4v291o

uzun bir review olacağını aklımdaki uç uca koymakta zorlandığım cümleler sağ olsun tahmin edebiliyorum. biraz toparlamaya çalışsam da çok başarılı olamadım; bir yerden başlayayım da, devamının geleceğini umut ediyorum.

not: bu review overliking, overthinking, oversharing ve genel olarak her şeyin "over" versiyonunu içermektedir.

ilk olarak filmde de olduğu gibi beethoven ile başlamak istiyorum. 7. senfoni 2. bölüm allegretto. şu sıralar büyük umutları ikinciye okuyorum ve okurken dinlemeyi en sevdiğim eserlerden olsa gerek, kalabalıklar arasında yalnızken bir tanıdığa rastlamışım gibi huzurlu hissettirdi. bana hep doğaüstü hissettirir, içinde binlerce duygu barındırır sanki; filmde de öyleydi zaten. filmin müzikleri genel olarak çok güzel ve insanı mest eden türdendi ama ben bir de spesifik olarak sonlarına doğru mistik ve otta benga'nın öldürüldüğü kısımda çalandan çok hoşlandım. aslında direkt sahne başlı başına filmin en iyi sahnelerindendi bence.

alexandria o kadar tatlıydı ki. anlamsız konuşmaları, cevap vermeye çalışıp verememeleri, roy'la diyalogları. roy'un yanına gelip oturduğu her seferinde benim yanıma gelmiş gibi hoşuma gitti. tamamı dolu morfin şişesini, sırf "morphin3" diye okuduğu için tüm hapları boşaltıp yalnızca 3 tane bırakmasına ise roy'la birlikte ağlayacaktım az kalsın, çok komikti. ve her ne kadar roy sırf istediklerini yaptırabilmek için anlattığını söylese de aralarındaki ilişki çok çok çok çok tatlıydı.

masal karakterlerinin hepsini çok sevdim. masal anlatımını da çok sevdim. roy'un hep en heyecanlı yerlerde kesmesine alexandria ile birlikte sinir oldum. "hepsi madalyonda mı yazıyor" "2 kere sola dön tuvalete git" "içten içe papaza portakal atmayı çok seviyorum" ve bunlar gibi hatırlamadığım birkaç replik daha, bence çok tatlıydı. filmin birkaç yerinde daha hissetmiş olsam da en çok böyle yerlerinde kendimi alexandria'ymış gibi hissettim.

alexandria kiliseden aldığı ekmek parçasını roy'a getirdiğinde "are you trying to save my soul" diye sorması ve alexandria'nın saçma sapan cevap verememesi. sahneyi izlediğimde komik ve tatlı bulmuştum, şimdiyse haklılık payını görüyorum. ruhunu kurtardı gerçekten.

mistik'in ağaçla başlayıp ağaçla sona ermesi. takma dişleri ezdikleri sırada "gugli gugli" diye ağlamaya başlaması. aaaaaaaaaaaaaa. az önce de bahsettiğim gibi direkt o sahne filmin en iyi kısımlarındandı bence ama mistik'e özellikle üzüldüğümü söylemeden edemeyeceğim. kaderi ağaç olmakmış sanki, "nerede başlarsan orada bitersin" der gibi.

alexandria'nın sırf roy gitmesin ve kötü olmasın diye "sana ilaç getiririm" diyerek ikna etmeye çalışması ve cidden tekrar morphin3 almaya çalışıp düşmesi, düştükten sonra uyandığında başında onu bekleyen roy. onlar ağladıkça ben de ağladım diyebilirim; öyle çok kahredici de sayılmazdı ama bilmiyorum, içimde bir yerlere dokundu sanırım.

alexandria roy'a kötü bitmesin diye yalvardıkça roy'un her şeyi daha da kötüleştirmesi. aslında söz vermedi, parmaklarını çapraz tutuyordu dediği için tekrar söz verirken ellerini kaldırması.

ve roy. sadece roy yani. ona aşık olduğumu söylesem abartmış olmam sanırım. bana saatlerce masal anlatsa hiç sıkılmadan dinler, hiç utanmadan biraz daha anlatsın diye yalvarırım. istediklerini yaptırmak için beni de kandırsın, düştüğümde benim de başımda beklesin isterim. o kadar, o kadar sevdim ki. çok yakışıklı ve çekici olmasının yanı sıra çok tatlıydı. çökmüş ruh hâline rağmen çok tatlıydı, alexandria'ya bağırdığı için ertesi gün özür dileyen adamdan bahsediyorum. o tatlı olmayacak da kim olacak ki. güldüğünde dünyaları ona vermek, ağladığındaysa ağlatanların dünyasını yıkmak istedim adeta. çok sevdim kısaca. (biraz da lovebombing)

ve roy. ve herkesin aslında roy olması. onun ruh hâli kötüleştikçe -bu sırada alexandria'nın masala dahil olması da var tabii- ve depresyonu derinleştikçe karakterlerin de çökmesi, sonrasında birer birer kaybetmemiz hepsini. alexandria'nın her birine üzülüşünü görmemiz. kendinden korkak olarak bahsetmesi, i cant get up diye ağlaması ve onu da kaybedecekken alexandria sayesinde ruhunun kurtulması.

filmin sonundan bir önce birlikte filmi izlemelerini görüşümüz. alexandria'nın hastaneden ayrıldıktan sonra americana exotica'yı görmesi. portakalın içine takma dişleri koyup böyle bi ağaç yetişeceğini düşünmesinin tatlılığı.

ve artık roy'u, izlediği her filmde görmesi.

aklımda kalan en belirgin şeylerden bahsetmiş olsam da önümüzdeki günlerde aklıma gelecek birçok şey olacağının farkındayım. keşke filmi izlerken ufak ufak not alsaydım diye yakınacağımı da biliyorum. olsun. rewatchladığımda da onlardan bahsederim keza filmi bitireli daha on dakika olmamışken tekrar izleme isteğimi bastırmaya çalıştığım için, rewatchlayacağıma eminim.

buraya kadar okuyup da hâlâ anlamadıysanız eğer diye söyleyeyim, çok beğendim. beklediğimden ve düşündüğümden de çok. bu reviewu yazarken bir kez daha beğendim. önümüzdeki günlerde birçok kez düşüneceğim ve birçok kez daha beğeneceğim.

son olarak,

muah, muah, muah
thank you, thank you
thank you very much

çürüme, delirme
akıl, sağduyu
anahtar, başkaldırı
salyangoz, sarmaşık

deniz
üstü
köpürür

alınan yol: 100
yer değiştirme: -100

kim olmalıydı?

aylık 300 dolar bile arttıramıyorsanız neden bebek sahibi olmayı düşünüyorsunuz ki

neyss

izlediğim ikinci müzikal (avrupa yakasındakini saymıyorsak) ve insanlardaki ön yargının ÇOK gereksiz, anlamsız olduğunu düşünüyorum.

zevk meselesi aslında biraz. filmdeki çoğu şarkı sevdiğim, en azından aşina olduğum şarkılar olduğundan olsa gerek ben izlerken hiç sıkılmadım (belki bir ya da iki sahnede) ama sevmediğim, haz etmediğim türden bir şeyler olsa izleyemezdim bile muhtemelen, hiç katlanamam keza.

filmin voulez-vous çalarkenki kısımları O KADAR güzeldi ki. görsel şölen adeta. film bittikten sonra geri alıp orayı tekrar izledim, bu reviewu yazarken de üçüncüye izliyorum. orada olup onlarla birlikte dans etmeyi çekti canım.

filmin sonuna dair eleştiri olarak da bence dünyayı gezmek için evlenmeyi ertelemenize gerek yoktu çocuklar. evlenip gezebilirdiniz (henüz hayatımda olmayan gelecek insanım ile öyle yapmayı planlıyoru(m)z)

yuh ya.

çok ama çok gürültülü bi film. insanın başını ağrıtacak kadar hatta ama bu aynı zamanda gerçekçi de hissettiriyor o karmaşanın içindeymişim gibi hissetmek hiç zor değildi.

howard'ın işleri filmin neredeyse tamamı boyunca o kadar kötü ve hep o kadar ters gitti ki, aklıma after hours geldi. kuyumcusal(?) anlamda after hours çekmişler sanki.

bi de, taşı ilk verdiğinde geri alamayışında o kadar sinirlendim ve gerildim ki. verilen söze sadık kalmamak dünyada en sevmediğim hatta nefret ettiğim şeylerden biri sanırım. gidip herkesle kavga etmek istedim oradaki. bence howard iyi dayandı.

(spoiler)
sonunu o kadar böyle beklemiyordum ki anlatamam. bahisi kazandığında herkes mutlu olur ve masal misali olaylar tatlıya bağlanır diye umut etmiştim sanırım. olmadı, şoke etti beni. oysaki bir işi ilk kez olması gerektiği gibi gitmişti.

vuran adamdan çok da arno'ya sinirlendim. bu kadar pasif, birlikte çalıştığın adama bile söz geçiremeyecek biriysen neyine güveniyorsun da böyle adamlarla iş yapıyorsun?

son olarak, weeknd ne alakaydı?????

G
E
D

dur

sevdiğim diğer bi atj

1. bu filmde MEKAN denilen şey resmen yok ve filmin ilk dakikaları bu, filmi izlemeyi zorlaştıracakmış gibi hissettirse de bir süre sonra mekanın olmayışını unuttum. ilerleyen dakikalarda ise bu "eksiklik" filmi daha zevkli bir hâle getirdi, izlerken daha da hoşuma gitti.

2. karakterleri tanımak ve sonrasında karakterleri bir daha tanımak. tamam dediğim anda bir daha tanımak. aslında olayların tahmin edilebilirlik payı yüksekti ama içten içe farklı umut ettiğimden olsa gerek.

3. film boyunca gerçekleşen bazı olaylar cinnet geçirme isteği uyandırdı, grace'in ağzını açıp tek kelime etmemesi yüzünden ben oturduğum yerde mahvoldum adeta. tepkisizliğini bir yandan anlayabilsem de diğer yanım kabullenmek istemedi asla. zordu.

4. (spoiler) filmin sonunda, grace "yürüyüş" yaparak düşünürken ve kasaba halkı hakkında hâlâ iyimser hisler beslerken delirecek gibi hissettim, filmin böyle bitmesinden çok ama çok korktum. neyse ki bir anda değişti tüm hisleri ve tam da gerekeni yaptı. hak ettikleri biçimde katledildiler. özellikle vera, biblolar gibi birer birer gitti sevdikleri. (grace "çocuklu aileler var" dediğinde saniyelik bi hayal kırıklığına uğradım. "önce çocukları halledin" dediğindeyse bu hayal kırıklığı yerini memnuniyet ve hatta gurura bıraktı. burası etik kavramını tartışmak için doğru yer değil.)

5. olay örgüsü sık sık sinirimi bozsa da filmi izlemek çok zevkliydi. film, erkeklerden biraz daha nefret etmemi sağladı; kadınlara ise çok ama çok sinir oldum. grace'in yerinde olsaydım film boyunca onun gibi davranabilir miydim, bilmiyorum.

6. dogville'den çıkarılacak dersi açıklamak içinse ben kendimi hazır hissetmiyorum.

7. nicole kidman aşırı güzel.

8. tam olarak filmle ilgili değil ama. filmin neredeyse yarısına kadar tom'un NE KADAR YAKIŞIKLI olduğunu düşündüm. çok tatlıydı, çok çekiciydi ve grace'e karşı çok iyiydi. yarısından sonra ise bazı tavırları değişti ve yanlış bir şeyler yaptı. dünyanın en çirkin erkeğine dönüştü birden. çirkin, patavatsız, yalaka ve iğrenç.

9. iyi film.

3.25

ikinci bir günlük alıp prensesmişim gibi yazmaya karar verdim. okuyan olursa da şizofrenim derim

1+1=1 eder mi?

Watched on Sunday April 27, 2025.

garip

film bittikten sonra çalan müzik çok güzel

ABSOLUTE CINEMA.

ay çok güzeldi ÇOK GÜZELDİ AĞLIYORUM ÇOK GÜZELDİ ÇIĞLIK ATIYORUM OFFFFF

uzun zamandır izlediğim EN iyi şeylerdendi. elle woods artık bizim için bir ANNEDİR. İYİ FİLM.

Watched on Saturday February 15, 2025.

Watched on Saturday February 15, 2025.

Watched on Saturday January 25, 2025.

güncel olayları (gün: 16 nisan) göz önünde bulundurunca birazcık hak versem de ilk izlediğimde beklentimi hiç karşılamamıştı, insanların neden bu kadar yükseldiğini anlamaya çalışmıştım bir süre boyunca.

tekrar izlesem fikrim değişir mi, bilmiyorum; uzun bir süre boyunca da bilemeyeceğim muhtemelen.

Watched on Thursday January 16, 2025.

eskişehirden dönerken yolda bunu izlemiştim.

Watched on Tuesday January 7, 2025.

Watched on Thursday January 2, 2025.

anlamsız

İŞTE BÖYLE LOGLARSIN TREVOH CHALOBAH BİZİM İNADIMIZLA BAŞA ÇIKACAK ADAM ANASININ KARNINDAN DOĞMADI DAHA.

film fena değildi.

Watched on Sunday April 13, 2025.

bu gece hangi filmi izlesem diye watchlistime bakmak için lb'a girdiğimde TAM OLARAK böyle, komedi ve gizemin iç içe geçtiği bi film izlemeyi istediğim geçmişti aklımdan.

çok eğlenceliydi, buraya yazılabilecek onlarca replik vardı filmin içinde. "im gonna go home and sleep with my wife" favorilerimden oldu kesinlikle. alternatif sonların olması, her şeyin birbirine karışması falan bilmiyorum BENİM ÇOK HOŞUMA GİTTİ. iyi film.

son bölümde anneyle babanın konuşmasını izlerken 15 yaşındaki erkek kardeşimi düşündüm çoğunlukla

Watched on Thursday April 10, 2025.

am i that friend whos too woke or 13 yaşındaki bi kızın bir süreliğine de olsa 30 yaşındaki bir kadının bedeninde olması kinda rahatsız edici mi... keza filmde birçok kez 13 yaşında olduğundan bahsediyor hatta komşusu olan küçük kızın arkadaş grubuyla onlarla yaşıtmış gibi konuşuyor ki yaşıt da zaten.

bunun dışında da maalesef ana karaktere çok bayılmadım, sanırım biraz da oyuncu ile ilgisi var... mark ruffaloya bayıldım ama<33

gün geçmiyor ki anne hathaway yönelimimizi yine ve YİNE sorgulatmasın.

filmin ilk yarısı ikinci yarısından daha güzeldi bence.

thats all.

nina ile gereğinden bi tık fazla relate etmek... biraz kendimi biraz da hayatımı sorguladım. bazı noktaları gayet tamam ama hiç beklemediğim yerlerde de eşleşmek, garip hissediyorum açıkçası.

çok yazık çok.

en belirgin eksiler: (1) mary ve vincent tabii ki. (1/2) onca yıl sonra çekilip diğer filmlerin etkisini mahvetmesi.

artılar: (1) al pacino tabii ki. (1/2) mary'nin ölüm sahnesi. (1) genel olarak italyanca ve çevirisi yapılmayan italyanca sahneleri bile anlayınca yaşadığım güç zehirlenmesi. (1) conclave'i bu filmden önce izlediğim için hissettiğim aşinalık.

I WAS MADE FOR LOVIN YOU BABY YOU WERE MADE FOR LOVIN MEEEE AND I CANT GET ENOUGH OF YOU BABY CAN YOU GET ENOUGH OF MEEEE????????

ay cok guzeldi offfffffffffffff

bilmiyorum

ikindi vakti uyuyunca gördüğüm rüyalar

Watched on Saturday March 22, 2025.

her saniyesinden apayrı bir zevk.

"türkçe-sinema sözlük" diye bir şey olsaydı marjinal kelimesinin karşısında everything everywhere all at once yazardı.

izlemeye başladığımda sürece dair umutla dolduğum ama süreçte ve sonuca vardığımda biraz hayal kırıklığına uğradığım bir film maalesef ki. ayrıca mommy issuesun erişebileceği en uçsuz bucaksız nokta.

bunu 18.03 tarihinin ilk dakikalarında yazmaya başlıyorum. her ne kadar son filmin son dakikaları 18 martın ilk dakikalarına sarkmış da olsa bugüne 3 film sığdırmayı başarabildim. izlediğim iki filmin scorsese filmi olması benim açımdan ayrı bir güzel oldu.

taxi driver'a gelecek olursak, travis'in günlük tutmasının çok tatlı olduğunu söyleyerek başlamak istiyorum. günlük tutmak çok sevdiğim ama bir tık zor olduğu için uğruna çabaladığım bir uğraş olduğundan olsa gerek, günlük tutan kurgusal karakterlere -blair waldorf mesela- çok çabuk yakınlık hissediyorum. hepimiz ortak bir paydada buluşuyoruz ya, rastgele bir perşembe günü beş çayı için buluşup hep birlikte günlüğümüze bir şeyler yazabilirmişiz gibi hissettiriyor.

filmin başında travis'in yalnızca insomnia ile boğuştuğunu sanmıştım ancak ptsd'ye sahip olduğunu fark etmemle davranışlarını anlamlandırmak daha kolay oldu. uykusuzluk -daha doğrusu uyuyamamak- insana çok çaresiz hissettiren, çok kötü bir şey. gözlerimden uyku akarken aklımdaki düşüncelerin birbirlerine dolanışından uyuyamadığım geceler sinir krizinin eşiğine gelirim genelde.

second date için "yetişkin" içerikli bir filme gitmek bir tık talihsiz olmuş. tanışmalarını, özellikle de travis'in tanışma teklifini çok tatlı da bulsam burada betsy'ye hak vermiyor değilim. ben olsam ben de aynısını yapardım.

filmdeki betsy ve iris paraleli. iki kadın da bir erkek için dişini tırnağına takıyor gibi. betsy'nin uğruna çaba verdiği adam kendini "halkın adamı" ve adeta kahramanı gibi lanse etmişken iris'in çaba verdiği adam bunun tam tersi, daha da aşağısı. iris'e sarılıp söylediği sözleri dinlerken ekranı yumruklamak istedim. bir bakıma iki adam da kendi kitlesini manipüle etmeye çalışıyor olsa da sport'un "kitlesi" daha bireysel olduğundan olsa gerek, beni daha çok sinirlendirdi.

travis ise bunların tam ortasında kalmış; kişilik karmaşası yaşamayı bırakın, o karmaşanın tam kendisi olmuş bir adam. filmin başlarında sokağa bakıp hissettiği hatta takside senatöre anlattığı iğreti ve nefret duygusunu (her ne kadar iris'i bu pislikten kurtarmak gibi iyi bir amacı da olsa) filmin sonundaki kendisine baktığında hisseder miydi, bilmiyorum. yine de amacına ulaşmasını tebrik etmekle birlikte kimin daha geri kafalı olduğu tartışmasının bir sonuca vardığını düşünüyorum.

filmin sonunda ise travis'in ölü, hapishanede ya da tımarhanede olması gibi seçenekler gayet olağan gelirken taksicilik yapmaya devam ediyor olmasına birazcık şaşırmadım değil. gördüğümüz son müşterinin betsy olması da hoştu.

taxi driver akıcı ve güzel bir filmdi.

bugün izlediğim iki scorsese filmi de (after hours ve taxi driver) çok güzeldi. konularının çok da benzediğini söyleyemeyeceğim ama yalnızca renk paletlerinin birbirlerini andırması bile çok hoştu.

YAŞAYAMADIM GENÇ KIZLIĞIMI YAŞAYAMADIM. ne paintballda ne de evimin önünde, arabamda öpülmedim. hiç arabam da olmadı zaten ama en azından bisikletimin üstündeyken öpülebilirdim. hiç gitar hediyesiyle özür dilenmedi benden ve KİMSE BENİM İÇİN CANT TAKE MY EYES OFF YOU DA SÖYLEMEDİ ZATEN.

tüm bunları yaşamak için bir iddianın kurbanı mı olmalıyım mecbur, yoksa hayat bana söz verdiği gibi "les filles désir" hissettirmeye kendiliğinden mi başlayacak?

eğer bu reviewu okuyorsan trevoh chalobah, bu filmi senin için izledim.

paul'u bir yandan "uçkuruna yenik düşüp tanımadığın bir kadının peşine, sana kilometrelerce uzak yerlere gidersen başına elbette bunlar gelir" diye yargılamakla birlikte KAHROLDUM. yalnızca eve gitmek istiyordu...

filmde birçok kadın karakterle karşılaştık ancak ben özel olarak marcy'den bahsetmek istiyorum çünkü kendisi şahsi gidik kız listemde ilk 3ü zorluyor an itibarıyla. hoş, filmdeki tüm kadınlar gidik kız sınırlarını oldukça zorluyor ama marcy gerek mimikleri gerek davranışları ile benim favorim oldu.

olay örgüsü, oyuncular, oyunculuklar, sinematografi; film boyunca ufak ufak yakaladığımız detaylar, paul'la birlikte işin içinden çıkmaya çalışmamız ve hedefe her yaklaşışımızda başımıza bir şeylerin daha gelmesiyle hayal kırıklığına uğramamız ama sürekli çabalamaya devam etmemiz; paul'un güvendiği herkesten maalesef ki kazık yemesi ve en sonunda hırsızlar sayesinde hedefe kısmen varabilmesi; filmin sonu.

labirentten çıkmaya çalışıyormuşum gibi hissettirdi, harikaydı.

borsacılar için social network -çok daha argo, küfür, cinsellik, iğrençlik barındırmak suretiyle- çekmişler.

1. bu filme TAM 3.75 yıldız vermek isterdim açıkçası. mümkün olmadığı için 0.25i de naomi, jordanı yalnızca maddi durumları kötüleştiği için bırakıyormuş gibi lanse ettikleri için kırıyorum ve 3.5 veriyorum. onu paketlemek için diken üstünde duran adama üstü kapalı rüşvet teklif eden adamı ben de boşardım.

2. kirasını ödeyemeyen adam milyoner olmayı beceriyor ama onları ele verecek "kendini ele verme, üstümde dinleme cihazı var" minvalindeki notu yok etmeyi akıl edemiyor mu, nasıl yani.

3. kendini seks bağımlısı ilan edip teyzeme bile asılan bir kocam olsaydı kahrolurdum maalesef ki, sen aslında yaşadıklarını biraz da hak ettin jordan.

4. mum???? izlemek bile acıttı wolfie.

5. margot robbie sana aşığım. ben de sana mommy diyebilir miyim. ltfn.

atj. seni ve aksanını çok seviyorum. lütfen artık yetmiş yaşına gelmiş karından ayrıl ve asıl evine, yuvana, BANA gel. seni daima bekliyor olacağım.

Watched on Tuesday March 11, 2025.

canimi cok yakti

Watched on Monday March 10, 2025.

Watched on Sunday March 9, 2025.