Süresi boyunca hayatımızdaki her şeye tanıklık ediyoruz. Doğum ve ölüm, hüzün ve mutluluk, ilk ve son… Muhteşem müzikler de eşlik ediyor bu harika görsellere. Zamanı için gerçekten çok ötesinde. Yaratıcılık desen var…

Geçen yıl Tiflis’e gittiğimde yönetmen Parajanov’un adını ilk kez duymuştum. Onu anlatan rehber, onun sadece Ermeniler için değil Gürcüler için de bir sembol olduğundan bahsetmişti. O gündür hep aklımda olan yönetmenin filmini ancak şimdi izleyebildim. Açık olmalıyım ki bu benim için kolay olmadı. Film hayatımda izlediğim en olağanüstü görselli filmlerden biri olmasına rağmen filmi anlamak ve devam etmek zor. Bu noktada filmi anlamaktan çok büyülü dünyasına kendimi bırakmayı tercih ettim. Abartısız her sahnesi bir tablo gibi. Çok değişik bir anlatıma…
This review may contain spoilers. I can handle the truth.
-You don’t exist anymore. I’ve killed you.
+Care for a little necrophilia?