4v291o

Abrla izledim, bunu izlemek yerine david lynch ten bir şey izleyecektik fakat abr bunu izlemek istedi 🤠

Manyak dercede beğendim filmi gerçekten zevkle izledim. Filmde izlediğimiz her görüntü teker teker anlamlı gelmesi muazzam bir olay. Tüm bu gizemli dünyanın yanında Damiel ve Marion’un hikâyesi, siyah beyazdan renge geçişin, gökten toprağa inişin, sonsuzluktan bir tenin sıcaklığına duyulan hasretin öyküsüydü.

Damiel bir melek. Sonsuzdu, kusursuzdu, sessizdi. Her şeyi biliyordu ama hiçbir şeyi hissedemiyordu. Rüzgârı görebiliyordu ama serinliğini teninde hissedemiyordu. İnsanların düşüncelerini okuyabiliyordu ama bir kelimeye özlem duyacak kadar âşık olamıyordu. Ta ki Marion’a kadar… O ip üstünde yürüyen kadın, kendi yalnızlığında salınırken, Damiel’in varlığında bir ses yankılandı: “Ben hissetmek istiyorum.”

Damiel’in aşkı, sessiz bir çığlıktı. Yükseklerden aşağılara, ölümsüzlükten kırılganlığa, melekliğin kusursuzluğundan insanlığın acıtan güzelliğine atladı. Sırf Marion’a dokunabilmek için… Sadece onunla aynı duyguda yanabilmek, o gece rüyasında onu görebilmek, sabah uyandığında onun yanında olduğunu fark edebilmek için… Aşkın ne denli büyük olabileceğini, onsuz geçen sonsuzlukta değil, onunla geçecek kısacık bir anda buldu. Ve işte tam bu yüzden insan oldu.

Filmin siyah beyaz oluşu, Damiel’in dünyasıydı. Renksiz ama net. Uçsuz bucaksız ama soğuk. Beni en çok bu çarptı: gözlerimiz gördüğünü sanır ama renkler hissettiklerimizdir. Ne zaman ki Marion’un gözlerinden dünyaya baktı, işte o zaman renk geldi. O zaman dünya anlam kazandı. Siyah beyazdan renge geçiş, aşkın varoluşu değiştirme gücünü fısıldadı bana.

Marion ise o kadar yalnızdı ki... O kadar incelikli ve hüzünlü bir kadın ki, sahnede dönerken ruhu parçalanıyordu. Ama onun yalnızlığı bile Damiel’in gözünde şiirdi. Çünkü aşk, kusursuzluğu değil; çatlakları, eksiklikleri sever. Ve belki de Damiel’in aşkı, Marion’un varoluşundaki bu kederin ışığıydı. O da hissetti. Onun varlığını, dokunmasa da, adı geçmese de hissetti. Çünkü bazen iki yalnız ruh, gökyüzünde birbirine dokunur ve dünya susar…

O buluşma sahnesi ah, o sahne. Gece yarısının soğuk Berlin’inde bir barın köşesinde. İki kişi asla daha önce karşılaşmamış ama kalpleri birbirleri için atan. Gözlerimizden yaşlar akıtan o ilk bakışma... Kalbinizi sıkıştırır. Marion’un sesi titrer: “Seninle bir hayat istiyorum. Tüm belirsizliğiyle.” Ve Damiel’in bakışlarında, bin yıllık suskunluğun içinde doğan ilk kelime vardır: “Ben artık buradayım. Sadece senin için.”

Ben bu filmi izlerken sadece bir aşkı değil, bir mucizeyi izledim. Damiel’in insan olmayı seçişi, ölümsüzlüğün tüm ihtişamını, tek bir dokunuşun sıcaklığına feda etmesi…
Damiel sevdi, sadece görmek için değil, gerçekten bakmak için…
sadece izlemek için değil, yanında durmak için…
sadece var olmak için değil, hissedebilmek için sevdi.
Ve ben anladım ki, bir insanın kalbine dokunmak, sonsuz bir hayat yaşamaktan çok daha büyük bir mucize.

birini öyle seversin ki, hayatındaki tüm sessizlikler, sadece onun sesiyle anlam kazanır ve o ses renkleri getirir dünyana.

ABSOLUTE CINEMA.
gerilim gerilim iliklerime kadar gerilim.
Çok beğendim müthiş sinema

Bakın iğrenç ve ya garip çok film izledim fakat bu başka bi şey. İzlemek gibi bir hata sakın yapmayın ben yaptım keşke yapmasaydım en fazla ne olabilir dedim en fazlası izledim. Gerçekten pis akıl hastaları iğrenç iğrenç iğrenç
Yorum yapamıyorum kelimeler kifayetsiz kalıyor yetmiyo bu seviye iğrençliğe

Favori 10 filmimden
Napolyon'nun hediyesi, Viktor'un hediyesi ya da benim hediyem bu 3 kişi ve onların hediyeleri asla ortak bir kümede buluşamazlar belki, fakat yanılıyorsunuz aslında saydığım isimlerin 2 çok büyük ortak özellikleri var. Hepsinin biricik bir Josephine'ini ve sürekli Josephineleri için atan kalpleri var.

Çok sevdiğim o sahne
-Çeşme sahnesi

Robert De Niro için izledim.
Konusu çok özgün ya da farklı olmasada oyuncular taşımış.

En kötü star wars filmi.
Finn vasıfsız bir elemanken elamanı bize jedi gibi izlettirdiler. Luke Skywalker'ın muhabbetleri de çok saçma. 4x te bile gitmiyo film o kadar kötü, maalesef bununda sinemasına gitmiştim.

4x izlememe rağmen çok kötü.
Sinemaya umutla koşmuştum ilk çıktığında çıkışı hatırlıyorum üzülmüştüm sonra çok üzüldüm diye kuzenim bana dondurma almıştı.

Sequel 3lemesini 4x te izledim. Hiç pişman değilim.
Orta/iyi arasında kalan bir film bunun bir nedenide kalan 2 filmin berbat olması.

Han Solo yu çok severim fakat bu filmde bazı noktalarda akıcılık sorunları ve tutarsızlıklar mevcut.

Favori 2. Star war filmim fakat çoğu insanın favorisi budur. Eleştiri yapılamayacak derecede bir film. Benim favorim olmamasının nedenlerine gelecek olursa luke ve leia pek sevmem açıkçası ve 3. Film çok başka

EN SEVDİĞİM STAR WARS FİLMİ
Yani üstüne konuşmaya gerek yok diye düşünüyorum. Anakin haterları 1. Ve 2. Filmden sonra bu filmi bayıla bayıla izlerler. Anakin fanları için ise asla kapanmayacak bir filmdir bu film. Her izlediğimde çok üzülürüm, "LIAR" bir travmadır benim için. Keşke Palpatine denen adi herif vâr olmasa

Evet Bilim kurgu sinemasını kökünden değiştiren ilk filmler ve film serisinin başlangıcı. 70lerde olup çizgi romanlarını okuduğum bu fantastik dünyanın filme çevrilmesini görmek çok isterdim.

(Leia'yı sevmiyorum ve çok itici geliyor)

Bu filme bazıları serinin en kötü filmi diyolar o kadar saçmalıyorlar ki, böyle bir şey demek için 8. Ve 9. Filmin olmaması lazım. Filmin tek sorunu bana kalırsa orta kısımlarda akıcılık sorunu ve çok kapalı bir anlatım kullanılması

4 mayıs 2025 te başladığım Star Wars gününe özel maratonu 8 mayıs günü bitirmiş durumdayım. Bu logoları 9 mayısta yazmaktayım

Bu filmi seviyorum özellikle, qui-gon jinn bence sinematik evrende daha fazla görülmeli. Mesela qui-gon jinn'in origin hikayesi anlatılan bir film görmek çok hoş olurdu.

Burayada qui-gon jinn çok sevdiğim bir sözünü bırakıyorum

"It matters which side we choose. Even if there will never be more light than darkness. Even if there can be no more joy in the galaxy than there is pain. For every action we undertake, for every word we speak, for every life we touch, it matters. I don't turn toward the light because it means someday I'll win some sort of cosmic game. I turn toward it because it is the light."

İlk buster keoton filmim. Eleman çok havalıymış.
Her ne kadar protest bir amaç taşımasada,
Protest sinema'nın atalarından.
1922 yapımı bir komedi filmi olmasından ötürü her ne kadar şuan komik olmasada kötü ya da sıkıcı olan bir kısmıda yoktu.
Sonlarda ki kaçış sahneleri özellikle keyifliydi.

Filmi yeniden izleyince kafamda bazı şeyler güzelce oturdu. Truman show için saatlerce konuşulabilir ama kısacası filmin bize verdiği mesaj şu:

Tutkularımızdan uzak bir hayat, bizim olmayan sahte yabancı bir dünyada ölmeyi bekletir.

50 dk integral 10 dk filmi izleme rutini ile filmi 1.5 günde bitirdim. Film bana çizimleri ve genel hissiyatı olarak babamın 80-90lardan kalma ansiklopedileri gibi hissettirdi. 6-7 yaşlarımda babaanneme gittiğimizde o garip ansiklopedileri karıştırıp garip görsellere bakarkenki gibi tuhaf hissettirdi film. Ortalarında çok sıkıldım fakat genel gidişatı beğendim. Konu falan çok ilgi çekici geldi. Sadece döneme göre değil sektöre göre çok farklı ve muadili yok.

Film felsefi yönü ve protest bakış açısıda gayet doyurucu. 1970’ler, hem Sovyetler Birliği’nde hem Batı’da sistem eleştirilerinin yoğunlaştığı bir dönemdi. Filmde devasa Draag’ların, küçük insan benzeri Oms’ları baskı altına alması; otoriter rejim, sömürgecilik ve sistematik baskıya karşı güçlü bir alegori olmuş.

Film ortalamaydı fakat ŞARKI ŞAKA OLMALI CİDDİ ANLAMDA ŞAKA OLMALI. TÜYLERİM DİKEN DİKEN, GÖZ DOLDURUCU

Wes baba yeni filmi çıkart artık,
Darjeeling bence çok başarılı bir iş.
Özellikle Owen Wilson'u oyuncu olarak çok severim ve başarılı bulurum.

ABSOLUTE CINEMA,
7 DAKİKALIK BİR GÖRSEL ŞÖLEN ALLAH KAHRETSİN ÇOK İYİDİ

Ya açıkçası kubrick daha iyi, ve filmdeki sorun şu bence filmin içine giremiyorsunuz bir çekicilik sorunu var ve tabiki şunhda kabul etmek gerek sinematografi ve teknik anlamda son derece başarılı
(bi kubrick olmassada🤭🙊 *upss*)

Kısa diye izlenimde pek beğenmedim ne yalan söyleyim

Filmin estetiği çok iyi o gotiklik ve fantastik dünya havası bence çok iyi ama harcanmış bir potansiyel

Sineztezim coştu çok zevkliydi.
Take five Çok severim doğrusu

Alerjimin ortaya çıktğı, deli dehşet burnumun kanadığı dönemde 1-2 ay kendimi lösemi sanmama neden oldu amk filmi. Travmasal
Filmde çok tırt annem çok istedi diye izlemiştik. Letterboxdta gezinirken karşıma çıktı bi şaşırdım

Filmi tek cümle ile özetlersem "Tatlı bir sızı"

Andrew bana hiçte yabancı olmayan bir karakter.
Birde diğer tanıdık karakter Sam. Komik, zarif, hayal gibi, enerjisi yüksek. İnsanı bir bakışıyla iyileştiren, bir gülüşüyle hayata tekrar tutunduran Sam.

Özellikle küçük anları, yarım gülümsemeleri, titrek bakışları beğendim bu filmde.
Hele o sarılma sahnesi… Bir omuza yaslanmak değil sadece; bütün ağırlıklarından sıyrılıp bir başkasının varlığında hafiflemekti. O an dünya durdu sanki; kelimeler sustu, kalpler konuştu.
Sanki bir yerlerde hep beklediğim o anı izliyordum.

Bence filmin genel havası ve verdiği mesaj şu:
hayat, tam da gözlerini kapatıp kendini kaybettiğin o anlarda, bir şekilde seni tekrar bulur; belki birinin sesinde, belki aklından çıkmayan bir anıda, belki de bir sarılmada.
Bazen konuşmaya bile gerek yoktur, duymak yeterdir onun kalbinin atışını.

Kahvaltı yaparken izledim ve
Absolute Cinema yani

David fincher gibi hissettirmiyor. Bazı yerlerde akıcılık problemi var. Filmin sonları ve sona yaklaşırken olan kısımları çok tatlı

Jean-juc Godard ile Anna Karina Aşkını izlemek için Fransız Yeni dalgaya sardım sanırım.

Çok iyi film ama çocukluk travması

Depremden ötürü uyuyamıyorum bari eskiden deliler gibi eğlendiren ve kafa yormayacağım bir şey izleyim dedim.
Hatırlıyorum filmin fragmanı çıktığı zaman benden yaşça büyük kuzenim gelip göstermişti filmin fragmanını yarıla yarıla 50 kere izlemiştim. Taa film çıktığından bu yana her zaman defalarca izledim. Replikleri falan ezbere biliyorum. Ayrıca filmi şuan izlerkende anılarımı bir kenara koyup değerlendirecek olursam da bence Türk Komedi sineması için çok başarlı, gayet başarılı bir yapım.

(Banyo sahnelerine hala kahkaha atıyorum)

Önceki 3 saniye

Çok dandik hissettirdi, arada kalan bi yapım. Bir şeye benzeyecekken vazgeçmemiz başaramamışlar.

Feci zevkliydi çocukluğuma bir döndürdü, zaten bu kadar keyifli olduğunu biliyodum ama Oscarı corpse bride almalıymış.

La Chinoise, sinemanın sadece bir anlatı değil, aynı zamanda bir düşünce ve çatışma alanı olabileceğini gösteren önemli bir başyapıttır. Fransız Yeni Dalgası'nın radikal temsilcilerinden biri olan bu film, hem biçimsel cesaretiyle hem de politik içeriğiyle sinema tarihinde özel bir yere sahiptir.

Film, beş üniversite öğrencisinin yaz aylarını geçirdikleri bir apartman dairesinde Maoist fikirlerle donanarak bir devrime hazırlanışlarını anlatır. Ancak bu “devrim”, gerçeklikten çok bir düşünce egzersizi gibidir. Karakterler, kitaplar arasında, propaganda afişleriyle çevrili bir ortamda yaşarken; politik tartışmalar, performatif eylemler ve entelektüel diyaloglar arasında gidip gelirler. Hikâyeden çok fikirlerin yarıştığı, karakterlerden çok düşüncelerin dramatize edildiği bir yapıdadır La Chinoise.

Filmin merkezinde yer alan Véronique , ideolojiye olan tutkusuyla dikkat çeker. Onun radikalliği giderek bir duygusal kopuşa, insani ilişkilerden uzaklaşmaya evrilir. Bu kopuş, onun psikolojik çözülüşünün de ipuçlarını verir. Véronique artık fikirlerle ilişki kurmakta, insanlarla değil. Godard burada sadece politik bir dönüşüm değil, bireyin duygusal yabancılaşmasını da gösterir. Diğer karakterler – özellikle Guillaume ve Yvonne – kendi kimliklerini bu entelektüel karmaşada kaybeder, bastırılmışlıklarıyla yalnızlaşırlar.

Duygular, film boyunca bastırılır; karakterler daha çok fikirlerin taşıyıcısıdır. Bu da izleyicide bir mesafe yaratır. Ancak Godard’ın amacı tam da budur: seyirciyi bir duyguya kaptırmak değil, düşünmeye zorlamaktır. Özellikle Véronique'in suikast planları üzerine yaptığı soğukkanlı tartışmalar, politik ideallerin ne denli tehlikeli bir radikalliğe evrilebileceğini sorgulatır.

Film, 1968 Mayıs olaylarından sadece bir yıl önce çıkmıştır. Bu anlamda La Chinoise, adeta Fransa’daki gençliğin içinde biriken patlamayı önceden haber veren bir metindir. Gençlerin sisteme ve burjuva düzene karşı duyduğu öfke, entelektüel kafa karışıklığı ve ideolojik arayışları filmde çarpıcı bir şekilde yansıtılır. Film, yalnızca Fransa’da değil, tüm Batı dünyasında tartışma yaratmış; Godard’ın Maoist söylemi desteklemesi kadar, bu söylemi biçimsel olarak estetize etmesi de eleştirilmiştir.

Sonuç olarak La Chinoise, klasik sinema anlatısına başkaldıran, hem estetik hem ideolojik açıdan sınırları zorlayan bir film olarak öne çıkar. Gençliğin devrim arzusunu anlatırken aslında bireysel bir kimlik ve anlam arayışının da portresini çizer. Godard’ın sinema diliyle yaptığı bu entelektüel deney, bugün bile güncelliğini ve provokatif gücünü korumaktadır.

Her şeyin sorgulanabilir olduğu bir dünyada, La Chinoise, seyircisine şu soruyu sorar: Devrim önce zihinde mi başlar, yoksa duygularda mı?

Off yanlışlıkla açtım başka film izlicektim başı çok sardı kapayamadım. Keşke üşenmeseydim ya

Feci zevkliydi, Colin farrel çok yönlülüğü gerçekmiş

Bilmiyorum bence gereksiz abartılmış bir film. Wow dediğim herhangi bir yer olmadı açıkçası

Türk Sinemasının bu yapım gibi yenilikçi şeyelere yönelmesi şart.
Tolga çelik gerçekten Türk Sinemasını kurtarabilecek sınırlı isimlerden isimlerden.
Steve buscemi de filmde olması filmi izleme hevesimi arttırdı

Evet, wes anderson çok farklı bir kafa köpek adası filmini ilk izlediğim zaman çok şaşırmıştım yani filmin çok garip bir havası var, bence filmde alışılmış wes anderson tarzıda yok. Film gerçekten çok özgün ve orjinal aynı anda son derece duygu dolu.

Benim biyografim bu tarz bir şey olurdu muhtemelen

Çocukken favori filmimdi her yeni izleyişimde içimdeki çocuksu neşe ortaya çıkıyor, bu hayatta beni mutlu etmeyi bırakmayacak sınırlı bazı şeylerden

Angelina Jolie büyük oynamış çok güzel oyunculuklar memnun etti

kötü diyemem kavruk farklı bir lezzet
Yağlı bir doku, sen bi kere daha içmeden yüzünü buruşturmaya başladın ki

Bilinmeyen bir hazine,
the boys'un atası bu filmdir.
Sınırlı sayıda başarılı olan süperkahraman filmlerinden.
Gerçekten iyidi

Kartel sahneleri çok komik

Yani Paul Rudd var diye açıp izledim ama beğenmedim

Film son derece akıcı güzel,
Ayı dövüşme sahnesini için tekrar tekrar izlerim hatta filmi izlerken sürekli aklıma leonardo dicaprio'nun Trakya şivesi videoları geldi.
Bu filmi ilk sinemada izlemiştim.

City lights'ın ardından hemen açtım izledim, city lights kadar iyi değildi ama zevkli ve kısa olması güzeldi.

Buz gibi günler,yılbaşı,sen ve ben...

• Home Alone
• Home Alone 2: Lost in New York
• The Nightmare Before Christmas
• Elf
• Groundhog Day
• Daddy's Home
• Daddy's Home 2
• How the Grinch Stole Christmas
• The Muppets
• Muppets Most Wanted

...plus 8 more. View the full list on Letterboxd.

When you look away my eyes will always be on you😘
Seni herşeyimle çok seviyorum
Seni hep bekleyeceğim

• Before Sunrise
• Before Sunset
• Before Midnight
• La La Land
• Eternal Sunshine of the Spotless Mind
• 10 Things I Hate About You
• (500) Days of Summer
• Marriage Story
• Scott Pilgrim vs. the World
• We Live in Time

...plus 36 more. View the full list on Letterboxd.