4v291o

Watched on Monday May 19, 2025.

Hepimizin kalp kırıkları vardır bu hayatta. Kimilerimiz ise bunu ölene kadar taşır. O kalp kırıklığı sanki sürekli kalacakmış gibi hissettirir…

Sevdiğim birisinden görüp merak ederek izlediğim bir film oldu. Anlamlı cümleleriyle, müzikal sahneleriyle ve o karanlık görüntüye rağmen sıcaklığını bizlere yansıtıp esprili tarzıyla gülümsetmesi çok hoştu. İlk sahnedeki mavi kelebeğin Victorun ellerinden özgürlüğüne kavuşması ve son sahnede yine Emily’nin kelebeklere dönüşüp özgür bir şekilde gökyüzüne karışmasıyla bitmesi bize sevginin bazen de vazgeçiş olduğunu hatırlıyor bizlere. 

“Ölürüz, göçer gideriz hepimiz de,
Ama dert etmeyin bile
Yapmayın hiç büyük mesele.
Saklanmayı deneseniz de,
Dua etmeniz beyhude.
Her şey olacağına varır.” 

Yaşayanların karanlık olarak gösterilip yer altındaki ölülerin renkli olarak sunulması da apayrı bir mesajdı sanırım. Kısacası her şey olacağına varıyor. Bize de dans etmek düşüyor :)

Çerezlik ortalama oyunculukları olan ama ana fikirin sağlam olduğu bir film olmuş. Filmde tek etkileyici kısım gey kısmıydı benim için. Birisiyle birlikteliği olduğu halde çıplak fotoğraf alan erkeğin alkışlanması ama bir erkeğin sırf gey çıktı diye ömürlük arkadaşları tarafından tiksintiyle bakılması. Hepimiz bir şeylerle mücadele ediyoruz hepimiz taşıdığı ağır sırları var. Gün geliyor boğuluyoruz ve bu yüzden herkesin bir mücadele verdiğini unutmayarak daha anlaşıyla ve destekleyici olsak dünya çok hoş bir yer haline gelebilirdi.

Sinema iyi ki var :)

Bu zamana kadar nasıl bu filmi bir kez olsun görmedim duymadım bilmiyorum ama çokkkk hoş bir başyapıt olmuş. Bazı filmleri izlerken o kadar çok hissediyorum ki o filmi içimdeki hisleri tarif edemem. Nejat Aksu’nun kendini bulma çabası, Ayten’in politik savaşı, Yeter’in mücadelesi ve kızına olan özlemi ve Susanne’nin gençliğindeki hislere kavuşması hepsi birer yaşamın kıyısında geçen çarpışmalar. Büyük bir histi izlemek :)

Ne izlediğimi anlayamadım.

Gerçekte böyle bir şey yaşanması gerçekten enteresan ve harika. Katı annesi tarafından ideal kadın projesi uğruna toplumu ve dünyayı değiştirebileceğine inanarak bir dahi olarak yetiştirilmiş olan Hildegart Rodriguez Carballeira filmde belirtilene göre; 8 aylıkken konuşmaya başlamış, 2 yaşına geldiğinde okumayı öğrenmiş, 3 yaşında yazabiliyormuş, 4 yaşında sertifikalı daktilocuymuş, 8 yaşındayken 6 dil biliyormuş, 14 yaşında üniversitede hukuk, tıp ve felsefe okumaya başlamış, 17 yaşında İspanya'nın en genç avukatı olmuş, hayatının son 3 yılında 16 deneme kitabı ve 150'den fazla makale yazmış. Ama bunca güzel şeylere rağmen annesinin itirafında belirtiğine göre 18 yaşında bir erkeğe aşık olduğu ve projesinden ayrıldığına inandığı için annesi tarafından öldürülmüş. Gerçekten bilim kurgu filmi bir hayat olmuş. Filmdeki sözlerin derinliği güzeldi. Biraz daha müzik ve diyalog eklenseydi muazzam olurdu.

Biraz güldüm valla yalan yok

Yıl olmuş 2023 böyle gerizekalıca bir film yapmayı nasıl başarıyorlar ? (Arkadaş kurbanıyız gene)

Dünyanın en sihirli şeyi yürüyerek baştan çıkarıcı bir sohbet etmek. Rüzgarı hissetmek. Yaşamın karmaşasından kopup anın büyüsünde kaybolmak. Dokunmak, koklamak ve tüm yaşam enerjisini içine çekip hücrelerinden kabaran yaşamı bulmak. Gitmek zorunda kalmak, kalmak istemek. Bir umut aradığını bulma çabası, bir tutam da buldum yanılgısı. Tekrar tekrar süregelen bir döngünün azımsanmayacak kadar benlik bütünlüğü. Bir o yana bir bu yana sürüklenişler. Ama her şeye rağmen yaşamı tüm benliğimle hissetmekkkk

Hepimiz saçmalıklarla sorunlarla mücadele ediyoruz. Ama hangimiz tamamen açık bir şekilde sorunlarla yüzleşiyor ki ? Köşe kapmaca oynuyoruz her gün.

“Tanrı istediği kadar gülsün. Benim kendi planlarım var.”

İyi ki sinema var :)

Sınıf kinimizi diri tutalım.

Watched on Tuesday November 19, 2024.

Eğlenceli playisti dışında sıkıcıydı.

“Her insanın biraz deliliğe ihtiyacı vardır. Yoksa ipi kesip serbest kalamaz.”

Watched on Thursday November 14, 2024.

Boğucu bir hale getirmeleri üzücü olmuş

Köstümler sahneler müzikler operalar aşk nefret kıskançlık ve her şeyin ötesinde bir sanat… İnsanın içinde o muazzam tutku ! Hepsi muhteşem.

Bazı filmlerin biri berbat olduğu kadar ikincisi de rezillik ötesi

Çok şey yazabilirim ama saçmalarım belki diye korktum yazmaktan. Hayatta her anın tadını çıkarmak ne kadar mümkün bilmiyorum ama o muazzam hissi kaybetmemek için çabalıyorum bu çöplüğün içinde.

Görsel bir zevk şöleniydi…

Güzel bir fikirle yola çıkılmış fakat muazzam derecede trajikomik sahneler laflar gerçekler daha iğneliyici bir şekilde sunulabilirdi. İnsanların akıllanacağından değilde işte dolu dolu bir film olması açısından daha da anlamlı sahneler olmalıydı. Finali daha da çarpıcı olmalıydı. Ama gene de insanoğlunun her zaman kötüye yönelme durumunu her seferinde görüyoruz

Filmi hiç kavrayamadım. İsteksizce izlediğim için galiba. Yada abartılan bir filmde olabilir bilemiyorum…

Bir pencere…
Pencereleri seviyorum.
Bir kuş… Süzülüp giden.
Bir yaban arısı.

Her zaman farklı.
Hayatın bütünü çoktan çerçevelenmiş.
İşte tam burada !

Hayatıma bir düşünce farklı bir bakış açısı kazandıran filmlere bayılıyorum. Ve her seferinde yarın sabah çok farklı olacak diyerek kendimi kandırmaya devam ediyorum :) 

Hoş, sıcak ve  eğlenceliydi. Bu hayatta ki en büyük hazine sağlığımız ve sevdiklerimizdir. Dolu dolu yaşamak hissetmek yaşamın özüdür. Tahtalıköy listesini tamamlamak ve  Mısırlıların iki sorusuna evet diyebilmek kavramlarını hayatımın felsefesine eklemiş bulunuyorum şuan. 

•Tahtalı köy Listesi 
1- Tamamen yabancı birine iyilil yapmak.
2- Gözlerin yaşarana kadar gülmek.
3- Görkemli bir şeye tanık olmak. 
4- Himayalara tırmanmak.
5- Bir mustang sürmek.
6- Paraşütle atlamak.
7- Dünyadaki en güzel kızı öpmek.
8- Piramitleri görmek.
9- Honk Gonk
10- Çin seddi 
11- Taç Mahal 
Sanırım bu kadar.

Ve Mısırlıların cennete girebilmek için sorulduğuna inandığı iki soru;

1.Yaşadığın hayattan haz-zevk aldın mı ?
2.Yaşadığın hayat bir başkasına mutluluk kattı mı ?

Kahrolsun bağzı şeyler :)

Biz ne yaşıyoruz gerçekten bilmiyorum. Yani dünyanın belki sonuna doğru yaklaşıyoruz ama halen aptalça şeylerin bedelleriyle uğraşıyoruz. 

Filmin her yeri kesildiği için hiçbir tad bırakmamışlar. Faşolarrrr

Boşşşşş

Eğlenceli ve gülümseten bir filmdi. Keşke Casablanca filmini daha önceden izlemiş olsaydım o zaman çok daha keyifli olacağını düşünüyorum. Bir daha ki sefere casablancayı izleyip tekrar izliyeceğim bu filmi.

Daha fazla felsefik ve politik diyaloglarla doldurulsaydı bir baş yapıt olabilirdi belkide kim bilir. Müzedeki kadının konuşması gibi mesela.

Ne izlediğimi anlayamadım. Tüm yorumlara bakıyorum elde tutulur bir tane doyurucu bir yorum yok. 5 yıldız ve like vermiş ama yorumu çok güzeldi falan. Tamam güzeldi de bizim görmeyip senin gördüğün ne vardı açıklasaydın bi. Çok yorgun olduğum içindir belki ama gerçekten elde tutulur bir yanı yok. Olsa bile asla 4-5 yıldız kadar değil.

Ah ah su gereginden fazla abartilan amerikan filmleri. Hep guzel konulardir ama icine bakildiginda bostur. Hep fantastik hep amerikan yasami. Cok guzel doldurulmasi gerekirken bos ilerleyen bir film olmus.

Koskaca dile kolay 70 yıl. Tam 70 yıl önce çekilmiş bir film… 

Akira Kurosawa o zamanın şartlarında bir klasik yaratmış. 3.5 saatlik bir filmin böylesine yalın ve akıcı olması çok hoş. Çiftçilerin yoksulluktan kırıldığı ve samuray çetesinin büyük farkla oluşturduğu zulüm karşısında direnişi. Oyuncuların hepsinin öyle doğal ve keskin oynaması muazzam. Samurayların lideri Takashi Shimura’nın gerçek bir samurayın gücü, aklı ve saygınlığını içermesi, deli Toshiro Mifune‘nin komikliği, vurucu ve anlamlı konuşmaları muazzam oyunculuğu apayrı bir zevk katmış. Herhangi bir abartı müzik, efekt ve yapaylık içermemesinden kaynaklı kendinizi olayın içerisinde hissediyorsunuz. Direnişin ve dayanışmanın her zaman kazandığı bir dünyada 70 yıl geçmesine rağmen halen değişen bir şey yok. Çetelerin halkı soyduğu ve halkında dayanışma içerisinde olmayıp kiralayacak bir samurayı da olmaması ne üzücü.

Bende çalışmaya karşıyım ama işte ne yaparsın

“Bazen aşık olmak yalnız olmaktan daha yalnız olmaktır. ”

Sürekli her seferinde karşıma çıkan filmlerden bir tanesi. Bu izleyişimle beraber 2. Kez olmasına rağmen bu kadar insanın neden bu film bu kadar bayıldığını çözemiyorum. Film yorumlarını ve incelemelerini de okumamama rağmen beni tatmin eden bir yorum ve bilgiyle karşılaşmadım. Evet konu basit bir aksiyon uyuşturucu-para konusu değil ki arkada kalıyor zaten. Ama beğenen ve yorum yapan herkesin tek yorumu mükemmel bir psikolojik film bla bla. Arkası yok. Hiçbirinde detaylı dolu doyurucu bir bilgi yok. Ama enteresan olan bir şeyler var tabiki. Psikiyatristlerin 400 filmi inceleyerek en gerçekçi psikopat rolü olarak Anton Chigurh’u seçmişler. Evet gerçekten de çok gerçekçi oynamış soğukkanlı ve tedirgin edici bir etkiyi bile bize kadar hissettirdi. Ama o kadar işte bence. Bilmiyorum belki biri anlatsa ve bi yerde okusam lan şiyar ne aptalmışsın harbiden boru gibi filmmiş derim utanırım bu dediklerimden ama şuanlık durum böyle halkımız. Ve bu film ‘There Will Be Blood’un karşısında En İyi Film Oscarı’nı kazanmış olmasının akıl kârı bir yanı yok.

İnsan özünden asla kopamaz. Bu hayatta yapmamız gereken en önemli şey kendimizi gerçek özümü bulmaktır. Çünkü bizi oluşturan var eden odur. İnsan birazda yaşadığı yere benzer :)

Hindistan yani dünyanın dibiyle Avustralya’daki yaşamın arasındaki uçurumu bizlere çok iyi yansıtıyor yönetmen. Ailenin bu kirli dünyaya çocuk getirmeyi reddedip farklı bir ırktan çocuk evlatlık edinip onu kendi öz kanındaymış gibi sevmeleri mükemmel bir şey. Bunu gerçekten dünyada yaşayan insanların olması bana gerçekten çok muazzam geliyor. Bu kadar saf karanlık insanların gün geçtikçe arttığı her geçen gün yozlaştığımız bir dünyada böyle saf iyi insanların hala olması çok duygusallık katıyor bana. 10/8

Kendimden çok özür dilerim ne olur beni affet

Arkadaşımın güzel bir film var izleyelim önerisi üzerine beraber izledik bu filmi. Sıradan klasik bir aksiyon filmiydi. Vakit öldürmek için izlenen bir film. Baş karakter süper kahraman gibi herkesi öldürür her yerden her durumdan kurtulur ve mıtlu son. Ama içinde duygu ve hislerinde olması güzeldi. Tanımasak bile bir insana iyilik yapmak zod olmamalı.

Tıpkı 1.serisinde olduğu gibi bu seferde sinematografisiyle etkiledi beni. Görsel bir şölen sundu bizlere.

Din ve inancın insanlara ne denli büyük şeyler yaptırabileceğini, bir kişinin milyonlara nasıl boyun eğdirdiğini sözünü dinlettirmesini ancak inanc mümkün kılıyor. Birinci filmde olduğu gibi ne yavaş ne hızlı bir tempoda ilerleyerek keyifli saatler yaşattı. Bir seri daha geleceği kesin gibi görünüyor. Büyük bir savaş ve görsel şölene daha acız.

Bitirene kadar götümü sıktım.

Gene arkadaslarin kurbani olarak ortamda mecburiyetten izledigim vasat bir film daha. Cok sıkıcıııııı

İkinci sezonu çıkacak mı bilmiyorum ama diğer tüm diziler gibi sonu en heyecanlı yerinde bitmedi. Gerilim ve aksiyonu daha yüksek olması gerekirdi. Düşük tempoda ilerledi. Zaman geçirmek için çerezlik.

Fransız filmlerine her geçen gün aşık olmamak elde değil. İnsanı büyülüyor sanata aşka tutkuya doyuruyor. Bu hayatta en muazzam en güçlü duygu tutkudur, en acı en kötüsü ise özlemek duygusu eksiklik. Sevdiğimiz insana artık sarılamamak duygusundaki o sonsuz boşluk insanı karanlık dipsiz bir kuyuda hapsediyor. 

Bir tarafta ilk başlarda yeni tanıdığı Betty’i sadece cinsel bir obje olarak gören Zorg, bir diğer tarafta ise aşkla,tutkuyla, yaşama hevesiyle ve durağanlığa asla gelemeyen bir Betty. Birlikte vakit geçirdikçe birbirlerini bulan, anın güzelliğiyle sarhoş olan ve aşkın ne denli güçlü bir duygu olduğunu bizlere gösteriyor ikili. Zorg’un aşk için sevdiği kadın için neler yapabileceğini ve Betty’nin ise aşka ve tutkuya ne kadar bağlı olduğunu ama bir süre sonra hastalığının ilerlemesiyle işlerin kötüye gitmesiyle içimizi hüzün kaplıyor. Sahneleriyle, kamera açısıyla, renkleriyle, müzikleriyle ve en çokta o muaazzam tutkuyu tüm çıplaklığıyla gösterişsiz sade bir şekilde bizlere aktarmasıyla enfes lezzetli bir filmdi.  Aşk, tutku, özgürlük, saplantı, his…
Hayat bu 🕺🏻

Eveettt her yerde o muazzam ayin sahneleriyle, finaldeki çokomelli bir şey yapmalıyız seks dediği sahnesiyle(izleyene kadar aşk filmi zannediyordum) ve takıntılı farklı yönetmenimiz Kubrick’in filmi bitirdikten 4 gün sonra kalp krizi geçirip ölmesinin birer cinayet olduğunu ve bunun İlluminatiyi deşifre ettiği için onlar tarafından yapıldığı teorilerini okuyup duruyordum.  Ve sonunda izleme şansına eriştim.

Filmi bitirdikten sonra ne izlediğimi anlayamadım ve çözemedim. Ahlaki değerler üzerine kurulu bir film diye düşündüm ama yok alakası yok. Filmin ilk bir saati normal sıradan akışıyla devam ediyor ama nedense sıkmadı hiç beni. Her şey ayin sahnesi ve sonrasında gelişiyor. Ayin sahnesinin mükemmeliği çok iyidi. Akılları bu sahneleri o yılda çekmiş olması onlardan birimiydi düşüncesini akıllara getiriyor. Ama eğer onlardansa neden böyle bir film çekti ve ifşa etti. Gerçekten aşağılık insanoğlu her şeyi yapabildiği için komple teorisi mi bunlar yoksa gerçek mi diye düşünürsek gerçek seçeneği çok daha ağır basıyor.

Gerçekten emin değildim filmden bir şey anlamadım, bir mesaj bir şeyler anlatıyor veya gösteriyordu ama o bilgileri bilmeden anlamak mümkün değil. O yüzden şanslıyım ki güzel açıklayıcı bir yazı okudum ve daha iyi anlıyorum şu an filmi. Buraya bırakıyorum mutlaka okuyun bence:

michaelsikkofield.blogspot.com/2011/07/stanley-kubrick-zihin-kontrolu-ve.html?m=1

Okuduktan sonra anlıyoruz mesajları evet ama gene de bazı şeyler askıda kalıyor. Galiba hiçbir zaman bu düzen değişmeyecek her zaman bu filmdeki gibi aşağılık insanlar dünyaya yön verecek ve masumların canı yanmaya devam edecek. En basitinden Adnan Oktar çakalının bile yaptıkları. Bunu birde tüm dünyaya yayarsak ne büyük ne saf ve karanlık bir kötülük var akıl bile edemeyiz.

Yerli, politik ve acı gerçekleri açıkça ortaya koyan cesur bir film olmuş. İlk 45 dakikası çok akıcı ve sinemagrafik olarak hoştu. Açılış sahnesindeki av-avcı ve final sahnedeki kaçışın oluşumu güzeldi. Halkın su sorununu çözmek vaadiyle seçilmiş ama hiçbir şey yapmamış olan belediyenin üstüne üstlük halk metrelerce su kuyruğunda beklerken belediye başkanının evinde 7/24 su olmasını sorgulamaması. Her zaman ki gibi gerçekleri söyleyen sorgulayan değiştirmeye kalkışan kişinin taşlanması. Trnin ezelden beri kısa bir özeti gibi. 

Genel anlamda verdiği mesajla sahneleriyle iyi bir filmdi ama vermek istediğini tam istediği gibi veremeyen bir film olmuş. İlk hoş akıcı kısmıyla ortası arasında baya fark var. Son kısım ise gerilim aksiyonun yükseldiği bir kısım olmuş. 10 üzerinden 7-7.5

Siyah beyaz dispotik bir kurguyla ilerleyen klasik zevkli Fransız filmi. Sade ama etkili anlatımıyla, estetik görsel şöleniyle hoş bir filmdi. 1962 yılında çekilmesi de ayrı bir şey. Siyah beyaz Fransız filmlerinden aksi beklenemezdi zaten :) 

“Sıradan anları hatıralardan ayıran bir şey yoktur, ne zaman ki o anların açtığı yaralar sızlar, hatıra değeri kazanır.”

Genel anlamda gereğinden fazla uzun olmuş bence. Duygu aktarımı konusunda da etkili olmamış. Muazzam bir yaşanmışlık fakat o duyguları hissedemedim. Adamım Nandoyu ilk andan sevdim. Pes etmeyen ölümü beklemeyi reddeden bir kişilik ve belkide onun sayesinde herkes kurtuldu. Hikayeyi neden sağ kurtulan biri değilde Numa’nın anlattığını çözemedim. Ve bu filmin Oscar’a aday olmasıda biraz komik. 

Hayat çok garip her şey bir andan ibaret. Bir saniye de hayatımız yerle birde olabilir veya cennetin biletini kapmış gibide olabiliriz. Bu tür filmleri hep izliyoruz ama bir gün belkide bizim başımıza gelebilir. Tuhaf ve bira komik sanırım ama gerçekten yaşayabiliriz. Sevdiğin insanın etini yemek atlatılması gereken en büyük travma bana göre. Her şeye rağmen umut vardır, güneş her zaman doğar. Pes etmek yok.

“Ve vende onu olduğu gibi kabul etmiştim. Ondan değişmesini beklemememiştim. Sanırım o da benim için aynı şeyi hissetmişti. Onun içinde olduğu dramayı sevmiştim. Ve bana ihtiyacı vardı. Onu sevmiştim… Onu gerçekten sevmiştim.”

Soundtracks’lar için bile izlenir.

Çok eskiden televizyonda izlediğimi hatırlar gibiydim ama emin olamadım ve izliyim dedim. Hayatlarımızın bir rutin haline gelmesi her gün tekrar tekrar uyan kalk işe git eve gel uyu tekrar kalk işe git ekseninde dönmesi bizleri çürütüyor. Sadece iş anlamında da değil hayatımın her noktasında rutine dönüşen şey bizi kendi ekseninde sonsuz bir döngünün içine çekiyor. Yaşamımızın temel ilkesi hareket etmek. Yaşam biz hareket ettikçe var. Biz hareket ettikçe var oluyoruz. Konfor alanımızdan çıkmalıyız :) Çok hoş ve tatlı bir filmdi. Müzikleri harikaydı.

• Eternal Sunshine of the Spotless Mind
• Before Sunset
• The Seventh Seal
• Stalker
• Nostalgia
• Naked
• Chungking Express
• Life Is Beautiful
• Fight Club
• Children of the Stork

...plus 7 more. View the full list on Letterboxd.