Hot take: als je het zo prachtig kan schieten dan mag je je film zo grotesk, pedant en potsierlijk maken als je wil.

Was het de bedoeling dat ik vaak moest lachen?

Dat is geen retorische vraag. Laat het me asjeblieft weten, ik ben erg verward.

Woeste landschappen. Sombere mensen. Uren lallen in een onverstaanbaar dialect over wat we vinden in de stoelgang van onze ezel. Het Ierland van begin vorige eeuw heeft verdacht veel weg van het West-Vlaanderen uit mijn jeugd.

Vijftien jaar nadat ik Donnie Darko voor het eerst zag snap ik er nog steeds geen hol van. Maar zolang Joy Division in de soundtrack zit, Maggie Gyllenhaal een zwarte jekker draagt en iemand de Antichrist wordt genoemd, vind ik het allemaal prima.