İlk film amatör bir B movie hissiyatı verirken, bu filmdeki post apokaliptik dünyanın sağlam tasviriyle güçlü bir yönetmenliğin etkisi rahatlıkla hissediliyor. Özellikle takip sahnelerindeki kamera kullanımına bayıldım. Aynı şekilde Fury Road'da olduğu gibi ara ara kurgudaki hızlandırmalar bu nefes nefese bırakan atmosferi daha da güçlendirmiş. George Miller'ın imzası olduğunu çok net bir şekilde belli ediyor. Gayet iyi film beğendim.
İzlediğim ilk günden beri bu filmle aramda çok özel bir bağ var. 2 yıl sonra tekrardan izleyince görüyorum ki değişen en ufak bir şey yok. Yine aynı gizem, yine aynı merak, yine aynı duygular. Üstüne artısı bile oldu aslında. Olayların aslını bildiğim için daha dikkatli izledim ve daha önce göremediğim bir sürü detay yakaladım. Toplumun yozlaşmışlığını ve çürümüşlüğünü çok daha derinden hissettim. Unutulmaz finalini de bir daha izleyince gördüm ki hatırladığımdan çok daha karanlık ve dehşet vericiymiş.
Forget it Jake, it's Chinatown.
Film, son derece huzurlu ve mutlu bir hayat süren Anne ve Georges'e evlerinin kaydedildiği kasetlerin yollanmasıyla başlıyor. Bir noktadan sonra işler öyle bir noktaya evriliyor ki iş kasetlerden tamamen çıkıyor. Georges'i geçmişinden bir şey yakalıyor. İşte tam da bu noktada Haneke, seyircilere şu soruyu sorduruyor: Acaba Fransa, Cezayir üzerinde uyguladıkları sömürgeci politikayla yüzleşmekten kaçıyor mu ? Georges ve Majid üzerinden de, aşina olduğumuz uzun planlarla bunu tokat gibi suratımıza çarpıyor. Bunun sonucunda da Haneke'nin en politik aynı zamanda en iyi filmi ortaya çıkıyor. Bir daha izleyince neden en sevdiğim filmlerden biri olduğunu çok daha iyi anladım.
