4v291o

007, 22. film 

Uzun zamandır James Bond serisini bitirme çabamı bilmeyen kalmadı zaten. Tam 1962 yapımı “Dr. No”dan bu yana, bugüne kadar 22 filmini izledim. Ve şimdi, teknolojinin ve aksiyonun zirve yaptığı döneme geldik.

Evet, kabul ediyorum: James Bond serisini sevmeyenler de çok. İstanbul’da geçen sahneleri bile görmezden gelenler var. Özellikle bu film için yapılan ağır eleştirileri de okudum. “En İyi Film” unvanını hak etmediğini söyleyenlere de kısmen katılıyorum. Ama bu yorumlar, seriyi baştan sona izlememiş olanlar için geçerli.

Çünkü Bond dünyasına adım atmadan, her filmle birlikte evrilen karakterleri, dönemin teknolojisini, estetik değişimini ve politik yansımaları anlamadan konuşmak kolay. Ama hissetmek başka bir şey. Bu seriyi gerçekten anlamak isteyenler, kesinlikle 1962’den başlamalı. O zaman bazı şeyler daha çok anlam kazanıyor.

Bond, bir seriden fazlası. Kimine göre ajan, kimine göre ikon. Bana göre ise yıllara yayılan bir tutku.

Son güncel filme 4 film kaldı!

Bir Annenin Kalbinden Eksilmeyen Evlat…

Stephen Frears imzalı Philomena, bir annenin yarım asırlık suskunluğunun kelimelere döküldüğü, gözyaşını içine akıtarak yaşadığı bir hayatın izini sürüyor. Film, 1950’lerde İrlanda’da bir manastırda doğurduğu çocuğu elinden alınan Philomena Lee’nin gerçek hikâyesine dayanıyor. Ama bu sadece bir biyografi değil — bu, bastırılmış travmanın, yıllar sonra bile yankılanan vicdanın, affetmenin ve anlam arayışının filmi.

Judi Dench, oyunculuğuyla resmen bir oyunculuk dersi veriyor. Onun Philomena’sı, sadece bir anne değil; geçmişin yükünü taşıyan ama hâlâ merhametle dolu, saf kalmayı başarmış bir insan. Dench’in gözlerinin içine bakıyorsun, orada koca bir hayat var: utanç, özlem, umut, kırgınlık… Ama en çok da kabullenmek.
Bir başka oyuncu belki bu karakteri ağlayarak, bağırarak oynardı. Dench susarak oynuyor. Dudaklarını ısırarak, gözlerini kaçırarak. Her mimiğiyle “ben seni hiç unutmadım” diyor. Ve o kadar doğal ki… Sanki ekranda izlediğin bir karakter değil, gerçek bir anneyle oturup konuşuyorsun.

Steve Coogan ise şaşırtıcı derecede etkileyici. Alaycı, elitist bir gazeteci olan Martin Sixsmith’i canlandırıyor. Başta Philomena’yı ciddiye almayan, onun naifliğini küçümseyen bir adam. Ama zamanla, Philomena’nın inatla koruduğu insanlığın karşısında kendi katı kabuğunu çatlatıyor. Aralarındaki diyaloglar hem komik, hem dokunaklı. İnanç ve sekülerizm, sınıf farkı ve nezaket gibi temaları bu ikili arasında çok ustaca tartıştırıyor film.

Frears’ın yönetmenliği de abartısız ama çok güçlü. Hikâyeyi manipüle etmiyor, seyirciye ne düşüneceğini dikte etmiyor. Kamera hep birkaç adım geriden, saygılı bir mesafeden bakıyor karakterlerine. Ve bu sayede film daha da derinleşiyor. İzleyiciye “duygulan!” demiyor, zaten otomatik olarak dağılıyorsun…

Film Katolik Kilisesi’nin karanlık geçmişine sert ama incelikli bir eleştiri getiriyor. Kurumsal dindarlığın bireyi nasıl ezdiğini gösteriyor ama bunu öfke dolu bir ağızla değil, yaşanmış bir adaletsizliğin sessiz tanıklığıyla yapıyor. Filmde bir sahne var — Philomena’nın içini kemiren soruları manastırın bahçesinde yanıtlamaya çalıştığı sahne… İşte orada sinema, gerçekten ilahi bir dile dönüşüyor.

Oscar’da 4 dalda adaylık (En İyi Film, En İyi Kadın Oyuncu, En İyi Uyarlama Senaryo, En İyi Müzik) aldı ama açık konuşalım: Bu film bir ödül sezonu filmi değil, bir ömürlük yara filmi. Seni sarsıyor, sonra usulca sarıyor. “Ben affettim. Çünkü nefret etmek için çok yorgunum.”
İşte bu cümleyle bitiyor Philomena’nın yolculuğu. Ama bizde yeni başlıyor… Birini kaybetmek, unutmamakla olur. Ve bazen, en yüksek ses; sessizliktir.

007, 21. film 

Pierce Brosnan’lı James Bond serisinin son filmini de izledim. Halle Berry ve her zaman hayran olduğum Judi Dench’in performanslarıyla film gerçekten keyifliydi. 21 filmle birlikte tam 40 yılı devirmişiz; ne macera ama! Moneypenny’e de ayrı bir kalp bırakıyorum, canımsın sen. Film her ne kadar ortalama dursa da o eski usul teknolojik havayı özlemişim… Ah Bond, sensiz olmaz!

Son güncel filme 5 film kaldı!

Aruzlar ve fanteziler sen ne büyüksün be!

Nomadland Filmini yöneten Chloé Zhao bu filmi Nomadland gibi güzeldi ama benim gözümde onun üstüne çıkamadı. :/

Hepimiz Birer Kolajız

İnsan da tıpkı bir kolaj gibidir—derin, katmanlı ve anlam yüklü. Kolaj daha çok sanatın diliyle anılır; oysa tüm insanlık, her bir birey, aslında birer kolajdan ibarettir. Çizgilerimiz vardır, geçmişten taşıdığımız anılarımız… Ve herkes gibi biz de bir başkasının gözünde ötekiyizdir. Belki de hayatın asıl tadı buradadır: Kolaj gibi olmakta. Parça parça, ama bir bütün hâlinde…

Film bu duyguyu güzel yansıtmış. Yönetmenin anlatımı başarılıydı; seslendirmeyi üstlenen oyuncular da duyguyu etkileyici biçimde aktarmıştı.

Kubrick’ten Sonsuzluğa Açılan Kapı

Stanley Kubrick’in 1968 yılında vizyona soktuğu 2001: A Space Odyssey, sadece bilimkurgu türü için değil, sinema sanatı için de devrim niteliğinde bir yapıttır. Film, izleyicisini üç bin yıllık bir zaman skalasında sürüklerken, ilk insanın kemik parçasıyla attığı darbeyle başlayan o epik yolculuğu, bir uzay kapsülünde yıldızlar arasında devam ettirir. Evrim, bilinç, yapay zekâ, yalnızlık, varoluş, ölüm ve yeniden doğum… Kubrick’in bu filmi, sinemanın içinden geçen felsefi bir şiirdir. Film, diyaloglardan çok görsel anlatımı ön planda tutar. Bu yüzden de izleyeni zihinsel olarak pasif bir seyirci olmaktan çıkarır; onu bizzat o boşlukta savrulan astronot kadar yalnız, o kara monolit kadar gizemli bir konuma yerleştirir. Anlatının sessizliği, bir çığlık kadar etkileyicidir.

Kubrick, 2001: A Space Odyssey’de zaman kavramını parçalar, klasik hikâye anlatımına sırt çevirir. İlk 25 dakikada tek kelime konuşulmaz ama insanlığın evrimsel sıçraması gözler önüne serilir. Görsel bir dans gibi ilerleyen uzay sahnelerinde, Johann Strauss’un Blue Danube valsi eşliğinde süzülen kapsüller, sinema tarihinde eşine az rastlanır bir uyumla hareket eder. Her sahne, çerçeveye alınmış bir tablo gibi özenlidir. Ve elbette HAL 9000… Soğukkanlılığı, sesi ve kırmızı “gözüyle” sinema tarihinin en ikonik yapay zekâ karakterlerinden biri. HAL, bir bilgisayar sisteminden çok daha fazlası: duyguları olan, korkan, hayatta kalmaya çalışan bir varlık. Burada Kubrick, teknolojinin bize benzemeye başladığı noktada ahlaki sorumluluklarımızı da masaya yatırır. İnsan mı makineye dönüşüyor, yoksa makine mi insana?

Filmin son bölümü ise başlı başına bir bilinç sıçramasıdır. Zaman bükülür, mekân anlamsızlaşır, semboller metafizik düzeyde anlamlar kazanmaya başlar. Kubrick’in anlatmak istediği şey hiçbir zaman tek bir yorumla sınırlı kalmaz. 2001, ne anlattığından çok, seyircide ne hissettirdiğiyle anlam kazanır. Bebeğe dönüşen bir yıldız çocuğu… İnsanoğlunun son hali mi? Yoksa evrimin bir sonraki halkası mı? Bu film, cevaplarla değil, sorularla büyür. Bu yüzden hâlâ modern sinemanın kutsal metinlerinden biri olarak görülür. Ve evet… 2001: A Space Odyssey, bir film değildir. Bir deneyimdir. Bir bilinç yolculuğudur. Bir başkaldırıdır, hem türüne, hem sinema kurallarına. Ve belki de bir duadır, bilinmeyene, evrene, zamana…

Watched on Monday May 12, 2025.

Watched on Monday May 12, 2025.

Alien serisinde 3. filmini izledim. Efseklerini beğenemedim, oyuncular güzel, Alien daha da iyi olur olabilirdi düşüncesi çıkmadı aklımdan. Filmlerin aralarında onca yıl varken neden görseller daha da iyi değil?

Bi’de David Fincher çok severim ya… :/

Mukadderat, bir “Sultan Hanım” hikâyesi… 70’li yıllarda yaşamış, hayatı boyunca kalıplara sıkışmış bir kadının geç de olsa kendiyle yüzleşme ve “ikinci baharını” bulma yolculuğunu anlatıyor. Çoğu günümüz Türk filminden farklı olarak, Mukadderat popüler hikâyelerin dışına çıkan, kadınlara içten bir ilham sunan anlatımıyla dikkat çekiyor. Film, Karadeniz’in az bilinen ilçelerinden biri olan Çide’de geçiyor ve buranın ruhunu da adeta bir karakter gibi işin içine katıyor. Yönetmen Nadim Güç her ne kadar geniş kitlelerce çok tanınmasa da, filmin sinematografisinde Çide’nin sokaklarını, ev hayatını, doğasını ve samimi atmosferini oldukça etkileyici bir şekilde aktarıyor. Görsel diliyle sade ama güçlü bir anlatı kuruyor.

Sultan karakterine Nur Sürer hayat veriyor; onun varlığı filme hem ağırlık hem zarafet katıyor. Sultan, 60 yaş üstü bir kadının toplumun baskısına, aile içindeki görünmezliğe ve “elalem ne der” yargısına karşı verdiği içsel direnişi temsil ediyor. Bu yönüyle, sadece bir karakter değil; birçok kadının sesi, duygusu, bastırılmış arzusu olarak da okunabilir. Osman Sonant, Sultan’ın geçmişinden gelen abi figürü Nevzat’ı canlandırırken, Aslıhan Gürbüz de kız kardeşi Reyhan rolüyle karşımıza çıkıyor. Reyhan karakterinin daha derin işlenmesini beklesem de, filmin asıl ağırlığı Sultan’da toplanıyor ve bu da anlatıyı daha güçlü kılıyor. Mukadderat, yaş almanın bir kenara itilmek olmadığını, bazen geç gelen cesaretin en kıymetli dönüşüm olduğunu hatırlatan, sakin ama sarsıcı bir film. Özellikle kadın karakterlerin iç dünyasını sevenler için kaçırılmaması gereken, dokunaklı bir eser.

Watched on Tuesday May 6, 2025.

Jigololuk yapan bir kurt, tabuların yıkıldığı bir hayat. Ailesi ile mutluyken bi’ anda her detey farklı oluyor. Birisi güç istersen diğeri jigololuk yapmaya başlıyor. Değişik ve anlamlı hir mizah.

O kadar iyi sağlam kadronun bulunduğu bir film hatta Rihanna’nın bile oynadığı bu film niye bu kadar gereksiz sahneleri vardı diye düşündürdü beni. Bazı yerleri komik, bazı yerleri heyecanlıydı fakat ben çok daha iyisini beklerdim. Oynayan hepsi çünkü sevdiğim oyuncular ve iyi karakterleri canlandıran insanlar üzdü beni açıkçası.

Watched on Monday May 5, 2025.

Kadınları obje olmaktan çıkartan bir film. 💪🏽

Bu ay içersinde de kısa filmlere ilk önceliğimi verdim. Uzun metrajlı güzel ilgimi çeken film bulamıyorum. Film için yazacaklarımsa akıcı güzel bir arzulama hikâyesiydi.

Otobiyografik bir metinden uyarlanan, Mihail Bulgakov’un kaleminden çıkan ve Aleksey Balabanov’un yönetmenliğini üstlendiği bu filmi ortalama olarak beğendim. Bolşevik İhtilali’nin henüz sonuca ulaşmadığı 1917 yılının başlarında geçen hikâyede, oyuncuların morfinle olan bağı ve soğuk, izole bir köyde yaşayan insanların “karıkoca ilaçlarına” olan yaklaşımı oldukça ilgi çekiciydi. Film, dönemin ruhunu ve karakterlerin içsel çöküşünü sakin ama etkileyici bir şekilde yansıtıyor.

Mayıs’ında 42 film izlemek için gaza geldim. Aklımdaydı ama oyunlardan kısa film olmaz ya…

İzlemek için (tıkla)

Afişteki kadın ben, her yerde uyuyorum…

2024 Filmekimi zamanlarında listeme almıştım. Cannes’da en iyi yönetmen ödülü almıştı. Mubi’de de görünce izledim. Güzeldi ama beklentimi karşılamadı.

44. İstanbul Film Festivali’nin benim için son filmine girmiş bulunuyorum.
Bu yıl içimiz biraz buruk olsa da, sanatı savunan ve destekleyen yönetmenlerle aynı salonda olmak, “her şey çok güzel olacak” cümlesine yeniden inandırdı beni. Toplamda 12 kısa film ve 7 uzun metraj izleyerek geçirdiğim bu festival, bana bir kez daha sinemanın iyileştirici gücünü hatırlattı.
Dilerim gelecek yıl daha umutlu, daha özgür, daha güçlü bir festival geçiririz. Sanata sımsıkı sarıldığımız bir yıl olsun!

Festivalin benim için kapanışını yapan film Ayşe oldu. Down sendromlu yetişkin kardeşi Rıdvan ile yaşayan Ayşe’nin, hayatının acıları ve hayalleri arasında sıkışmış hikâyesi, Binnur Kaya’nın olağanüstü performansıyla yüreğe dokundu.
Sanırım bu yapım, yönetmenin ilk uzun metraj filmi. Dramatik anlatımı güçlüydü, ama sinematografik açıdan daha dikkat çekici bir iş olabilirdi.
Yine de Ayşe karakterinin duygu dünyasını Binnur Kaya gibi bir oyuncunun ellerine teslim etmek çok doğru bir seçim olmuş.

Yönetmen Steven Soderbergh severim, Cate Blanchett ve Michael Fassbender daha çok severim ama bu film aksiyon mu desem, ajanlık mı desem, manipülasyon mu desem bilemedim? Çok tuhaf bir anlatımı vardı. Bence daha farklı ve daha heyecanlı bir şeyler yapılabilirdi bu kadroyla.

Her şey bu kadar sıradansa, kimsenin hikâyesi neden bu kadar ağır?

Pelin Esmer’in kamerası bu kez Söke’nin taş sokaklarında gezinirken, bir yandan da hafızamızın arka odalarına sızıyor. O Da Bir Şey Mi?, görünüşte küçük ama ruhu büyük kırılmaların filmi… Yönetmenin alışık olduğumuz o şiirsel ve sade diliyle, gündelik hayatta ağızdan düşünmeden çıkan bir cümleyi, bir hayat meselesine dönüştürmesini izliyoruz. Film, Levent’in kendi travmalarını anlamlandırmak için çektiği kısa film etrafında gelişiyor. Ama bu bir sinema filmi olmaktan öte; bir iç hesaplaşmanın, bir yüzleşmenin ve en çok da suskunlukların filmi. Levent karakterine Timuçin Esen öyle bir derinlik katıyor ki; sanki kelimelere ihtiyaç duymadan, sadece gözleriyle bile bir karakterin geçmişini anlatabiliyor.

Aliye karakterini canlandıran Merve Asya Özgür ise tam anlamıyla yılın keşfi. O sakin, doğal, neredeyse belgesel tonunda ilerleyen anlatımıyla; sadece bir karakter değil, bir kadının kuşaktan kuşağa aktarılan sessiz çığlığını temsil ediyor. Sesiyle bizi bir hikâyeye davet etmiyor, resmen o hikâyenin içine bırakıyor. Ve İpek Bilgin… Ah o anne karakteri Nigâr’daki titreyen sabır…
Sadece bir sahnesiyle bile anneliğin, kadınlığın, yaş almışlığın ne kadar derin olduğunu yüzümüze vuruyor. Oyunculuk değil, resmen yaşamışlık izliyoruz onda. Yan rollerdeki Nur Sürer, Asiye Dinçsoy, Laçin Ceylan ve Şebnem Hassanisoughi de filme sessiz ama etkili dokunuşlarla katkı sağlıyorlar; sanki yıllardır tanıdığımız ama adını bilmediğimiz kadınlar gibiler.

Filmin atmosferi ise başlı başına bir karakter. Söke’nin taş evleri, gölgesini erken salan ağaçları, rüzgârın geçmişten bir şeyler fısıldadığı sokaklar… Her şey özenle dokunmuş. Sinematografi, sadece bir yer göstermiyor; bir duygu coğrafyası yaratıyor. O Da Bir Şey Mi?, sıradanın içindeki olağanüstülüğü yakalayan, sessiz travmaların nasıl yankıya dönüştüğünü anlatan bir yapım. Pelin Esmer’in kadınlık, annelik, bireysellik ve toplumun üzerimize bindirdiği roller konusunda söyleyecek çok şeyi var; ama bunu asla bağırarak değil, fısıldayarak yapıyor. Bu yüzden daha etkili. Bazen yalnızca bir annenin gözlerine bakmak, çocukluğunuza dönmeye yeter. O Da Bir Şey Mi?, izleyenin içini kazıyan, kazıdıkça kendini bulduran bir film. Pelin Esmer yine bizi incelikle paramparça ediyor.

Pedro Almodóvar görselliği ile süselenen arka plan detayları, seçilen konu başlıkları ve akan o tüm performanslar bence yerinde ve zamanında değildi. Süresi bakımından tüm konularda bence iyi işlenmemişti. Evet bu kadar iyi oyunucuya daha iyi bir iş beklerdim. :/

Pedro sen çek şu filmi…

Anne olmak, mutlu olabilmek, depresyonla başa çıkmak ve en önemlisi kendini bulabilmek üzerine kurulu bu filmde, Filiz’in anneliğine, kadınlığına ve bence yalnızlığına harika şekilde değinilmişti. Yönetmen Emine Emel Balcı’nın imzasını taşıyan film, Bige Önal’ın uzun zamandır özlediğimiz performansıyla gündemi yakalayan, çarpıcı bir anlatım sunuyor.

Konusu itibarıyla psikologların da ilgisini çekecek Buradayım, İyiyim, Bige Önal’ın etkileyici oyunculuğunun yanı sıra Elit İşcan’ın sade ama güçlü performansıyla da dikkat çekiyor. Annelik ve kadınlık temalarının ötesine geçerek, aile dinamiklerini, evlilik ilişkilerini ve toplumsal baskıları da masaya yatırıyor.

Lohusalık, emzirme, aile içi roller ve “kadınsı” davranışlara dair beklentiler üzerinden, toplumun ve erkeklerin annelere nasıl destek olması gerektiğini oldukça gerçekçi bir dille aktarıyor. Yönetmenin ikinci filmi olmasına rağmen sinematografik açıdan yeterli bir iş çıkardığını söylemek mümkün. Yine de yer yer tempoyu biraz daha yükseltebilseydi daha da güçlü olabilirmiş.

Beklediğime değen en güzel kısa filmlerdendi. Ben ne diyim kardeşim Lou Lou seviliyorsun… 🫶

Sevim, sevdim seni, anılarını, yaşadıklarını hele ki o girişte ki şarkı ile mest oldum sana…

Morî, köy hayatında kaybolan bir çocuk ve onun sevdiği babası… dokunaklı.

çarpıcı bir hikâye, zorlayıcı ama efsane…

Çocuk çok tatlıydı. :-)

Watched on Saturday April 19, 2025.

Watched on Saturday April 19, 2025.

Altıma işedim… hahaha

“Kaderi değiştiremezsin” 

Divine (kutsal) ne anlamı birisine diyebilmek ve savaşta aşkını hissetmek. Şimdi ki gibi değil, hızlı unutmak yok aşk daha başka. Acıları, yok oluşları ve özlemleri. Geçmişte aşkı yaşamak isterdim.

(Biyografi)

Watched on Saturday April 19, 2025.

Zaman ev gibidir. Yok olmaya az kalmış gibi… tarihimiz yok olacak yaptığımız her anı gibi. Çünkü biz insanız yok ederiz… 

(Gerçek bir biyografi)

Watched on Saturday April 19, 2025.

İdea… 

Tayfun Pirselimoğlu’nun yeni filmi, deteylı ve yorumlandıkça derinleşen bir film…

Sessiz Çığlıkların Mevsimi: Ölü Mevsim

Geçen yıldan beri sabırsızlıkla beklediğim Ölü Mevsim’i sonunda izleme şansını yakaladım. Doğuş Algün’ün ilk uzun metraj yönetmenliği olan bu film; abla-kardeş ilişkisini, terk edilmiş bir sinema salonunun zamansızlığıyla buluşturuyor. Kara komedi öğeleriyle yoğrulan hikâye, hem mizah hem de hüznü aynı anda hissettirmeyi başarıyor. Yönetmenin yer yer dinsel göndermelerle bezediği semt atmosferi; sadece abla-kardeş ilişkisiyle sınırlı kalmayıp, “anne olmak ne demektir?” sorusunu da çok katmanlı biçimde sorguluyor. Adana Altın Koza’da ödül alan bu film, adını fazlasıyla hak eden bir ölü mevsim portresi sunuyor bizlere.

“Aile yılı” olarak adlandırabileceğimiz günümüz Türkiye’sinde geçen film; politik ve sosyolojik bir arka planı güçlü bir anlatı diliyle harmanlıyor. Oyuncu kadrosu ise neredeyse bir festival karması gibi: Erdem Şenocak, Goncagül Sunar, Serkan Ercan, Naz Göktan, Tolga Tekin, Funda Eryiğit, Ece Yaşar ve Müfit Can Saçıntı’dan oluşan bu ekip, her biri karakterlerine ayrı bir ruh katmış. Özellikle Halil ile Nimet karakterlerini canlandıran Funda Eryiğit ve Erdem Şenocak’ın sahneleri çok etkileyiciydi. Aralarındaki dinamik, bir dönemin yaralı ama direngen kadın-erkek ilişkisini çok naif bir yerden ele alıyordu. Filmin modern festival dili yer yer ağır basıyor. 

Bazı sahnelerde seyirciye düşünsel boşluklar bırakılması anlatımı derinleştiriyor ama bu durum, olay örgüsünü takip etmeyi zorlaştırabiliyor. Keşke kilit noktalar biraz daha net verilseydi; bu, anlatıya ekstra bir gerilim ve heyecan katabilirdi. Ve bence en çarpıcı kısımlardan biri, filmde iltica etmiş bir karakterin hikâyesiydi. Göçmenlik meselesine parmak basarken asla ajitasyona kaçmadan, çok sade ama etkileyici bir şekilde anlatmayı başarmışlar. Bu karakterin, “isteyerek değil, mecburiyetle” geldiğini vurgulayan alt metin çok güçlüydü. Ölü Mevsim, bildiğimiz Türk aile yapısını kara komediyle kırıp, dramatik bir şiir haline getiriyor. Yer yer gülümsetiyor, yer yer içimizi burkuyor. Ama en önemlisi: iz bırakıyor.

Ayy sinirlerim bozuldu. Sen kim köpek beee….

Kendi Karanlığının Mahkûmu: s

s yalnızca bir biyografi filmi değil, aynı zamanda sistemin öğüttüğü, toplumun dışladığı bir kadının iç parçalayan portresi. Hollywood’un cazibeli vitrininde yer bulamayan, kendi fikirlerini dile getirdiği için “anormal” damgası yiyen s Farmer’ın hayatı, film boyunca adım adım içimize işliyor.

Jessica Lange, s’i öyle bir canlandırıyor ki, oyunculukla oyuncunun ruhu birbirine karışıyor. s’in gençlik yıllarındaki başkaldıran enerjisi, annesiyle olan zehirli ilişkisi ve akıl hastanelerinde yaşadığı insanlık dışı uygulamalar Lange’in mimiklerinde, bakışlarında ve beden dilinde hayat buluyor. Seyirci, Lange’in performansı sayesinde s’in acılarına sadece tanık olmuyor; onları içselleştiriyor, hissediyor ve zaman zaman boğazında düğüm hissediyor.

Sam Shepard’ın hayatındaki önemli erkek figürlerinden biri olan Harry’yi canlandırması da filme derinlik katıyor. Ancak bu hikâye, her şeyden önce bir kadının hikâyesi. Güzel, yetenekli ama “itaatkâr” olmadığı için sürekli bastırılan, sonunda da sistemin “akıl hastalığı” damgasıyla susturmaya çalıştığı bir kadının…

Film, bir yandan dönem Hollywood’unun arka planını sunarken, diğer yandan kadının sesi duyulmadığında neler yaşanabileceğini tokat gibi yüzümüze çarpıyor. s’in yaşadığı zorla hastaneye yatırılmalar, elektroşok tedavileri, hapis hayatı gibi trajediler, seyircinin vicdanına saplanan bir çivi gibi.

Jessica Lange’in bu filmle Oscar’a aday olması tesadüf değil; çünkü bu sadece iyi bir oyunculuk değil, gerçek bir ruhsal dönüşüm. s Farmer’ın o kırık, paramparça iç dünyası öylesine geçiriliyor ki izleyiciye, film bittiğinde insan uzun süre sessiz kalmak istiyor.

s, sadece bir yaşam öyküsünü anlatmıyor; bastırılan kadınların, sistemin çarklarında ezilen bireylerin çığlığını tarih boyunca yankılandırıyor. Ve bu çığlığı Jessica Lange sayesinde hâlâ duyabiliyoruz.

Bir film değil, bir utanç tarihi…

Bazı filmler vardır, izlersin ve sonra günlerce aklından çıkmaz. Salkım Hanım’ın Taneleri tam olarak öyle bir film… Sadece bir dönemi anlatmaz; bir vicdanı, bir utancı, bir suskunluğu da taşır omuzlarında. 1942 yılında, Türkiye’nin karanlık bir döneminde geçen hikâye; Varlık Vergisi’nin kıyımına uğrayan gayrimüslimlerin yaşadığı acıları, ayrımcılığı ve yok sayılmışlıklarını anlatırken, aslında hepimizin unutmaması gereken bir geçmişle yüzleştiriyor.

Film, Yılmaz Karakoyunlu’nun aynı adlı romanından uyarlanmış. Yönetmen koltuğunda ise Tomris Giritlioğlu gibi bir kadın yönetmen var ki, o dönemin atmosferini böylesine zarif ama sarsıcı bir dille perdeye taşıyabilmesi zaten başlı başına takdire şayan. İstanbul’un gri sokaklarında dolaşırken, bir yandan dönemin sosyal yapısına, ekonomik adaletsizliklerine tanıklık ediyoruz; bir yandan da karakterlerin iç dünyasında dolaşıyoruz.

Ve oyunculuklar… Bir ansambl kadro bu kadar mı kusursuz kurulur? Dolunay Soysert’in zarafetiyle incelen Salkım Hanım’ı, Uğur Polat’ın içten içe çürüyen dünyası, Güven Kıraç’ın vurgulu oyunculuğu, Hülya Avşar’ın sert kabuğunun altındaki kırılganlığı… Derya Alabora’nın tek bir bakışıyla bile içimizi dağlaması… Hepsi birer birer kalbimize işliyor. O kadar gerçek, o kadar sahici ki… Film bittiğinde karakterleri ardında değil, içinde taşıyorsun.

Bu film yalnızca oyunculuk ya da teknik becerisiyle değil, duruşuyla da büyüleyici. Çünkü cesur. Çünkü zor bir konuyu, çok da fazla dillendirilmemiş bir tarihî arka planı cesaretle ele alıyor. Varlık Vergisi gibi uzun yıllar boyunca üstü örtülmeye çalışılmış bir uygulamayı sinema perdesine taşımak, hem politik hem sanatsal açıdan önemli bir adım. Sessizleştirilmiş insanların sesi oluyor bir bakıma.

Elbette bu başarısı karşılıksız kalmadı. 2000 yılında Antalya Altın Portakal Film Festivali’nde En İyi Film, En İyi Yönetmen, En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu (Derya Alabora) gibi büyük ödülleri topladı. Üstelik Türkiye’nin Oscar adayı olarak da yurt dışına gönderildi. Her ne kadar Oscar’a ulaşamamış olsa da, bu film zaten bizde bıraktığı izle çoktan hak ettiği yere ulaştı.

Ben izlerken zaman zaman nefes alamadım. Dönemin o baskıcı ruhu, insanların içlerindeki yalnızlık, çaresizlik, baskı altında ezilen umutlar… Film sadece bir hikâye anlatmıyor; seni alıp o döneme götürüyor, yan sokaklardan gelen bir çığlık gibi içine işliyor. Ve bir kez daha sanatın, unutturmamak için var olduğunu hatırlatıyor.

Salkım Hanım’ın Taneleri, sadece iyi bir film değil; hatırlamamız gereken bir yüzleşme, bir bakıma bir hesaplaşma. Gözümüzü kaçırmamak gerek…

007, 20. film 

Çok şükür 20. filme geldim James Bond serisinde son 6 filmim… :-)

44. İstanbul Film Festivali’nde bulunan Motel Destino, izlediğim ve takip ettiğim Karim Aïnouz filmlerinden yenisi… açıkcası diğer izlediğim filmleri gibi aklımı alamadı. Daha iyisini beklerdim, lâkin merak edenleri festival içersinde filmde bulunmasını isterim. Değişik, deneyimlenmesi gereken bir film.

007, 19. film 

Uzun zaman sonra tekrardan başladım. Gerçekten artık teknoloji geliştikte James Bond daha iyi çekilmeye başladı. Aksiyon artmaya, heyecan yerine gelmeye başladı. Üzgünüm yaşlılar ama geçmişte o kadar aksiyon yok… :/

Watched on Thursday April 3, 2025.

Hayao Miyazaki dedem yine kendini konuşturmuş. Yok ya ben böyle anime filmleri nadir buluyorum bulduklarımda hep dedemin zaten…

Yönetmen Bong Joon-ho… Hele ki senden böyle bir film izlemek, tam anlamıyla bir şok! Oyuncu kadrosu ve konusu ilgi çekici olsa da, detaylara inildiğinde film ne yazık ki oldukça sıkıcıydı. Anlatım bozukluklarıyla dolu, temposuz ilerleyen ve adeta 17 kez öldüğüm bir yapımdı. Oyuncuların performansları da beklentimi karşılamayınca, filmi daha da katlanılmaz hale getirdi. Bu yüzden tek tek isimlerini yazmaya bile gerek duymuyorum.
Ben bu filmle ilgili sadece şunu söylerim: Snowpiercer vardı ya, hani o efsane… İşte onunla susar, bu filmi dağarcığımdan çıkarırım.

Ah ah, film izlemeyi deli gibi özlemişim… Hele ki yorumlamak için can attığım o kadar film birikti ki!
Yönetmenler ve kısa filmler her zamanki gibi yine kalbimi çalıyor hahah.

Kendi ülkemizi düşünmekten yorulsam da, yılmadan, her yerde ve her şekilde “Her Şey Çok Güzel Olacak” diyerek desteklemeye devam edeceğim.

• The Godfather
• Come and See
• I'm Still Here
• Satantango
• Eternal Sunshine of the Spotless Mind
• Ghostlight
• Hi Mom, It’s Me, Lou Lou
• And The Rest Will Follow
• 2001: A Space Odyssey
• The Brutalist

...plus 156 more. View the full list on Letterboxd.

James Bod, namider 007… 

26 tane bulunan 1962’den günümüze gelen filmlerini izliyorum.

• Dr. No
• From Russia with Love
• Goldfinger
• Thunderball
• You Only Live Twice
• On Her Majesty's Secret Service
• Diamonds Are Forever
• Live and Let Die
• The Man with the Golden Gun
• The Spy Who Loved Me

...plus 12 more. View the full list on Letterboxd.

Stephen Frears filmleri

• My Beautiful Laundrette
• Dangerous Liaisons
• The Queen
• Philomena
• Florence Foster Jenkins
• Victoria & Abdul
• The Regime

Günümüzden geçmişimize güzel, kırıcı hayatlar…  

Not: izlediklerimi ekledim!

• The Pianist
• Schindler's List
• Come and See
• Life Is Beautiful
• Dunkirk
• 1917
• Titanic
• 12 Years a Slave
• I'm Still Here
• The Imitation Game

...plus 257 more. View the full list on Letterboxd.

Evet, Alien (1979) bir serinin ilk filmidir. Ridley Scott’ın yönettiği bu bilim kurgu-korku filmi, zamanla genişleyen bir serinin başlangıcı oldu. Serinin diğer filmleri şunlardır:

1. Alien (1979) – Ridley Scott
2. Aliens (1986) – James Cameron
3. Alien³ (1992) – David Fincher
4. Alien: Resurrection (1997) – Jean-Pierre Jeunet
5. Prometheus (2012) – Ridley Scott (Alien evreninde geçen bir prequel)
6. Alien: Covenant (2017) – Ridley Scott (Prometheus’un devamı)
7. Ailen: Ramulus (2024) Fede Álvarez 

Ayrıca, Alien vs. Predator (2004) ve Aliens vs. Predator: Requiem (2007) gibi yan filmler de var, ancak ana seriden biraz bağımsız bir yapıya sahipler.

• Alien
• Aliens
• Alien³
• Alien: Romulus

• Hi Mom, It’s Me, Lou Lou
• Sevim
• Piper
• Drink.
• Summer Ghost
• L'avance
• Foreskin
• Mei and the Kittenbus
• The Little Ancestor
• Simply Divine

...plus 63 more. View the full list on Letterboxd.

Stanley Kubrick filmleri

• 2001: A Space Odyssey
• Barry Lyndon
• The Shining

Yıllardır izlediğim Türk filmleri…
Müzikaller, belgeseller, biyografiler ve kısa filmler… 

Not: 8 yıllık listemden topladıklarım.

Her bir Türk filmi sanatımızı, duygularımızı, siyasetimizi ve geçmişimizi yansıtır. Türk filmleri Yeşilçam filmlerinin ötesinde geleceğe görebilen, sanatın içinde bulunduğu tüm filmleriyle eşsiz bir sinema coğrafyasına sahip yapısı vardır. Sanat ve Türk filmlerinin buluştuğu bu listede her bir Türk yönetmenin, oyuncusunun en iyi halleri de vardır, en berbat halleri de vardır. Sanatta işte budur, içinde bulunan her bir duyguyu, düşünceyi ve hali yansıtır. Sanat filmle buluşan ve her bir karesi ile duygularımızı hissedebildiğimiz tek duygudur.

• Winter Sleep
• Mustafa
• Zenne Dancer
• Pandora's Box
• My Uncle
• The Road
• The Girl with the Red Scarf
• Hi Mom, It’s Me, Lou Lou
• 61 Days
• The Wild Pear Tree

...plus 190 more. View the full list on Letterboxd.

David Fincher filmleri

• Alien³
• Se7en
• The Curious Case of Benjamin Button
• The Social Network
• Mank
• The Killer

Gray Ross filmleri

• The Hunger Games
• Ocean's Eight

44. İstanbul Film Festivali, 11-22 Nisan tarihleri arasında gerçekleşiyor. Bu serüvende, 7 uzun metrajlı filmden oluşan bir seçki oluşturdum. Katıldığım dördüncü yılda, bu festival içersinde şimdiye kadar en çok film izlediğim yıl olacak. Ayrıca iki kısa film seçkisiyle birlikte toplamda 12 kısa film de izleyeceğim. Açıkçası, bu yıl festival heyecanını doyasıya yaşayacağım. 

1-7’ye kadar uzun metrajlı filmler 
8-13’e kadar Kısa Film Seçkisi Part I 
14-19’a kadar Kısa Film Seçkisi Part II
20’den başlayan sıralama festival dışında izlediklerim… 

1. Lurker
2. Unfruitful Times

   2024 Adana En İyi Senaryo, En Kadın Oyuncu, En İyi Erkek Oyuncu, En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu, En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu
   2024 Ankara Mahmut Tali Öngören En İyi İlk Film, En Yardımcı Kadın Oyuncu, En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu

3. İdea

   Türkiye Prömiyeri 
   
   

4. I'm Here, I'm Fine
5. And The Rest Will Follow

   Türkiye Prömiyeri 

6. The House With No Address
7. Ayşe

   2024 Antalya En İyi İlk Film, En İyi Yönetmen, En İyi Kadın Oyuncu, Film-Yön En İyi Yönetmen
   2024 Kahire En İyi Sanatsal Katkı – Yönetmen

8. 1:10
9. We Need to Talk About Dilan

   2024 Adana Mansiyon
   2024 İzmir En İyi 2. Film, En İyi Kurgu, Gençlik Ödülü
   2025 SİYAD Ödülleri: Ahmet Uluçay Umut Ödülü (Umut Şilan Oğurlu)

10. The Little Ancestor

...plus 10 more. View the full list on Letterboxd.

Steven Soderbergh filmleri

• Erin Brockovich
• Let Them All Talk
• Black Bag

Pelin Esmer filmleri

• 10 to 11
• Something Useful
• And The Rest Will Follow

KUİR

• Great Freedom
• Call Me by Your Name
• Portrait of a Lady on Fire
• Brokeback Mountain
• BPM (Beats per Minute)
• Zenne Dancer
• The Favourite
• Rocketman
• Weekend
• Holding the Man

...plus 188 more. View the full list on Letterboxd.

Tayfun Pirselimoğlu filmleri

• My Uncle
• Il Silenzio è d'Oro
• Kerr
• İdea

Karim Aïnouz filmleri

• Madame Satã
• Firebrand
• Motel Destino

Hayao Miyazaki filmleri

• Yuki's Sun
• My Neighbor Totoro
• Kiki's Delivery Service
• Porco Rosso
• On Your Mark
• Princess Mononoke
• Spirited Away
• Mei and the Kittenbus
• Koro's Big Day Out
• Howl's Moving Castle

...plus 2 more. View the full list on Letterboxd.

Bong Joon-ho filmleri

• Snowpiercer
• Parasite
• Mickey 17

Aki Kaurismäki filmleri

• Rocky VI
• Melrose: Rich Little Bitch
• Thru the Wire
• Those Were The Days
• These Boots
• To Each His Own Cinema
• Tavern Man
• Fallen Leaves

24/12/2023 bitiş tarihli! 

2023’de izlediklerim. Yorumlarımla burada! 
(400 film rekorum)
Hepsinde küçük notlarım vardır. 🧡

• Hit the Road
• You've Got Beautiful Stairs, You Know...
• Don't Let Them Shoot the Kite
• Peace
• Boiling Point
• Stranger by the Lake
• The Pack
• Nest
• The Last Birds of age
• TÁR

...plus 390 more. View the full list on Letterboxd.

26/12/2024 bitiş tarihli! 

370 filmimden bazıları kaldırılmış: 

- Gölge *2024* (19 dk) 
- New York City Ballet *2021* (26 dk) 
- Destinée *2012* (7 dk) 
- One Plus One *2012* (3 dk) 
- Jardins du Palais Royal *2011* (5 dk) 
- Place I’Opéra *2011* (5 dk) 

• The Peasants
• Amadeus
• Black Swan
• Crossing
• Dune: Part Two
• Spirited Away
• The Weeping Meadow
• Anora
• Atonement
• The Butterfly's Dream

...plus 353 more. View the full list on Letterboxd.

21. Akbank Kısa Film Festivali, izlediğim kısa filmler.

• Butterfly
• Foreskin
• Cry Me A River
• After Father
• Adisyon
• Assunta
• WAShhh

Xavier Dolan filmleri

• I Killed My Mother
• Heartbeats
• Laurence Anyways
• Tom at the Farm
• Mommy
• It's Only the End of the World
• The Death & Life of John F. Donovan
• Matthias & Maxime

James Cameron filmleri

• Aliens
• Titanic
• Avatar
• Avatar: The Way of Water

Loundraw filmleri

• Before you wake up
• Future Imaginations
• Summer Ghost
• Proof of Us

Peter Tscherkassky filmleri

• Miniatures: Many Berlin Artists in Hoisdorf
• Motion Picture (Employees Leaving the Lumière Factory)
• Manufractur
• Shot / Countershot
• Outer Space
• The Arrival
• Get Ready
• Dream Work
• Train Again

Pedro Almodóvar filmleri

• Salomé
• Pepi, Luci, Bom
• Labyrinth of ion
• Tráiler para amantes de lo prohibido!
• Law of Desire
• Tie Me Up! Tie Me Down!
• Live Flesh
• Pastas Ardilla
• All About My Mother
• Talk to Her

...plus 11 more. View the full list on Letterboxd.

Ridley Scott filmleri

• Alien
• Thelma & Louise
• Gladiator
• Kingdom of Heaven
• The Martian
• The Journey
• House of Gucci
• The Last Duel
• Napoleon
• Behold

...plus 1 more. View the full list on Letterboxd.

Paweł Pawlikowski filmleri

• Ida
• Cold War
• Muse

Michael Haneke filmleri

• The Piano Teacher
• The White Ribbon
• Amour

Filmekimi’nde merak ettiklerim ve gitmek istediklerimi derledim. 18/18
1-5’ye kadar Filmekimi Festivali’nde izlediklerim. 
6-18 kadar da merak ettiklerim.

1. The Room Next Door
2. The Seed of the Sacred Fig
3. Armand
4. Three Kilometres to the End of the World
5. Anora
6. The Substance
7. The Count of Monte Cristo
8. Emilia Pérez
9. Dog on Trial
10. Dahomey

...plus 8 more. View the full list on Letterboxd.

Walter Salles filmleri

• To Each His Own Cinema
• I'm Still Here

Elem Klimov filmleri

• Larisa
• Come and See

70 Unutulmaz Film Sahnesi (Altyazı) dergisinden izlediklerimi ekliyorum…

1. Goodbye, Dragon Inn
2. The Road
3. Barry Lyndon
4. Il Posto
5. Head-On
6. The Remains of the Day
7. Phoenix
8. Oasis
9. Great Freedom
10. Call Me by Your Name

...plus 10 more. View the full list on Letterboxd.

Patrick Smith filmleri

• Drink.
• Pour 585
• Pour Generation
• Pour 668
• Pour 939
• Pour Games
• BROKEN
• SWIPE

Atıf Yılmaz filmleri

• Oh, Beautiful Istanbul
• Mine
• The Girl with the Red Scarf
• How to Save Asiye
• My Dreams, My Love, and You
• A Dead Sea

John Glen filmleri

• For Your Eyes Only
• Octopussy
• A View to a Kill
• The Living Daylights
• Licence to Kill

Steven Spielberg filmleri

• Schindler's List
• Jurassic Park
• Saving Private Ryan
• Catch Me If You Can
• The Terminal
• Munich
• A Timeless Call
• War Horse
• Lincoln
• Bridge of Spies

...plus 4 more. View the full list on Letterboxd.

Scott Derrickson filmleri

• Doctor Strange
• The Gorge

Tim Burton filmleri

• Vincent
• Planet of the Apes
• Corpse Bride
• Charlie and the Chocolate Factory
• Alice in Wonderland

Irvin Kershner filmleri

• The Empire Strikes Back
• Never Say Never Again

Marvel Sinematik Evreni (MCU) filmlerinin çıkış tarihleriyle birlikte tam listesi: 
1. Faz = 1-6’ya kadar! 
2. Faz = 7-12’ye kadar! 
3. Faz = 13-23’e kadar! 
4. Faz = 24-30’a kadar! 
5. Faz = 31-38’e kadar!
6. Faz = 39-40’a kadar! (Gelecek Filmler) 

1. Iron Man
2. Iron Man 2
3. The Incredible Hulk
4. Thor
5. Captain America: The First Avenger
6. The Avengers
7. Iron Man 3
8. Thor: The Dark World
9. Captain America: The Winter Soldier
10. Guardians of the Galaxy

...plus 30 more. View the full list on Letterboxd.

Francis Ford Coppola filmleri

• The Godfather
• The Godfather Part II

Martin Scorses filmleri

• GoodFellas
• The Aviator
• Shutter Island
• The Wolf of Wall Street
• The Irishman
• Killers of the Flower Moon

Luca Guadagnino filmleri

• The Protagonists
• L'uomo risacca
• Part Deux
• I Am Love
• Here
• Call Me by Your Name
• Suspiria
• The Staggering Girl
• O Night Divine
• Bones and All

...plus 2 more. View the full list on Letterboxd.

James Ivory filmleri

• A Room with a View
• Maurice
• The Remains of the Day

James Mangald filmleri

• Girl, Interrupted
• Walk the Line
• The Wolverine
• Indiana Jones and the Dial of Destiny
• A Complete Unknown

Brady Corbet filmleri

• The Childhood of a Leader
• The Brutalist

Oscar 25’in sevdiğim ve merak ettiğim kategorindeki adayları! 
Bu filmler: En İyi Film, En İyi Yönetmen, En İyi Erkek Oyuncu, En İyi Kadın Oyuncu, En İyi Yardımcı Erkek, En İyi Yardımcı Kadın, En İyi Uluslararası Film, En İyi Animasyon Film adaylarını içeriyordur.

1. The Substance
2. Wicked
3. Emilia Pérez
4. Dune: Part Two
5. Conclave
6. Anora
7. The Brutalist
8. A Complete Unknown
9. Nickel Boys
10. I'm Still Here

...plus 4 more. View the full list on Letterboxd.

Wim Wenders filmleri

• To Each His Own Cinema
• Pina
• Perfect Days