Filmin konusunu okuduğumda Barda filmi tadında bir şey olacağını umarak gitmiştim. Film sonunda ise izlediklerime inanamayarak çıktım. Açıkçası bu film benim sınırlarımı zorladı. Görsel açıdan da psikolojik açıdan da kendimi gerçekten rahatsız hissettim. Filmin amacı da zaten seyirciye bu duyguları aktarmak. 

Yönetmenin burada bize vermek istediği, her gün gazetelerde “üçüncü sayfa” haberlerini okuduğumuzda yaşadığımız hissizliği yıkarak başka bir bakış açısı getirmek. Bunu fazlasıyla da başarıyor. İzleyenin bir daha aynı insan olmayacağı kanaatindeyim. 

Filmin tek planda çekilmiş olması muazzam bir olay. Olayı iliklerimize kadar hissettirmenin yanı sıra gerçek zamanlı olarak biz de olanlara üçüncü bir kişi gibi tanıklık ediyoruz. İçimizden geçirdiğimiz düşünceleri sanki karakterler duyarmışçasına tekrarlıyoruz. Filmi 7 kere çekmişler, en iyisi 6. çekim olmuş. Bir kere çekmenin bile hayli zor olduğu bu filmin bu kadar gerçekçi ve sert gözükmesi tesadüf eseri değil. 

Kan tutan biri olarak gerçekten zorlandığım dakikalar oldu ama bir şekilde üstesinden gelerek filmi tamamladım. Kesinlikle izlediğim en gergin filmlerden biriydi. Psikolojik şiddeti iliklerimde hissettim ve bunu hissettiren oyuncular tam anlamıyla harikaydı. Muazzam performans sergileyen oyuncular filmin yukarı taşınmasında büyük rol oynuyor. Bu tür başarılı işleri daha çok görmek dileğiyle.