4v291o

“could you just not breathe” ve “sexual.. sensual… sexual.. sex..” sahnelerinde baya güldüm. zamanına göre düşünmek lazım diyerek mizojinisini çok sert eleştirmek istemiyorum ama kadınların bir erkek için birbirinin kuyusunu kazması falan gibi şeyler so ancient.. vaktiyle belki daha komikti ama iyi yaşlanmamış. the substance’a kesinlikle ilham olmuş.

22 yaşındaki zibidiye tutulan 17 yaşındaki çinli kız gibi izledim. ultimate feel good moviem olmaya aday.

otobiyografi olarak “şöyle oldu da böyle oldu da” gibi şeyleri değil KAFASININ İÇİNİ çekmesi çok güzel. keşke annette’i çekmeseydin be adam…

“günahlar kavrulsun alevinle”
içimizdeki şeytanlar, onları öldürmek, kan emmek, aile olmak gibi birçok mecazı hamur yapıp elinde yoğuruyor, her şeyi hem küçücük hem kocaman yapıyor bu film. uzun zamandır bir filmden bu kadar etkilenmemiştim.

godfather but hbo-ized

edit: ay bu dizi akmıyor ve bitmiyor, bu kadar yavaş akan bir şey izlemek istesem cibutide geçen fransız yapımı az diyaloglu sanat filmi açarım.

ironisiz söylüyorum, iyi ki woke culture var da artık komedi diye lise zorbalığı izlemiyoruz ya da bottoms, booksmart gibi daha katmanlı şeyler izliyoruz. böyle bir klasiğe haksızlık etmek istemem ama birkaç amerikalı ergenin yaşantısına mimik oynamadı :/ acaba breakfast club’ı falan da ilk kez bugün izlesem böyle mi düşünürdüm, belki de bir zaman hatasıdır.

bazı filmler vardır babanın mizahına hitap eder ve babanı hatırlatır.. bazı filmler vardır DAYININ mizahına hitap eder ve dayını hatırlatır. bu film bana dayımı hatırlattı nedense.

a woman under the influence GÜCENMESİN diye yarım puan kırdım. hiçbir olay olmayan bir film yapılacaksa da bu kadar sıradan hatta sıkıcı detaylar bu kadar özenli çekilince hoşuma gidiyor.

askeri ortamda hiyerarşiden beyni yanan erkeklerin bastırılmış cinselliği çok güzel konu aslında ama anlatım şekli itibariyle yalan dünya açılay’ın performans sanatı gibi bir film

kadro çok iyi ama replikler ve masala uyarlama işi aşırı zorlama

şehnaz longa at its best

insana dair bir sürü duyguyu hissettim. anlam arayan ama intiharı da düşünen bir sanatçının depresif bir rüyasını andırıyordu. roadside picnic’i de okumuştum, kitabından daha güzel olan sayılı filmlerden heralde. ama sinemada arasız izledim ve o kadar yavaş ki atm’de önümde 85 yaşında biri para yatırmaya çalışıyor ya da yürüyen merdivende solda önümde bekliyorlar gibi hissettim.

filmin içine çokk zor girdim, belki bunun için altyapısızdım veya tek sefer izlemem yeterli değil. ama belli sahneleri çok sevdim, özellikle son sahneyi. kadın karakter çok kötü yazılmıştı.

filmde herkes, her şey ve her yer çok iyi görünüyor

bir daha gupse özay filmlerine laf eden olursa vururum

ilkinden daha iyi bence, daha az sakarlık komedisi ve daha fazla romans

ikiz olduklarını 27. dakikada fark ettiler

öfff lily karakteri yüzünden barely watchable

en sevdiğim filmin rewatch zamanı gelmişti

capybara’s policy: no bullshit, no drama, just eating bananas and getting enough sleep.

not quite my tempo

yorganları üst üste dizip adına korsancılık diyosun oyun oluyor, bisikletle mahallede hiç girmediğin bir sokağa girmeye karar veriyorsun oyun oluyor, suyun içinde balıkları insanlara benzetiyosun oyun oluyor, hatta yeterince inanırsan yas tutmak bile oyun oluyor. çocuk olmak çok havalı bir şey.

her güzel masalın bi sonu var

bu kadar güzel bir aşk hikayesini bu kadar GEÇİREMEMEK inanılmaz bi başarı

film biterken edit: sonlarda ağladım baya, timeline oturunca daha iyi oldu. bu kadar güzel ve destekleyici ilişkiler izlemek ağlatıyor her zaman.. ama klişelerle dolu. sadece konu ve diyaloglar değil, üzücü sahnelerde ağır çekimler, müzikler falan da öyle. ama izlenir.

tc’dr çekilmiş olsa izlerken herkese SİNİR KRİZİ geçirecek olan ve türü kesinlikle komedi olmayacak o film.. devletin vergileriyle arkadaşlarını özel jetle tura çıkarmak falan.. a true girl classic tho…

almodovar’ın en komik filmi

i’m not a nationalist person, but i felt a bit sorry for my country, turkey, while watching this. turkey has such a rich history to make tons of fiction and non-fiction around these themes. there are a few directors who’ve reached international fame, but especially in the 70s, they were either too individualistic or too politically didactic. i wish my country had internationally loved stories like this—because the stories are there, and they’re worth it. the cultural similarities between italy and turkey really hit me. thanks if you read all the way through!

michelle williams gene take this waltz ve fabelmans’taki creepy oyunculuğunu sergiliyor. rol yapmıyor da rol yapan birinin rolünü yapıyor gibi?  ama bir röportajında bilerek yaptığını söylemişti, inşallah istediği ödülleri alır ne diyelim..

başka bir hikaye bu şekilde anlatılsaydı ya da bu hikaye başka şekilde anlatılsaydı ya da nicole kidman olmasaydı aynı şeyleri söyler miydim bilmiyorum ama olduğu her şeyiyle izlediğim en iyi şeylerden biri.

kurgu olmak için fazla direkt ve plotsuz ama belgesel olmak için de fazla ajite ve soslu. yönetmenin erkek olduğu çok belli, ana karakter allah gibi herkese şifa olup racon kesiyor. hayatına odaklandığı insanlara içerden ve yargısız baktığını sanıyor ama filmin yaklaşımının karikatürize bir brutalliği var.

anıların bizim için ne ifade ettiğinin başka insanlar için ne ifade ettiği hakkında her anlamda rüya gibi bir film. insan olmak, olmamak, insanın tür olarak kendini her şeyin merkezinde tutması, aktarım, kültür, egemenlik hatta din üzerine bir belirip bir kaybolan bir bulut gibi gidip gelen düşünceler yaratıyor.

çerezlik bi film. bebek çok tatlı. diane keaton itici. country baby kısmı yasak elma yıldız yılmaz argun kuyucu yıldırım’ın icadı elmacan pürelerine ilham olmuş. kadının kendini tamamen köy hayatına vermek yerine yine kendi işinin sahibi olması gene tutarlı ve zamanına göre iyi olmuş.

tatlı ana ve yan karakterler ve akıyor ama artık klişe demenin bile yetersiz kalacağı zayıflıkta diyaloglar ve yanlış anlaşılmalar vardı. feel good movie olarak izlenir

cahit ich geh jetzt ficken

maalesef ruhu yok…

2. bölümün sonunda fragile çalan sahne ve 3. bölüm komple çok iyiydi. son yarım saati biraz hayalkırıklığı oldu, bu kadar olgun davranılabilir mi bilmiyorum. katie’nin nasıl biri olduğunun bu olayın sebeplerinden biri olmayacağını vurgulamak adına katie’yle ilgili az detay görmemiz bence yerinde olmuş.

chat gptye soralım bakalım ne anlatıyomuş..

el dorado bizim adana’daki bahçeye benziyor diye aşırı duygulandım. sevimli ayımız paddington’ın aidiyet üzerine filmi

bergman filmini izlemeden tiyatro oyununu sonra da bunu izlemiş oldum. o kadar gerçek ki içinde gibi hissediyorum ama senaryo tembelliğine kaçılmış bir “içinde gibi hissetme” hali de değil. karakterler gerçekten konuşuyor.

so many unloveable characters… ama erkekleri çok iyi anlatıyor özellikle elinden kaçırmamak için lovebombing basan ve özgüvensizlikten evet dışında bir cevabı kabul etmeyenleri.

sıkıntılı bir oğlan

ikinci dünya savaşı sırasında, bir ekmek kuyruğunda kendisine "paşam bizi ekmeksiz bıraktın" diyen bir çocuğa ismet inönü döner ve şöyle der: “evet sizi ekmeksiz bıraktım ama ptsd’li ırz düşmanı joaquin phoenix ile narsist şarlatan philip seymour hoffman’a maruz bırakmadım.”

bong joon ho türkçe pop dünyasından biri olsa KAYAHAN olurdu. tanıdık notalar ama yine de büyük usta. mark ruffalo harika.

ilgimi çekmeyen hayatlar, güzel çekimler

bana çok hitap etmedi ama takdir ediyorum. will ferrel’ı seviyorum.

durum komedisi ve baba kız ilişkisi hikayelerini zaten seviyorum. hem çok komik hem çok duygusal <3

alicia çok kötü birisin

filmleri yarım bırakmayı sevmiyorum ama o kadar kötü ki.. güzel olabilecek tek kısmı kapitalizm eleştirisi, o da lise 1 münazara seviyesinde. tabii ki her detay “gerekli” olmak zorunda değil ve yavaş filmlerle bir problemim yok ama temu’dan gelen siyah beyaz lady gaga’nın araba sürüp sakız çiğnemesini izlemek için çok uzun bir süresi var. neyse izliyorum az kaldı..

edit: allahım durdura durdura izliyorum sıkıntıdan. son yarım saatinde anladım izlemeye değer bir şey, ironi falan var da ben dümdüz iki şafak arasında ya da ken loach falan öyle işçi filmlerinden devam

the most ordinary yet the most original, the most kitsch yet the most tasteful thing i’ve ever watched in my life

sertab erener-incelikler yüzünden’le bergman-persona karışımı bir film

• The Fall
• The Perks of Being a Wallflower
• The Royal Tenenbaums
• The Breakfast Club
• Women on the Verge of a Nervous Breakdown
• Lars and the Real Girl
• Mary and Max
• The Lobster
• Ferris Bueller's Day Off
• Night on Earth

...plus 16 more. View the full list on Letterboxd.

• Away We Go
• Little Miss Sunshine
• Everything Is Illuminated
• Green Book
• In July
• Midnight Cowboy
• Rain Man
• Thelma & Louise
• Stranger Than Paradise
• True Romance

...plus 2 more. View the full list on Letterboxd.

bu işin bencesi

1. The Room Next Door
2. Conclave
3. Black Box Diaries
4. Memories of a Burning Body
5. Memoir of a Snail
6. I'm Still Here
7. Babygirl
8. On Becoming a Guinea Fowl
9. My Favourite Cake
10. Challengers

...plus 44 more. View the full list on Letterboxd.

• (500) Days of Summer
• All About Eve
• All About My Mother
• Black Swan
• Booksmart
• Bottoms
• Corsage
• Election
• The Favourite
• Girl, Interrupted

...plus 23 more. View the full list on Letterboxd.

• When the Light Breaks
• Dog on Trial
• Joker: Folie à Deux
• The Seed of the Sacred Fig
• On Becoming a Guinea Fowl
• Super/Man: The Christopher Reeve Story
• Saturday Night
• Anora
• Bird
• Armand

...plus 13 more. View the full list on Letterboxd.

izlediğim 2023 yapımı filmlerin kendimce sıralaması

1. Poor Things
2. Wonka
3. How to Have Sex
4. The Teachers' Lounge
5. The Holdovers
6. Midwives
7. Afire
8. About Dry Grasses
9. Past Lives
10. Killers of the Flower Moon

...plus 41 more. View the full list on Letterboxd.

• The Proposal
• Music and Lyrics
• 13 Going on 30
• One Day
• When Harry Met Sally...
• Notting Hill
• 10 Things I Hate About You
• My Best Friend's Wedding
• The Holiday
• The Ugly Truth

...plus 17 more. View the full list on Letterboxd.