ikinci dünya savaşı sırasında, bir ekmek kuyruğunda kendisine "paşam bizi ekmeksiz bıraktın" diyen bir çocuğa ismet inönü döner ve şöyle der: “evet sizi ekmeksiz bıraktım ama ptsd’li ırz düşmanı joaquin phoenix ile narsist şarlatan philip seymour hoffman’a maruz bırakmadım.”

i imagine opening night, all about eve, and all about my mother as three sisters. this one is the dark, cool, gothic middle sister. i love seeing how its shadow influenced so many movies that came after.

22 yaşındaki zibidiye tutulan 17 yaşındaki çinli kız gibi izledim. ultimate feel good moviem olmaya aday.

otobiyografi olarak “şöyle oldu da böyle oldu da” gibi şeyleri değil KAFASININ İÇİNİ çekmesi çok güzel. keşke annette’i çekmeseydin be adam…

bazı filmler vardır babanın mizahına hitap eder ve babanı hatırlatır.. bazı filmler vardır DAYININ mizahına hitap eder ve dayını hatırlatır. bu film bana dayımı hatırlattı nedense.

o dönemde çekilmiş, hatta 30’larda yazılmış böyle bir abd eleştirisi olması, yarattığı klostrofobik his, inanılmaz oyunculuklar, harika müzik, didaktik bir mesajı psikolojik bir gerilimle vermesi, her şeyiyle kusursuzdu. sinematek’te izledim. hollywood yeni dalga <3