and i love… i love… i love you

harikasın çağlar ertuğrul 👏🏼

Bu film beni çok güzel bir grupla tanıştırdı ve bugün filmde çalan bu mükemmel şarkıyı konserlerinde dinledim… buraya bırakıyorum <3

“The apartment is cold… and still… and empty.”
Just like Rosemary’s body, slowly being taken away from her.

Filmin ortalarına kadar karakterlerlerin amacını pek anlayamadım. Herkes çok tatlı, çok yardımsever, çok “nezaketli”… ve Rosemary bir noktadan sonra bunda bir tuhaflık olduğunu anlıyor. Hiç kimse doğrudan kötü değil ama herkes bir şekilde korkunç.

Filmin bence ürkütücü yanı şeytan ya da tarikat falan değil, “senin iyiliğin için” diye yapılan şeyler. Kadının kendi bedeni üzerinde söz hakkının kalmaması.
Mia Farrow zaten tek başına bu çaresizliği hissettiriyor.

PS: Bizde ikram edilen tabak boş geri gönderilmez Rose’cuğum :)

Direkler eğik, burnumuz batmış suya;
İnsan düşmanın sillesinden kaçar ya
Soluğunu ensesinde duya duya
Ve koşar başını hiç kaldırmadan, 
Gemi öyle koştu, rüzgar öyle coştu:
Kaçtık güneye hiç durmadan.