Sharon tateyi saygıyla anıyorum.

Nası yani ölümden sonra devlet dairelerinde memurlar bizi mülakata mı sokacak(!) veya şey mi desek Dante alighieri'nin arafına atıfta bulunmak nedense fazlasıyla öyle hissetirdi film bana. Özellikle her bir karakterin kendi Ölümünün yasını tutmaması da fazla garip geldi sadece sessiz bir kabulleniş. Ha birde çok önemi noktaye değinelim Herhangi bir tanrı veya İnanç veya teolojiden söz edilmiyor Kesinlikle kim olursa olsun izlemesi gerektiğini düşünüyorum

Ömer Hayyam'ında dediği gibi;

cenneti ve cehennemi arıyordum, dünyanın ve sonsuzluğun ötesinde,
görkemli bir ses yankılandı göklerde;
- ne arıyorsun?
- cennet de sendedir, cehennem de!

değisik ve güzel bi filmdi acıkcası

Looks like Count Nosferatu skipped leg day 🦹🦵

Aşk hissedebildiğimiz bir şey... Ama asla açıklayamayız. Sadece "Aşk" düşüncesi açıklanabilir. İnsan kaybedebileceğini sever...
Kendini, bir kadını, ülkesini.