlayamadım çoğu zaman ancak ve ancak tekinsiz olarak nitelendirilebilirdi

AMA

Ekran başına yedi sanatların hepsinin bu kadar mükemmel bir ölçüm ve denge/kombin ile kullanıldığı başka bir film hatırlamıyorum. Neredeyse her sahnesi nasıl çekmişler dedirten setpiecelerden oluşuyor. Göz var nizam var estetik var bu filme bundan daha düşük de veremem

Çok Ucuz görünümlü Çin baskı Criterion DVDsinde izlendi

Watched on Sunday April 13, 2025.

Pasolini bir filmyapımcısından çok bir şaire dönüşüyor zaman zaman. Papa John'u otel odasında beklerken gospelleri okuyarak filmini yapmaya karar verdiği "Matyas'a göre İncil" inanılmaz bir film çünkü hem orijinal hikayenin bütün görkemini inanılmaz görsel ve sessel pastişler ile sağlıyor hem de çok net ve kararlı bir sadelik ve yalınlık ile hikayeyi aktarıyor. Sonuçta Marksist, ateist ve açıktan gay bir adamın bilinen en meşhur dini hikayeyi bir belgesel nidasıyla, akademik şekilde çekmesi belki de işin doğal çıkarımı ama yine de çok etkileyici.

Hikaye beni çeken bir hikaye değil ancak bu kadar kendini seyircinin etrafına çevreleyen, her saniyesinde kutsal bir şeyin tanikliginda oldugu izlenimini yaşatan başka çok az film vardır diye düşünüyorum herhalde.

Watched on blu-ray disc. Incredible color grading. Very important and influential in many ways. There is a blaxploitation side character, a noir side character and a Bond villain. The last 30 minutes are rightfully legendary, climaxing with the immortal mirror scene. Lee fatally superkicks several people. Top tier "men will see shit like this and say hell yeah" cinema.

Turn that light back where it belongs.

My third Wilder movie and the third home run. Part love story, part tragic character study, full scathing dissection of the movie industry, nothing short of groundbreaking for its time but it's under-discussed how fresh it would be even if it were shot today. Serious contender for the greatest actress performance of all time.

Much more polished and an equal technical marvel as the first installment, and the auterish chops of lo-fi action segments still rightfully deserving of their reverence; but it's hard to buy into the Mad Max myth when Gibson plays it so dry and mild mannered.

What a delight this was. Just like another one of my favourite The Cremator, Witchhammer is a double faced text of the highest order. It's a quasi-horror movie (employs horror tactics but more closely resembling a period drama) that's like a medieval Killers of The Flower Moon when taken at face value. The real gem of this movie comes when you also take into that this is a black comedy (in typical Czech fashion, much more black than it is comedy)/ political allegory that bashes the communist persecutions and kangaroo courts in Czechs' dictatorship period. It's brutal depiction of torture and the men responsible for said persecution excels even amongst the general Czech outputs' disgust towards the communist past. Truly astounding.

God level Hoffman performance and very funny punches here and there carry this otherwise very thin satire. It constantly double or nothings on its thematic intent and sort of comes out good hearted but also phobic? Should been shorter and with a less awful soundtrack.

One of my earliest memories related to watching and enjoying movies belongs to the wrestler. I reminisce finding it devastating but serenely beautiful in its portrayal of a man desperately clawing back to his glory, and this had unlocked in me a new appreciation for a then uncharted medium. Earlier this year I started to seriously dabble in watching pro wrestling and realized how much of an art form it truly is, long gone were the childish ignorance days of merely viewing it as pure primal masculine entertainment. And so I decided to revisit this and to none of my surprise: it seriously holds up as a microcosm of wrestling, a real looking spectacle that the people responsible for try very hard to be effectively fake at- sort of inverse living if you will. It's lights are nauseating, it's interior dirty, it's moments brutal with sprinkled bits of beauty in between. Here Arronofsky disguises the destructive urge of the artist to keep on creating, for they themselves have now become one with their art. Mickey Rourke gives a sublime performance here (one of the more obnoxious Oscar robberies in recent history) and I liked that they just straight up do the Hogan vs Sheik as the climax.

(On an important note: Rowdy Roddy Piper cried real tears watching this in cinema, and CM Punk says it's one of the best movies he has ever seen, so I'd say that's a pretty good combo of cosigns for a wrestling movie , eh?)

All time villain performance by John Malkovich in this one.

One of my-if not the- least viewing experiences ever. The movie equivalent of an edgy 4chan weeb stuck in 2012. Any bits and crumbs of "Noe- style thematical explorations done in depraved forms" evaporated pretty much immediately alongside the auterish chops of camerawork.

İlk Fassbinder'im ve epey heyecanlandırıcı bir açılış doğrusu, savaş sonrası Almanya'nın sosyal erozyonuna ve insanlarının karmaşıklıktan uzak, mantığa dayanmayan nefretlerine olan taarruz çekildiği gün ne kadar tazeyse bugün de o kadar taze. Film başlık karakterini çok açmayıp bazı yerlerde şarkiyatçı bir imgelem haline gelmeye mahkum bıraktığı için tam puan veremiyorum, fakat onun dışında iç mekan kurgularıyla yansıttığı yalnızlık/izolasyon hissi ve oyunculuklarla yalın ama kudretli muazzam bir film.

Verhoeven'in antikapitalist antifaşist bilimkurgu uyarlamaları zaten iyi izlediğim kadarıyla ama ilk seferde dikkat etmediğim bazı alt metinler ve Schwarzenneger mizahıyla inanılmaz eğlendim bu izlemede. Rüya mantığı doppelganger ikilemi, bürokrasinin kanlı eli, hayati ihtiyaçların emtialaştırılması mevzuları çok daha vurgulu hissettirdi. Bunun boktan remakei ben çocukken en sevdiğim filmlerden biriydi zaten, asıl orjinali de şimdi en sevdiğim filmlerden biri. (Büyümek dediğin)

Stanley Spadowski: [grinning as he spoofs "Network"] This is my new mop. George, my friend, he gave me this mop. This is a pretty good mop. It's not as good as my first mop. I miss my first mop, but this is still a good mop. Sometimes, you just hafta take what life gives ya, 'cause life is like a mop and sometimes life gets full of dirt and crud and bugs and hairballs and stuff... you, you, you gotta clean it out. You, you, you gotta put it in here and rinse it off and start all over again and, and sometimes, sometimes life sticks to the floor so bad you know a mop, a mop, it's not good enough, it's not good enough. You, you gotta get down there, like, with a toothbrush, you know, and you gotta, you gotta really scrub 'cause you gotta get it off. You gotta really try to get it off. But if that doesn't work, that doesn't work, you can't give up. You gotta, you gotta stand right up. You, you gotta run to a window and say, "Hey! These floors are dirty as hell, and I'm not gonna take it anymore!"

Watched on Wednesday April 2, 2025.

A remarkable piece of storytelling for a not so remarkable piece of story. Interestingly very well thought and half-baked simultaneously (also a good two years late for the conversation it wants to have). Third episode rightfully hailed as an all timer.

Watched on Monday March 31, 2025.

Nasıl puanlayacağımı bilemedim o yüzden hakkında iki kalem bir şey karalayayım:

Caligari Amerikan sinemasının oldukça bayatladığı bir dönemde buluşuyor seyircisiyle, zamanın eleştirmenleri bulunduğu dönemin konvansiyonlarını yıkan sinematografisini Amerikan film endüstrisi için ciddi bir tehlike sinyali olarak yorumluyor. Filmde gayet güzel bir hikaye gayet de etkileyici bir görsel tavır ve Alman dışavurumculuğunun alametifarikaları ile bezeli set parçaları ile anlatılıyor. Dış dünya yapay ve stilize bir şekilde karakterlerinin iç yapılarını aydınlatmak için birer örtü sadece. 2025 senesinde bu filmin yarattığı devrimsel aydınlatmayı aktarmak ve tam ne ifade ediyordu onu hissetmek biraz zor tabii. Günümüzde izleyenler için hala baki kalan bir değeri varsa o da hikayesi. Orijinalinde savaş yıkımı sonrası kontrolsüz bırakılan otoritenin tehlikesi üzerine politik bir masal şekilde tasarlanmış metinde, Caligari devlet aklını, uyurgezer Cesare ise milyonlarca ölmeye ve öldürülmeye hazır insanın oluşturduğu kitleyi temsil ediyor. Filmde Cesare'nin 23 yıldır uyuduğu ve yeni uyandığı bilgisi tesadüfen karşıma çıktı (23 yıl öncesi 2002 malumunuz arkadaşlar.) Film daha sonra prodüksiyon stüdyosu tarafından başlık karakterinin mental hastalık geçmişinin eklenmesi ile oldukça gereksiz bir trajik ve konformist omurgaya sahip olmuş olsa da, film dilinde "uzay boşluğunun" da bir söz hakkına sahip olduğu ilk filmlerden olması ile ilelebet medyumun en büyük yapıtaşlarından biri.

Sacrifices the prequel's Leone-esque tones of somber melancholy and characterization for some heavily saturated 90s macho action hero sensationalism. It could have been written for anyone anywhere, and this nothingtale of a revenge odyssey ironically works best when it's full on Antonio Banderas Hype Moments and Aura: The Movie

Favorites kısmına 4 tane seçmekten bezdiğim için yaptığım listedir. 5 üzerinden 5 yıldız olan, yapmak ve başarmak istediğini tamamen yapabildiğini düşündüğüm, her izlediğimde olm ne iyi ya diyeceğim şeyler.

• Taxi Driver
• The Conversation
• Sorcerer
• Inside Llewyn Davis
• Hot Fuzz
• Heat
• Ghost Dog: The Way of the Samurai
• The Irishman
• The Good, the Bad and the Ugly
• Close-Up

...plus 51 more. View the full list on Letterboxd.

Garip filmler

• The Spy Who Came In from the Cold
• The Goalie's Anxiety at the Penalty Kick
• Barton Fink
• Memories of Underdevelopment
• Bring Me the Head of Alfredo Garcia
• After Hours
• In Cold Blood
• The Face of Another
• Dog Star Man
• The Man Who Planted Trees

...plus 38 more. View the full list on Letterboxd.

Dünya sineması projesi

• Rockers
• Touki Bouki
• Yeelen
• Rio, Northern Zone
• Manila in the Claws of Light
• The 36th Chamber of Shaolin
• Aguirre, the Wrath of God
• Alice in the Cities
• Ashes and Diamonds
• As the Gods Will

...plus 56 more. View the full list on Letterboxd.

• F.I.S.T.
• Cliffhanger
• enger 57
• The Delta Force
• Commando
• Con Air
• Déjà Vu
• Demolition Man
• Die Hard
• Die Hard 2

...plus 38 more. View the full list on Letterboxd.

• 141 Minutes from the Unfinished Sentence
• 80 Hussars
• Nine Months
• Diary for My Children
• Adoption
• The Boys of Paul Street
• Merry-Go-Round
• Two Half-Times in Hell
• The Toth Family
• The Workman’s Overall

...plus 45 more. View the full list on Letterboxd.