Zaman geçer, coğrafyalar değişir, isimler değişir ama bu pislik düzen değişmez. Her yerde, her dönemde bu yozlaşmış düzenle karşılaşırız. Kendi kişisel refahları uğruna her türlü rezilliği yapmaktan çekinmeyen kodamanlar ve onların hayallerini gerçeğe dönüştüren failler… Bir de bu düzeni koruyan devlet mekanizmaları, yani kullar. Her zaman, her yerde bu çürümüş düzeni yeniden ve yeniden inşa ederler. Bu düzen evrenseldir, zamansızdır.

"Z" bunu çok güzel ortaya koyuyor; bu yüzden de adı gibi ölümsüz bir film.

Bu arada, biz bu düzenin ezilenleri…

Soğuk bir sabah. Ders bitmiş, kendimizi dışarı atmışız. Elimizde, dil yakan kalitesiz bir üniversite kahvesi. Lavazza otomatından alındıysa, geçmiş olsun; iki gün boyunca tat alma duyuların kaybolacak. Ama kahvenin tadı pek de önemli değil. Asıl mesele, o soğukta, ağır sigara kokuları arasında yapılan, anlamsız gibi görünen ama bir şekilde ruhuna dokunan sohbetlerde buluvermek kendini. Bazen aynı kafadan biriyle, bazen tamamen zıt biriyle… Bazen hemen bitsin istersin, bazen de hiç bitmesin. Ama her türlüsü güzeldir, çünkü sana yaşadığını hatırlatır.

Zamanla konuşmalara…