Ne zamandır özel bir filme denk gelemiyordum. Diyaloglar, espiri anlayışı, çalan şarkılar… Üzgün bir film bu. Ölmek üzere ama etrafındaki herkese neşe vermeye çalışan, onları teselli eden, kendinden sonra tutunacakları bir şeyler bulmaları için uğraş veren türde bir üzüntü bu.
“Bu balık mutlu değil; burada olmak istemiyor.”
Bir adam ölmüş. Cehennem'e gidecekmiş. Büyük bir kapının önünde bekliyormuş. Bir gün beklemiş, iki gün beklemiş. Haftalar geçmiş; aylar, yıllar geride kalmış.
Sonunda yanından bir adam geçmiş. Bekleyen adam konuşmuş:
"Belki bana yardım edebilirsiniz. Cehennem'e girmem gerekiyor."
Diğer adam, bizim adamı iyice bir süzdükten sonra yanıt vermiş:
'Fakat beyefendi, Cehennem burası zaten.'
