4v291o

Watched on Wednesday May 14, 2025.

Sürekli büyüyen, içinde var olan, seni takip eden şey. Karşındakinde bu şeyin izlerini gördüğün an ondan kopamayacağını anlıyorsun. Gördüklerin yetiyor onun içinde var olmasına. Onunla berabersin her gittiğin yerde, her yediğin yemekte, hatta aldığın her nefeste. Başkalarının yanında mutlusundur düşünmezsin pek; ama beyin hatırlar. Arkada onun sesi döner sürekli,onun hayali. Kaçabildim sanırsın ama beynin seni ondan özgürleştiremez hiçbir zaman çünkü tatmıştır bir kere o ‘şey’i.
“Ona Bayan A.Z. Diyorum , çünkü her şey onunla başlayıp onunla bitiyor” aşkı bağımlılıktan ayıran ince çizgi bu bence. Her aklıma geldiğinde bu tirat tüylerim diken diken oluyor.

Kendisiyle yüzleşmeli insan. Kendisini kendisine gösterecek insanlar bulunca da teşekkür etmeli hayata. Ne kadar kötü olduğunu göstermeli bazen hayat ona. Suçu başkalarına attığını hatırlatmalı. Aslında en başından beri kendi elleriyle yaptığı her şeyin, her lekenin sorumluluğunu yüklenmeliymiş insan. Sırtında bir yük varmış. Kamburunu çıkaran, yerçekimiyle eş davranan. Sanki ağırlığı 3 katına çıkmış . Bu yüklerin korkuları olduğunu sanırmış. Ta ki hayat onu onunla yüzleştirene kadar. Aslında tüm olay kendisiymiş. Sırtındaki yüklerin sebebi kendine söylediği yalanlarmış . Yaptığı iyi insan numaraları ve kendini inandırdığı yalanlarıymış yükleri onun. O kadar kandırmış ki kendini dünyada ondan iyi insan bulunmaz sanırmış. Bir gün gerçeklerle yüzleşmiş. Bir gece ansızın gelmiş . Yalanlarının farkına varmış bir gecede. Bir gecede sorumluluk almayı öğrenmiş. Hayatının suçunu başkalarına atmamış bir geceliğine. Olduğu halini görmüş. Ne hale geldiğini, neleri bıraktığını ardında , neleri kaçırdığını kötülüğüyle. Tek derdi yapıyor görünmekmiş. Ve o sahte yapmanın gücüyle insanları kendine çekmiş ansızın. Ve o gece fark etmiş yine , o hiçbir zaman olmamış sadece oluyor görünmüş.

annemin çocukluğuyla karşılaştım yolda. Baktım ona o da bana baktı. Gidiyordu yanında annesi ve bir erkek çocuk daha vardı. Benzerlik tüylerimi ürpertti . Peşinden gittim gizlice. Köşeyi döndüler ve yok oldular . O da son görüşüm oldu en saf halini.
En az bi kere düşünmüştür herkes ya olmasaydı ? Ya babamla hiç tanışmasaydı, ben olmasaydım ama mutlu olsaydı her şey daha mı başka olurdu? Yoksa annem hiç mutlu olamaz mıydı? Hayatın tüm kötü yönlerini ve zorluklarını kendine yük edinir miydi ben olmasaydım yine yine babamı bulur muydu ya da onun gibisini? Daha iyi hissettirecek olanı bulabilir miydi 
Çok garip ki bunu bi kere olsun babam için düşünmedim. babaların çocuklarında üstlenecekleri bi sorumlulukları yoktur sanardım . Onlar sadece babadır varolurlar sadece  ve çocuğa bağımlı olan sadece annedir sanardım. Ne kadar iğrenç bi baskıyla yetişmişiz bakıldığında. Bu filmde bunu da hissettim biraz. İçime oturdu acıkcası

Sevgi üzerine bi film
Odadakifil’m

Kadikoy sinemasi seni seviyorum

Bilemediğinin de yasını tutarmış insan. Bilinmeyeni deşermiş. Bulmak da istemezmiş gerçi.Bulacaklarının ihtimali onu o kadar korkuturmuş ki elleriyle dokunamazmış gerçekliğine.
Kaçmak istemezmiş yüzleşirmiş yüzleştiğini sanarmış ama içten içe bildiği o gerçeklik peşini bırakmazmış. Kendi gerçekliğine hapsolmaktan korkusuna farklı gerçeklikler yaratırmış kendine. Aradıkları, bulamadıkları,savaşları içinde dinmeyen. Onu var ederlermiş gizliden gizliye . Düşünceleriyle savaşırmış onlarla. Sessiz savaşının kazananı olmayacağını bile bile savaşırmış. Bulmak ümidiyle . Korkusunu yenmeye çalışırmış her seferinde biraz daha derine inermiş biraz daha biraz daha. Ama o sonu görmekten korkarmış.
Kendi gerçekliğini çıplak elleriyle tutamayacak kadar tiksinirmiş gerçekliğinden. Onu getirdiği hallerden var ettiği benliğinden yok ettiği değerlerinden getirdiklerinden götürdüklerinden yanında kalandan elinde avucunda bırakmadıklarından ona iyi gelenlerden onu yerin dibine sokanlardan ve daha nicelerinden. 
Sessiz savaşını vermiş insan son kez. Son kez sarılmış bulamadığına. Son kez öpmüş onu . Yasını son kez tutmuş neyin yasını dahi tuttuğunu bilmeden.
İnsanın bu dünyaya gelme amacının kendi gerçekliğinin yarattığı bilinmezlikle savaşmak olduğuna karar vermiş en sonunda. Bilinmezliklerin arasında onun olabilecekleri seçmek için gelmiş ,kendi gerçekliğinin derinlerine inip ondan bir hastalıkmışcasına kaçmaktansa onu bulamama korkusuyla yanmaktansa onun ona geleceğini ümit ederek biraz da, en derinlere inme cesareti gösterip onu etrafa saçtığı pislikleriyle bir var etmesiyle varoluşunun anlamlanacağı günün hayaliyle dalmış son uykusuna
open.spotify.com/track/6zsrswoCFC5fTge1lQtZzu?si=liFphxiERmq98mYldd3h_Q

"Love is strange.I feel like a junky
Maybe its better to never love at all."
That was sooooooo real it gave me goosebumps
(Film izlerken anatomi calismama olanak saglayan Gaspar noe ye sevgiler😍)

open.spotify.com/track/3Tgv4rvWBVwnbmUTlJwzk0?si=yH-06jiVStK8gPfphxHesA
Tüketim hızına yetişemediğimi hissettiğim şu zamanda izlemiş olmam etkiledi beni sanırım. O kadar kolay tüketiyoruz ki her şeyi, her duyguyu ,her olayı hunharca sömürüyoruz. Geriye ne kalıyor? Kendine yarattığın kronikleşen ve gün geçtikçe daha da derinleşen yalnızlığın,”kalabalıklar içinde yalnız olma hali”. Bedeni değil ruhsal bir yalnızlığa sürüklüyor tüketim seni. Bunu sonda fark edip hıçkırarak ağlaması beni de ağlattı. İçimden biri gibi hissettim.Kendisi gibi hissettirmesi insanı, kaçtığı arzularında buluşması insanın. Cinsel arzular değil bahsettiğim daha manevi doygunluklar. Kalbini titerten o ışığı görememek artık onu görecek kadar kalamamak, hızına yetişememek.

her seyin donup dolasip Hannah’a patlamasinin absurtlugu aynı hayat gibi hissettiriyor

her şey ve ne kadar ipin ucunda varlığımıza devam etmek. Bir gün elimizdeki o denge çubuğu düşecek, kimi ipin ucuna varmış olacak kimi daha yeni çıkmış olacak yoluna.
Hatırlatıcı bir nevi.
 Sonra tam da alışmışken hayatın tüm acılarını iyileştirmeye çalışacağım geldi aklıma. Beni asıl ağlatan bu oldu sanırım. Bu güç,istenç,şüphe ve dirayet. 
Ve müzik girer ve herkes mutludur bilinmeyen sonuna kadının ümitlidir istediği yere gideceğine dair içinde akıp giden bir inanç vardır bir öfke vardır dünyaya bir atak bir hırs vardır içinden doğan hayatın

Watched on Sunday December 22, 2024.

Uzun zamandır bu kadar sikko bi film izlememistim

I came so close to forgetting what love is.
And suddenly it got into my blood again. With the continious stream it has

Dün gece 4te Eskişehir ‘e gitmek yerine the notebook izlemenin anisina

İkimiz icin de uzun bi gece

This is how to spend time in biochemistry 😁

Tam iki sene önce izlemişim bu filmi. izlediğim gün hayatım boyunca hiç hastalanmadığım kadar hastalanmıştım. Yatmaktan ve ağrıdan tüm vücudum uyuşmuştu da ne zorluklarla bitirmiştim filmi. Bitirdikten sonra bir de bir güzel sövmüştüm dünyaya.
bu izleyişimde o kadar huzurla doldu ki içim.

Mitolojide psikofit kelebeği diye bir kelebek vardır.Yerküreyi bir ucundan diğerine dört nesil değiştirerek kat eder bu kelebekler. Atalarını görmedikleri halde öğretilmemiş bir yolu tüm varlıklarını ortaya koyarak bir diğerine o yolu göstermek uğruna kanat çırparlar o yolda.Hiç bilmedikleri bir rotada yaşama doğru kanat çırparken sadece kendilerinden sonrakilerin ulaşabileceği hedefe ara vermeden uçarlar.

Kelebeklerin ömrü kısadır ama bu kelebekler içsel bütünlük içindedir onlardan her sonraki nesille ve bu yüzdendir ki ölümsüzdürler.
Ömrü kelebek kadar olan her şeye

KRİZ GEÇİRDİM ERKEK NEFRETİM DEPREŞTİ İLETİŞİM ÖZÜRLÜLÜĞÜNDE SON NOKTA NEFESİM DARALDI SİNİRDEN

open.spotify.com/track/0dpyJC88IZjWkQxXvTDUTL?si=zsC-G1VVR2umpGArOvWTKQ

Ruhum doygun. Ruhum aç. Kızgın ruhum. İnsanlara.Kendime en çok da. Ulaşamadığım o doygunluğa

Forget it Jake , it’s Chinatown 
and the music begins that envelops your whole body and soul

Gülmekten izleyemedim ✌🏻

Geçen sene tam bu gün yarıda bırakmışım izlemeyi. Tekrar başladım izlemeye tam bugün.
Ve film bittikten sonra uzunca düşüncelere daldım. Bazen yaşadığının farkında olmuyorsun. Olaylar seni pençesine alıyor ve olayların içinde durağanlığını yakalayamıyorsun. Yaşadığımı uzun süre sonra yeniden fark ediyorum. O kadar şey değişmiş ki ben yokken benimde. Bakıyorum ve geldiğim nokta beni heyecanla karışık bir tatmine sürüklüyor. Geçen sene yks çalışırken, istemediğim bir hayatın içinde debelenirken şimdi ilk komiteme çalışıyorum. İsteklerim hiçbir zaman olmadı benim. Ama olmayan isteklerimin de yasını tuttuktan sonra onları özgür bırakmayı bildim kendimden. Ve isteklerim değil de hayatın getirdikleri benimi iyileştirdi hep. Uzun bir süre sonra hayatın farkına varıp oh be! diyebiliyorum her şeye rağmen. Çünkü her şeyi hiçbir şeye dönüştürme gücümü fark ettim. O gücün verdiği özgüvenle yaşıyorum artık. Her şey aslında hiçbir şey. Her şey geçer, üflersin ve dağılır bir anda tüm tozlar hiçliğe.

Ne için didinir insan? Canını dişine takar sabahları gecelerine karışır aklı başını aşmıştır çoktan. Karşıdan kendime baktığımda o kadar gülüyorum ki kendi hallerime. Binbir halim var ama hepsinde temel bi hal var etkisi altında kaldığım, etkisinden çıkamadığım .
Bu hallerini aşmaya didinirmiş insan bu kadar. Bakıyorsun bu hallerin sonu var ama o sona varamıyorsun bir türlü. Kitaplığındaki yarım kitapların yanına bir yenisini daha ekliyorsun . Bakıyorsun yenilerini koyacak yer kalmamış. Eskileri okuyup bitirmeye çalışıyorsun ama bakıyorsun başını hayal meyal hatırlıyorsun.
 İşte bu yarım kalanları tamamlamaya didinirmiş insan hayatı boyunca. 
Her geçen gün içinde bambaşka duygularla uyanıyorsun. Heyecan, aşk , şehvet, korku, hüzün ,mutluluk ve çoğu duyguna  eşlik eden o şüphe.
biraz da yaşadığın olayları tekrar tekrar yaşayıp işin özünü kavramaya çalışıyorsun. Her tanıştığın insanda, her öptüğün dudakta, her duyduğun seste bir tekerrür arıyorsun şüpheyle.
Sonra hiç tanımadığın insanları tanımak istiyorsun o tekerrürü kırmak istiyorsun. Ardından tanıdık bir bakış geliyor ve sen anlıyorsun ki her şey aslında yeni başlıyor. Sonsuz bir oyun bu dünya , oyunu kurallarını bilmeden oynamaya çalışıyoruz o yüzden bu kadar didiniyoruz sonu gelmeyecekmiş gibi.

Gazhane/ hipotermi geçirirken

Watched on Wednesday October 16, 2024.

Watched on Friday October 11, 2024.

Watched on Wednesday October 2, 2024.

Bu filmi bitirmeye harcadigim efor 📈📈

My safe place

Ataturk jumpscare
Yemek sahnesi bugüne manidar

-amınakoyim.!
-kufretme.
izledigim en gercek turkiye olabilir.
mutsuz mecburiyete dayalı evlilikler ,ruhsuz iletişimden kopuk aile ilişkileri,hayatından memnun olmayan anneyle otoritesini koymaya calısıp karsısındakine korku ve siddet salarsa kendıne saygı duyulacagına inanan baba ve ailesinde mutsuz olup kaderinin o oldugunu sanan ve degistrimek icin cabalamak yerıne önüne konanı yiyen, bedensel ihtiyaçlarını duygusal ihtiyaçları sanan, duygusal zekası eksi bir milyon erkek cocuk.
ırkcı olmaktan assırı memnun,sadece domuz eti yemeyerek dindar olduğunu dusunen ve bu durumu kanıksayan sek erkeklerin muhtemel son

bu filmin basrolu kadin olsaydı diye dusundugunuzde bambaska bi senaryo beliriyor insanın gozunde. bundan 10 kat daha korkunc bir senaryo.ve o zaman bir kere daha anlıyorsun icine dogdugun ulkenın gerceklerini

4-5 ay kadar önce yarım bıraktığımı hatırlayıp geriye dondugumde beni olayların akısıyla ve oyunculuklarla buyuleyen film
O durağan olmama halini gorebilmek iyi geliyor bazı sanat filmlerindeki o boğucu durağanlıktan sonra
insan bazen o heyecanı hissetmek ve onların karakter çözümlemeleriyle uğraşmaktansa göz önünde olanı kanlı canlı olanı görüp o akışa kapılmak istiyor

sirf salih bademci icin bi kere daha izledim pisman miyim degilim yine olsa yine izlerim

tüm film boyu beethoven'ın op135 inden
muss es sein ? es muss sein sesi çaldı durdu kulaklarımda. ne de güzel özetlemiş her şeyi Kundera.
Melek soruyor ;muss es sein?
cevaplıyor insan ; es muss sein.
Soruyor melek yine insan yine cevaplıyor; es muss sein. onun bu inatçı tarafı tutunduruyor onu hayata.hayatla inatlaşan tarafı. olmayınca bırakmıyor.olmak zorunda bilinciyle oldurma uğuruna her şeyini koyuyor. Melek şaşıyor,bir şans daha tanıyor vazgeçmesi için.ama o küçücük tesadüflerin dahi bıraktığı büyük izi biliyor.ruhu bedenini terk ederken yine söylüyor insan; es muss sein.

gitmek istersin,kaçmak istersin,başarırsın da bunu.ama o başarı hayallerde daha cazip,daha cezbedici,daha arzulatıcıdır.eline aldığın anda başarı olmaktan çıkar zaten senin olan bir şeye dönüşüverir.ona sahip olduğunda artık o kadar da cazip değildir senin için.senin olan şeylerin arasına eklenivermiştir. Bazen rutinle eriyip giden anlar vardır.hep de eriyip arkalarında bir kırıntı dahi bırakmadıkları an özlersin o anları, o zaman anlarsın asıl değerini. İnsan böyledir işte.Hep arzular hep ister ama isteğinin o kadar arzulanası olmadığını fark ettiği an bir başkasına yönelir.eskisinin değerini de ancak yok olunca yeniden hatırlar. yeniden hisseder o arzuyu ,o hevesi çünkü sahip değildir ona ki hiç sahip de olamamıştır. Emanettir ona insanın her ânı.Her an,her anı ona bir lütuftur ama gözü görmez olmuştur hırstan,hep o sahip olamadığını arzulamaktan. ve bunu fark eder pek tabi.fark ettiği an korkar.o anlar;yaşayıp da burun kıvırdığı o anlar ,o kişiler nasıl da hızla geçip gittiler hayatından.eridiler zamanın içinde,karıştılar hiçliğe.

People questioned a lot.
was it a dream?
was it just a dream?
The greatest of blessings,
were her only dreams?

there is one thing that she is feeling
the sense of an ending.

(koltuklarınızı yatay pozisyona getiriniz,loş ışığınızı açınız,'end of an era' yı açıp hafif rüzgarın gözyaşlarınızla oynaşmasına izin veriniz.)

kitabı okurken kaç kere duvara fırlattığımı hatırlattıgın icin tesekkur ederim cakma freud😍

i love you pedro almodovar.

R.I.P. Laura Palmer you would've love melodrama

al sen şu ülkeyi koy falanca gemiye
bu kadar kısa sürede ve az ama öz bunu anlatabilmek çok başka
"Beybaba'ya seslendi Alper bütün gece, adam kamarasından çıkmadı.sikinde değiliz onun..."

oraya first love/late spring koysaydiniz 10 saniye icinde aglamaya baslayip şarkı secimiyle tamamiyle baglantili bes yildizi basardım.

boğazım düğüm düğüm,kalbim sıkışık,kafamda.doğum,ölüm en temelde. hepsini bireysellikten arındırıp bir olguya dönüştürdüğünde sadece hayatın içinde var olmaktan ibaretler. her şey aynı kapıya çıkıyor:sadece hayat.
hedefine ulaşınca yenisini belirlemen gerekiyor ona da ulaşınca bir yenisini daha.hayatın sertliğinden kurtulmak için yaptığımız bizi yaşama iten o arzu.sahi niye bu kadar çok istiyoruz ki bir şeyler var edip bu dünyaya kazık çakmayı?
beni an dedi insan,beni bil,beni bul.

ne demisler,the world was made up two types of women: the simple girls and the c-curly K-Katie girls.

beklenti canavarı.kendi beklentilerinin dahi birbiriyle çatıştığı an. kendinden başka kim uyum sağlar ki sana kim senin olanı bilir?
hep derler ya içten içe biliyorsundur cevabı diye.ya bilmiyorsam cevabı? ya bir bozukluk varsa bende?

ilk tercihe yapay zeka ve veri muhendisligi yazdiktan sonra bn

i know where the american horror story comes from
then i ed ,
the ending hit different.

şimdi camdan atlayacağım

kalbim pınçık pınçık oldu(ne demek ben de bilmiyorum o hissi tarif edemiyorum)
neden boyle olmak zorunda neden neden neden neden neden neden neden neden neden neden neden nedenNNNNNNNNNN vadesi dolan bitiyor da sonsuz vade alamıyor muyuz???

olacak biliyorum.ve bunu bilmenin güzelliğiyle taşıyorum. yılları sayarken güncüklere dönüştü birden her şey.olması gereken buymuş diyebilmek gerekiyor bazen.her şeyini vermişken başka yapabilecek pek bir şey kalmıyor geriye.emek verdin ve oldu. ahhh ne güzelmiş o tatmin olma duygusu. kendi ellerinle kazıyarak bir yerlere gelmenin verdiği o büyülü haz.acılarının yerini huzura bıraktığı o ince an.kurtuldum diyebilmek. istediğin hayata,hayallerine kavuşmanın o aaaaaaaaadiye çığlık attıran heyecanı. oldu be dilara.başardık . her şey çok güzel olmayabilir bunu beklemek zaten büyük bir lüks ama tam olması gerektiği gibi olacak.çünkü sen yapman gereken her şeyi olabilecek en güzel haliyle yaptın.seni çok seviyorum.tüm bunları tek başına başardığın için.tüm bunlarla tek başına savaşıp olabilecek en güzel versiyonuna kendini evriltmeye adım adım yaklaştığın için.
SENİ ÇOK SEVİYORUM DİLARA.ÇOK ÇOK ÇOK.BAŞARDIN.EN BAŞTA KENDINI SEVMEYİ SONRA HAYALLERINE ULASMAYI.
YÜCE EVREN TANRI BİLİNÇ HER NE İSEN HAYALLERİMIN GERÇEK OLDUGUNU BİLİYORUM VE SANA TEŞEKKÜR EDİYORUM SONSUZ KERE.KENDIME DE TESEKKUR EDİYORUM PES ETMEDİĞİM İÇİN TÜM ZORLUKLARA RAĞMEN.VERDİKLERİMİ ALMANIN VAKTİ.IÇİMİ SONSUZ BİR HUZUR KAPLIYOR SONSUZ BİR MUTLULUK.
100 kere lou red perfect day dinleme vakti