It's like waking up in the middle of the night with dry lips. Breaths mingling and transforming into each other. The meaningless seat covers of an intercity bus in the middle of nowhere, at full twilight. The feeling of endless longing for someone you can safely hug and sleep on his lap. Bitter songs that play silently and deeply, without interruption, stuck in those old memories. The endless hunger to blend into the darkness, to dance alone on the balcony,…

peçete sarılı baklavalar, dilimlenen patlıcanlar, altın yaldızlı çay bardakları, pencerede saksılar. anlık gülümsemeler, beklenmedik karşılaşmalar, sessizlikte bağıran kucaklaşmalar, kucağa koyulan kafalar. öyle bir film yapmış ki levan akın, içine de istanbul'u, içine de öyle bir bizi koymuş ne desem yetersiz. ne kadar şanslıyız ki bu filme dahil olan tüm güzel ve birbirinden yetenekli insanları bir arada, türkiye'deki ilk gösteriminde atlas sinemasında izledik bu gece. duyulan tüm seslere, gururla gülümseyen tüm yüzlere gözlerimiz dolu dolu ve çok ama çok mutlu baktık…