The Room Next Door, roman uyarlaması olduğunu hissettiren, diyaloglarından edebi tadını alabildiğimiz, ölümlülüğümüz üzerine oldukça dokunaklı bir film. Temasına uyumsuz gibi görünmesine karşın, canlı renk tercihleriyle hikayenin üzerindeki kasveti de dağıtabilmiş Almodovar.
Günümüzüm klasiklerinden Children of Men'i, uyarlandığı roman üzerinden karşılaştırarak inceledim.
birzamanlarsinema.blogspot.com/2025/01/edebiyattan-sinemaya-4-bir-uyarlama.html
Dune, oldukça sadık bir uyarlama ve bunun olumlu\olumsuz yansımaları olmuş filme. Olumlu tarafı; olay örgüsünü kesintisiz vererek, Herbert'in temiz kurgusunu tekrarlaması ve böylece akışı kusursuz bir film olabilmesi. Olumsuz yanı ise olayları eksiksiz verme gayretini gösterirken
Yeterli diyalog kurmayıp karakterlere dokunmaya zaman bulamaması. Karakterlerle aramızda bir duvar var sanki. Evrenin yaratımındaki muazzam işçilik, ‘Ses’in karşılığının bulunabilmesi gibi pek çok artısı var tabii filmin. Görsel ve işitsel ahengi de cabası…
Denis Villeneuve bilimkurgu sinemasındaki vizyonuyla Dune’u belli bir noktaya kadar çıkabiliyor.…
Parasite, metni ve anlatısıyla çok sağlam bir film. Altın Palmiye bu yıl doğru filme gitmiş. Toplumsal eleştirilerini inceden vermesi, türsel zenginliği ve hikayenin nereye gideceğinin kestirilemezliğini çok sevdim. Yılın en iyilerinden...
Parasite'teki taş metaforu dikkat çekici. Murakami'nin Sahilde Kafka'sında da hikaye akışında hayati bir rolü olan bir taş vardı. Uzak doğu paydasından yola çıkıp bir sonuca varılabilir mi emin değilim.
