“Ben altıncı kattaki kiracının antifaşist olduğuna inanmıyorum. Aslında faşizm altıncı kattakine karşı.”

Coğrafya, renk, dil, din, ırk fark etmeksizin dışlanan, marjinalize edilen insanların hikayesini anlatan mükemmel bir film. Ne varsa eski filmlerde var. Ayrıca Sophia Loren en sevdiği filmi olduğunu söyler.

Denir ki Woody Allen bu filmi için "en sevdiğim filmim" ifadesini kullanmıştır. Mia Farrow ve Jeff Daniels'in de oyunculuklarıyla seviye atlattığı film, soluk renklerle canlandırılmış buhran dönemi Amerika'sının boğuk atmosferiyle birleşince dehşet bir şey çıkmış ortaya. Ve tabi ki cheek to cheek.

Gerçekten etkileyici bir belgesel. Yönetmen Süha Arın da şöyle ifade etmiş: "Ailecek, büyük tehlike altında çoluk çocuk kadın erkek hepsi bir arada çalışıyorlar. Çok iyi eğitilmiş gibi görünüyorlar. Çok açık fikirliler. Sorulara çok net, açık yanıtlar veriyorlar. Dünya görüşleri benim tahmin ettiğimden çok çok ileride, çok farklı bir düzeyde. Beni çok etkiledi bunlar. Fatma’yı o zaman gördüm. 12 yaşında bir kız çocuğu ve hayalleri var. Ama ailesiyle birlikte dağa çıkıp ağaç kesme zorunluluğunu duyuyor, onlara yardımcı oluyor. Dedim ki, ilk fırsatta tahtacılarla ilgili bir film yapacağım."

Dönemin İran'ını çok iyi yansıtmış film. İran'da yaşayan köy halkının yaşayışına ve hayata bakış açılarına ayna tutmuş. Bizim gibi toplumlarda günlük telaşlar ön plandadır, insanlar hayatla ilgili derin düşüncelere dalmazlar. Bu filmde de tam bunu görüyoruz sanki. Su gibi akıyor film, mükemmel.