Oyunculuklar çok iyidi filmde. Film duygusal olarak baya geçti bana. Hele ki ilk gördüğümüz karakterin gerginliği beni aldı. Adam hakkında hiçbir şey bilmesek bile bakışlarıyla konuşmasıyla hal hareketleriyle hiç de hoş bir küçüklük geçirmediğini anlayabiliyoruz. İlerleyen ilişkilerinde de aşırı doğal bir yapı var. İkili diyaloglar da çok içten, asla sırıtmıyor.

Filmin başında kameranın sadece belli bir noktalara odaklanması, iki arkadaşın seneler sonra birbiriyle ilk defa karşılaşıyor olmasından diye yorumladım. Karakterleri sadece birbirlerinin gözünden görüyoruz. Bir güvensizlik hakim, gözümüz sadece bir yere odaklanıp oradan ayrılmak istemiyor. Yeni araba kullanmayı öğrenen birisi gibi sadece direksiyon ve yola odaklı, çevresinde olup biteni çok göremiyor. Ama zamanla, sohbet ilerledikçe karakterleri başka açılardan ve daha geniş açılardan görebiliyoruz. Bir güvem ortamı kuruluyor ve etrafa daha hakim oluyoruz. Işık ve renkler de oldukça iyidi filmde, müzik konusunda ise eski-yeni müziklerin kullanımı keyifliydi bence. 

Filme giderken konusu hakkında pek bir fikrim yoktu ama böyle bir konuyu da işleyeceğini düşünmemiştim. Böyle işler görmek her zaman mutlu ediyor beni. Emeği geçen herkese teşekkür ederim, bence bu yılın izlenmesi gereken filmleri arasında. Puanım 7.5/10