4v291o

bartu küçükçağlayanın galiba türk sinemasındaki ilk kendini tanıtış şekli ben gayim şeklinde, adam ordan almış yürümüş her seferinde gayimsi topumsu bi rolle işini götürmüş

yavuz turgul da dizide yaşayan adam bırakmayarak cesur bi deneme yapmış ama bazen gerçeklikten kopuyor film, kaosu diri tutalım aman seyircinin odak kaçmasın

çocuğun tatlılığından —> +5 
iran sineması olduğundan —> -0,5

yasaların bizim düşünce sınırlarımızı çizmesi, potansiyelimizi baltalaması muhabbeti de güzeldi.

sıkıcı bi anlatım, düz diyaloglar. buradan acayip bi alt metin çıkaran sayın yazarlar, lütfen gidin çimene dokunun, Baghari Bey’in filmde de dediği gibi gün batımını falan izleyin. overrated buldum, keyifli mi keyifli ama abartıldığının 10’da 1’i kadar yok. sırf entelektüel gözükeyim kaygısıyla insanlar tarafından övülen bi film sanki

filmi izlemeden önce cips aldım bakkaldan, kendimi şımartmak istedim. yarısına kadar yediğim cipsi izlerken midemde tutmakta çok zorlandım. çekenin amınakoyayım gerçekten

çatlak bi kız ve yann tiersen in muazzam şarkıları

ben bu filmi farklı bir açıdan yaklaşmak istiyorum. izlediğim açık ara en rahatsız edici film olmakla birlikte mükemmel geliyor insana. peki uzak doğu niye hep rahatsız edici içerikler üretiyor?

japon edebiyatında, çin kaynaklarında, kore sinematografisinde…  bunlar insan zihninin ürünleri. batıda en rahatsız edici kişi gaspar noe falanken dehşete kapılmamak mümkün değil uzak doğu karşısında. veya batı insanın bu duygularını çok mu iyi gizliyor, uzak doğu açık ve net yaşıyor?

mainstream filmlere atanamadığı için sözleşmeli sanat filmi oyunculuğu yapan tülin özen, yine oyunculuğuyla destan yazmış. filmin en büyük problemi türkiyedeki mahkeme gerçeğinden uzaklaşılmış, amaç türkiyeyi tüm çıplaklığıyla yansıtmaktı hani?

hayat eskiyle yeninin savaşı. bu savaş yeni için çabasız zafer çoğu zaman, eski için boşuna uğraş. akdeniz gemisiyle tekirdağlı yan yana geldiğinde gözümü doldurdu film. ilginç bir hüznü var maalesef ki

izlediğim en boktan filmlerden. akıcılık sorunu mu desem, tesadüflerin üst üste gelmesi mi desem o kadar çok sorun var ki…

tamam abileri aynı zamanda babaları çıktı ama abilerini nasıl kanadaya geldi de havuzda anneleriyle karşılaştı? jeanne onca yolu gitti dil bilmeden, tak tak her şeyi eliyle koymuş gibi buldu? her detay zorlama amk

denis villuenuve’yi zaten hiç sevmezdim, bu filmle nefretim pekişti. dünyada bir ilktir belki filmde bu kadar tesadüf barındırıp yine de sıkıcı bi film yapmayı başaran.

keşke messi gibi bi köpeğim olsa

benimle evlenir misin cahit tomruk

film bu mehmet abi insanlar ağlasın diye yalandan yapıyorlar

31ci ezik bi elemanın hayatı

her şey çok güzel olmasın be, az biraz güzel olsa da kâfi.

Zeki Demirkubuz’a olan sevgim ve saygım alevlendi bu filmle. Öncelikle yazılan karakterlerin aynı zamanda çok iyi bir tip betimlemesi olması, ikisini bir arada başarması çok değerli. Özellikle Melis Birkan’ın canlandırdığı karakter hem mükemmel yazılmış, hem de Melis Birkan mükemmel oynamış. Kadını izlerken gerçekten anneannem konuşuyor gibi hissettim üstelik Melis Birkan’ı çoğu kişi yer aldığı modernleşen şehir kadını rollerinden tanır, zihinlerde öyle yer etmiştir kendisi. Diğer oyunculara da ayrıca değinmek lazım; Orhan rolündeki Cem Davran, karakterindeki ezilmişliği dibine kadar hissettirdi. Dede rolündeki Osman Alkaş ise usta oyunculuğunun bir kez daha hakkını vermiş.

Senaryoya gelecek olursak, güzel kırılma noktaları oluşturulmuş. Hızlı senaryo akışı sayesinde dikkatler dağılmıyor, odak genel olarak filmde kalıyor. Ters açıdan bakacak olursak, anlayamayacağımız şekilde hızlı değildi. İdeal sahneler gösterilmiş yani. Sonu da şaşırttı, Demirkubuz filmi gibi bitmedi. İzlerken beklentim Hicran’ın ağladığı sahnede bitecek oluşuydu. Fakat dediğim gibi yönetmen kendisine aşina olan seyircilerini şaşırtarak nazaran daha az kasvetli bir sonla bitirmeyi tercih etmiş. 

Sosyal medyada çoğu kişi “Kadın karakterler çok sığ yazılmış.” şeklinde yorumlar yapmış. Zaten her filme gelen klasik bir yorumdur bu. Fakat bu filme gelmesi sarkastik olmuş. Daha iyi nasıl yazabilirdi şahsi olarak ben bilmiyorum. Hicran karakteri eleştiri odağı olsa da bence birçok Türkiyeli kadının bir gerçeği ekrana yansıtılmış, “duygularını ifade edememe”. Zaten yönetmenin amaçladığı da bu, ağaç başındaki ağlama sahnesinden sonra Hicran’ın çözülmesi tam anlamıyla yaşanıyor; daha mutlu bir hayata, kendini ifade edebildiği bir hayata, adım atıyor.

Son olarak filmde en çok beğendiğim dekor ve çekim açılarına değineyim. Her sahnede neredeyse güzel bir öge arka plana yerleştirilmiş. Muskadan, evdeki duvar saatine, lokum bisküviden Ferit ve Yılmaz’ın evindeki kanepeye kadar ustaca bir iş ortaya çıkartılmış. Yani her şey çok tanıdık, her şey bizden. Aynı şekilde çekim açıları harikulade. Özellikle sondaki tünel sahnesi olmak üzere her çekim açısının bir derinliği vardı. 

Filme puanım 10 üzerinden 9,5 olurdu. Buçuk puanı Orhan’ın yataktaki monoloğunun fazla uzamasından kırdım. O kısım gerçekten sıktı. Onun dışında film sinemada izlediğim en iyi filmlerden.

Ayrıca sinema salonlarının bu kadar boş olması da çok acınası. İlk gösterime gitmeme rağmen, 100 kişilik salonda 10 kişi ya var ya yoktu. Bu kadar iyi bir filme bu kadar az kişinin gitmesi bir yana, popüler filmlere de talep yok. Türkiye’deki sinema sektörü, pandemiyle beraber dibe doğru hızla ilerliyor.

Bu filmi YouTube’ta olmasa izlemezdim. Karşılaşınca bakayım zaman geçer maksadıyla izledim. 

Başlangıçta, “bu nasıl bir hayal gücünün ürünü amk’” derken filmin ilerleyen dakikalarında bu film tam olarak Türkiye gerçeklerini ifade ediyor diye düşündürdü. Toplumun alt tabakalarının üst tabakadan intikam isteği, aynı şekilde üst tabakanın alt tabakaya bakışı, kokuşmuş ve yozlaşmış adalet sistemi, adaletin okumuş ve bilgili insanlar tarafından değil de yine hapistekiler tarafından sağlanması (!), Türkiye’deki hapishane sistemi vs gibi konuları çok iyi eleştiriyor derken filmin bitişinde gerçek bir hikayenin ‘uyarlaması’ olduğunu öğrendim. Gerçek hikayeden tek farkı olayın barda değil de Mesut Yılmaz’ın başbakanlığı sırasında Ankara’nın göbeğindeki bir apartmanda yaşanmış olması. Şaşırtmadı aslında. Bazılarımız zamanın Türkiye’sinde öyleydi diyebilir fakat bu günümüzde hala süregelen hatta derinleşen bir problemler bütünü. Esasen her gün okuduğumuz haberlerde bu durumun benzerleri yaşanmış oluyor ve duyarsızlıkla yetiniyoruz.

Filmi oyuncuları bakımından beğendim, özellikle Zeki Demirkubuz ve Çağan Irmak’ın Selim ve arkadaşlarını şişleme sahnesinde oluşu güzel bir detaydı. Evet, herkesin eleştirdiği üzere rahatsız edici bir film. Fakat sinema gerçeği aktarmayacaksa işlevini nasıl yerine getirecek?

Türk sinema tarihinin belki de en gerilimli sahnesi Muharrem’in restorandaki tiratıdır. Engin Günaydın da bambaşka bi oyunculuk sergilemiş yine orada.

Güzel ama çok kapalı bir film. Metaforlar üst üste sarmal halde. Filmin başındaki sözlerle sonundaki sözler birbirilerini tamamlayacak biçimde söylendiği için alıcıları açarak izlemek lazım. Zeki Demirkubuz sinemasına hakim olmadan, en azından 1-2 filmini izlemeden izlenmeyecek türden. Uyarlama olmasına rağmen Türkiye koşullarına güzel uyarlamış yönetmenimiz. Bundan dolayı da özgün bir iş çıkmış, kitapta yazanı çekeyim mantığından tamamen uzak. Aynı zamanda Nuri Bilge Ceylan’a da sert göndermelerde (kendisi ne kadar basına ‘amacım bu değildi, ben o seviyeye düşmem’ dese de) bulunmuş. 

Filmin tek sıkıntısı, bazı tartışma sahneleri gerçeklikten uzak. Özellikle son sahnedeki Türkan ile Muharrem’in kavgası bana biraz banal geldi. Biraz daha akışı iyileştirip evi yıkıp dökme sahnesine geçilseydi daha şık durabilirdi.

Popüler kültüre kurban gitmeseydi güzel bi filmdi. Filmin akılalmaz yanı, Bekir’in aşkı biraz abartması, ecnebi memleketlere dahi Uğur’un peşinden gitmesi. Bu kadarı bence abartı fakat, aşk dediğimiz şey ilkel duygularımızın gün yüzüne çıkması değil midir?

2x’te izlememe rağmen film normal hızında gibiydi. Kurgudaki aşırı durağanlık insanı çileden çıkarıyor.
Evet, güzel bir fikir var. Ancak yapılan kurgu güzel fikri mahvetmiş. Üst üste alakasız sahneler, seyircinin konu bütünlüğünden kopmasından başka bir amaca hizmet etmiyor. Yönetmen “Nolan tarzı” yapmaya çalışırken filmi basitleştirmiş. 

Çok sığ bir kapitalizm eleştiri var, derine inilmeden. Bu filmi daha da vasat yapmış. Mesaj seyirciye işlenmiyor, kendisi ısrarla arasın bulsun isteniyor. Bu tavır, ortalama zekadaki bir izleyicinin kendini zeki hissetme tatmininden başka bir şey değil bence. 

Ayrıca filmde olayların asla öncesi yok. Yönetmen istediği için bir olay oluveriyor, tutarlı sahneler yok. Mesela fotoğrafçı kızın sahnesi önceden en azından bir sahneyle gösterilse veya K.’nin kadını bir kart vs ile bulması daha iyi olurdu. Olması gerektiği için olan bir sahne yani. Mantığı yok. Filmin geri kalanında böyle devam eden birçok sahne var. 

Filmin bu kadar övülme sebebini çözemedim. Ben adeta katlanamadım, açtığıma izlediğime pişman oldum. 1,5 saatim (2x’te izlediğimden 1,5 saat, normalde film 2 saat 45 dakika) heba oldu.

This review may contain spoilers.

Büyük beklentilerle çıkan film bence çok abartıldı. Bu kadar abartılmasa hüsranı da aynı ölçüde olmazdı.

Vasat film demek yakışmaz belki de ama Nolan ortalamasının çok altında kalmış. Yeni şeyler denemesi açısından evet güzel bir imaj ama bana biraz filmin kurgusu “Seyirciye ne yaparım da psikolojik baskı altına alırım?” a kurban gitmiş. Bazı boşluklar kapanmıyor. Ve film çok öngörülebilir. Varsayalım 20 çıkmaz olsun filmde, 19’unun cevabı barizdi. Benim açımdan tek ve şaşırtıcı kısım Bayan Oppenheimer’ın Robb tarafından manipüle edilirken rüzgarı tersine çevirip savcıya baskın gelebilmesiydi. Birçok kişi Nolan kadın karakter yazamıyor diye eleştirmiş ama tutarsızlık insanın doğasında vardır, kadın karakterlerin tutarsızlığını biraz da buna bağladım. 

Kötü film değil kısaca, izlenir ama beklentiyi çok yükseltip aşırıya kaçmamak gerek.

cok renkli korku filmi. fena degisik hissettirdi, bambaska bir sey bu film

bazı noktalarıyla absürt. Çok sarmadı

şaka maka aynı ben bu herif

Türkiyedeki insanların bu filmi anlamlandırabileceğini sanmıyorum. Normal bir aşk filmi gözüyle bakacaklarına eminim. Ama eleştirmesi gereken kültürel çözülmeleri efsane eleştiriyor. Kurgu falan bence o kadar iyi değil fakat sırf nokta atışı eleştirilerinden dolayı 5’i hak ediyor. Az sözle çok şey anlatıyor Fatih Akın.

ulan amınakodumun evladı the smiths dinleyen adamsın looser ın tekisin git kendini as amk ne millete yavsıyorsun sen o kalemde bir insan değilsin bre gerizekalı

kalbim bomboş kaldı sanmaaaaa acılar geçer zamanlaaaaa

“be the little guy”

Bu herifin her filmi de aynı aq yok buna gönderme yok şuna gönderme sosyalizmden prim kas vs hayatın şov lan godard Fransız sineması dediğin gaspar noe gibi ucubece şeyler olur atlaya atlaya izlersin çok özgün falan der geçersin

boş edebiyat amk ne diyonuz siz yok resmine aşığım seni ilgilendirmez fln ulan senin haneye tecavüzden içeri girmen lazım halen diyosun ki sana anlatamam bu durumu bi siktir git halil

godard çok fenaaa

izlenir kısaca düz film

İlk 45 dakika lan çok iyi filmmiş aq Letterboxd da 5 veririm buna diyip ardından filmin çelişik romantizminden sıkıldım. Nişanlı olan çift o kadar yorucu ki, bi yerden sonra mide bulantısı yapıyor. Adam ikisini aynı anda seviyorum triplerinde, kadın entel dantel herifin bokunu yiyecek neredeyse. Adamın da zaten bi benle flörtleşmediği kaldı. Güzel bir aşk hikayesi fikri çöp olmuş, özellikle bu kadar güzel çekim açıları, işleyiş falan yazık edilmiş. Klişeye kaçılıp düz romantik film yapılsa, adam ve kadın Paris’in sokaklarında aniden tanışsa şerefsizim 5 verirdim.

The most dreadful and unattractive person only needs to be loved, and they will open up like a flower.

bergman balonunun en iyi filmi olmasıyla beraber bu da zor akıyor. ama Azrail ile satranç fikri gerçekten çok etkileyici.

Ryan gosling yasaklansın

Başrol kız güzel olsa 5 vereceğim film. Evet tüm erkekler aynıyız.

film tam ergen filmi olsa da sondaki isim metaforu güzeldi. Onun dışında ilk sevgilisi niye gay çıktı o kısım çok anlamsız.

Bir kadının ve bir erkeğin aşktan beklentisinin ne olduğunu, aşk kavramını nasıl algıladıklarını yavaş yavaş işleyerek anlatan güzel bi film. Özellikle Wong Kar Wai’nin kamera kullanım teknikleri bu filmde daha bi oturmuş, öne çıkmış. Baya beğendim.

Parasite varken oscarı buna vermemeleri kadar dogal bisi yok. de niro al pacino scorsese pr ı olmasa cekilmeyecek kadar sıkıcı ve karmasık. kafam agrıdı

Film tam turkiyedeki entel takılan tiplere hitap ediyor. Mukemmel yani

kult anime

ya film kaliteli falan da izlerken uyuyakalıyodum az kalsın

Bi ara izlicem bunu kalsın burda

Bu filmi eksi sozlukte oven orul orul orospuevlatlarını gordukce ne kadar zeki bi izleyici oldugumun farkına vardım. Disgusting asf

Scared of what? 
Dying I guess. Fallin into the void

Cok melankoli

fikir basit paprikadan sonra izlenmemesi gerekiyomus

surreal teması mukemmel. yakısmadı nolan

Bir animenin bu kadar duygu yuklu olabilmesi ve izleyiciye duyguları aktarabilmesi buyuk basarı. Oyunculuk faktoru yokken bunu yapabilmek fazlaca kurgu becerisi gerektiriyor. Bazı noktalarıyla kusursuz olmasa da 5 hakeden film.

Keyifli.

Sahneler fazla tekrar etmese mukemmel film. Yalnızlık duygusunu hissettirmeye calısırken yonetmen abartmıs