4v291o

Like Martin said, it's a metaphor

Sevgini öyrəndiyim, yaxınlarımla münasibətimə yanaşmama böyük təsiri olan, dəfələrlə izlədiyim sevimli animasiyamı bir də belə izləmək əla idi. Gözlərim yaşardı həmişəki kimi 🩷

Bilmək , yoxsa inanmaq. Hər şey qavradığımız qədərdir ideası. Xatırlamaq, yoxsa yaratmaq... Gözüm dolur düşündükcə... Bu dəli edən suallar emosialardan başlayır, adi məişət hadisələri ilə davam edir, küləyin əsməsində, işığın otağa axmasında bitir. Doğru zamanda izlədim, indi boğuluram

Watched on Monday May 5, 2025.

Motsartın kompoziyaları kimi sizə dibinə qədər bütün emosiaları yaşadır film.
İnsanların qarşılıqlı münasibətləri, daxillərindəki xaos, məqsədlər... analiz etdikdə çox dərinlərdə boğulmaq olur. Empatiya ilə bir hadisəyə müxtəlif obrazların gözü ilə baxırsan.

Yaradıcı sahədə olan biri olaraq isə hələ də əsas düşündüyüm şey onun son əsərini dərindən hiss edərək sonunda yaşaması (ölməs) oldu... Əsərini hiss edərək yaratmaq... öff öff

Filmi izlədikdən sonra Rilke-in bu sətirlərini bura əlavə etmək istəyi duydum.
Çoxlu personlar, zamanın təsiri və sosial maskalar..
Örneğin ne çok insan yüzü varmış da hiç farkına varmamışım. Bir sürü insan var, fakat yüzler daha da fazla; çünkü her insanın yüzü birkaç tane. Aynı yüzü yıllar yılı taşıyanlar var; tabii eskir bu yüz, kirlenir, kıvrımlanndan açtlır, yolculukta giyilen eldivenler gibi bollaşır. Tutumlu, basit kimselerdir bu gibiler; yüzlerini değiştirmez, temizlerneye bile vermezler. Nesi varmış derler ve kim onlara bunun aksini kanıtlayabilir? Şimdi madem birçok yüzleri var, ötekilerini ne yaparlar sorusu gelir akla. Saklarlar. Çocuklan kullansın. Ama bu yüzleri, köpeklerinin de takınıp sokağa çıktıklan olur. Neden olmasın? Yüz yüzdür. Başkaları, yüzlerini korkunç bir çabuklukla takar takar, eskitir. Yüzler önce hiç bitmez gibi gelir onlara; fakat kırklanna daha yeni basmışlardır ki: sonuncu yüzdür kullandıkları. Ama tabii, bir gün gelir başlar trajedi, yüzlerini sakınmaya, idareli kullanmaya alışmamışlardır; sonuncusunu bir haftada eskitip delik deşik ederler, pek çok yeri kağıt gibi incelir, giderek astar gözükür; yüz olmaktan çıkar yüz ve bununla dolaşırlar...

Tavanı izləyərək düşüncələrə dalmağa getmədən öncə ilkin təsürtımı yazım. Hadisələrin zamandan və məkandan qopmuş təsviri, görüntülərin deformasiya edilməsi, insanların hərəkətlərinin reallıqdan uzaq olması... Öz üslubu ilə sanki düşüncələrindəki dünyanın simulyasiyasını çəkiliş meydançasında yaradıb. O söz var eee "yuxularım kimi"... Bax, onu yaşadım. Dəli söhbətdi!

I am reading Baudrillard's Simulacra and Simulation now. I ed this film which I watched in 2024. It reminded me of his theory that when copies of reality increase too much, it becomes hard to tell what is real and what is not.

I can't stop the voices in my head. Existential questions, feeling despair deep in your bones, and so on yeah, these are truly the scariest things

When I started watching, I think I was afraid of men, but by the end, I started to be afraid of being a woman.

Finally I can say that I'm not a muggle anymore!

After I saw David Fincher's name, I immediately understood that something exciting was waiting for me. I loved all the scenes. You know, something happens, and after that, you start living life like a completely different person. You begin to enjoy what you’re experiencing and forget about the past. It feels like a new version of you. This film told me that I watched it at the right time in my life, I think. And the way White Rabbit plays at the beginning and the end is just amazing. It’s one of my favorites. As for the film’s aesthetic... I guess I could watch it again and again.

It reminds me of the dream of the fisherman's wife by Hokusai

Watched on Saturday January 14, 2023.

• The Banshees of Inisherin
• Paprika
• Manchester by the Sea

• Alice in Wonderland
• Alice in Wonderland
• Alice Through the Looking Glass
• Return of the Jedi
• The Empire Strikes Back
• Star Wars: Episode II – Attack of the Clones