Shokunin

Böyle bir düzlemde her şey ciddiyetini yitirip anlamsız ve komik hale geliyor. Ölümü sindirmek sarkastik bir yaşam sevinci doğuruyor. Akıllıca duyulduğu ve görüldüğü sanılan şeyler bir şaka. Hepsi sonlu. Punk müziğin bana öğretmiş olduğunu hissettiğim şeyleri bu filmde de görmek beni eğlendirdi.
Sessizlik aracılığıyla karakterler arasında ne hissedildiğini anlayabiliyoruz. Bu aktarış biçimi çok etkileyiciydi benim için. Dil ve kültür ortadan kalksa bile aralarında oluşan duyguları hissedebildik. Çocukluğumuzun ve genlerimizin hayatımız üzerindeki etkisi kaçınılmaz. Onlardan kurtulunabilir mi bilmiyorum. Bizi biz yapıyor hepsi en sonunda, yaşadığımız ilişkileri etkiliyor. Onlardan kurtulmaya çalışmaktansa bazen yeniden yorumlamaya çalışmak üzerimizdeki etkilerini hafifletebilir. Kadere teslim olunduğunu hissetmek beni rahatsız ediyor. Film boyu aklımda şu soru vardı: Hayattaki seçimlerimiz nelerin etkisinde kalarak gerçekleşiyor?