filmin tahar rahim oyunculuğu dışında bir numarası yok sıradan bir biyografi kurgusu ama altyazılandırılmış ve öykülendirilmiş şekilde charles aznavour şarkılarını dinlemek ve tahar rahim yorumuyla sahne performansını izlemek keyiften öleyazdırdı. film puanı 5/10 keyif puanı 9/10 ortalamasını alıyorum. tv ses siteminde bu keyfi alabilir miydim bilmiyorum o yüzden bittiğinde keşke babamdan bir sinema kalsaydı da bi salonu kapatıp 1 ay bunu izleseydim diye düşündürdü.
tolga karaçelik kelebekler'de girdiği kara mizah tonunu hollywood'a açılınca coenler kaotik kara mizahına doğru ilerletmiş. blood simple - burn after reading civarı bir tona bağlamış bu filmi de. bu stilin çok iyi bir örneği olamamış bence ama bir coenler fanboy olarak keyif aldım yine de. karaçelik'in gişe memuru başlangıcından sonra sarmaşık'la zirveye çıkması, sonrasında her filminin öncekinden biraz daha zayıf hissettirmesi üzüyor ama.
bir de aradan geçen 10 yılda nadir sarıbacak yaşlanmış.
This review may contain spoilers. I can handle the truth.
her karesi tablo gibi üstünden 52 yıl geçmiş ama bundan daha güzel çekilmiş bir türk film var mı net bir cevap vermek zor, harika da bi konusu var ancak yeşilçam klişelerini fazlasıyla içinde barındırıyor maalesef. çok daha iyi yazılabilme potansiyeli olan bi hikaye. mesela halil ve meral filmin ortalarında sevgili olup/evlenip ardından klasik ilişki tartışmalarıyla birbirlerinden soğumaya başlasaydı, finalde bu sürecin sonunda gelen bir ayrılıkla resme aşık olma teması çok daha güçlü ve etkileyici bi şekilde verilebilirdi. bu da günümüzden…
