4v291o

Watched on Sunday May 18, 2025.

Watched on Friday May 16, 2025.

Watched on Tuesday May 13, 2025.

Kinimiz sınıf kini, savaşımız sınıf savaşıdır!

Sıra dışı, düşsel bir anlatıya sahip olan senaryosu; Bob Dylan'ı bile ağlatmasıyla efsaneleşen bir rockstara, babalarıyla beraber dinlemekten keyif aldıkları kasetini imzalatmak için yola çıkıp onu ölmeden önce arayan gençlerin başından geçenler üzerine kurulu klasik bir yol filmi gibi görünüyor olsa da öte yandan bu yolda, her bir karakterin içsel yolculuklarına da eşlik ediyoruz.

Gözleri parmaklıkların geçişinden
öyle yorgun bakmaya dermansız;
Sanki binlerce parmaklık demirden,
ve arkasında yitik dünya apansız.
Der Panther - R.M. Rilke

Saraçhane eylemleriyle içimde yanan ateşin tam da zayıflamaya yüz tuttuğu şu günlerde, öğrenciler tarafından işgal edilen üniversiteyi görmek o ateşi bir kez daha harladı.
Ancak, Ana’nın konuşma yaptığı sahnede fraksiyonlara bölünmüş kitlenin içerisinde kadını aşağılayan ve bu işgal hareketinin amacını "kız düşürmek" için araçsallaştıran iğrenç erkeklerin olduğunu da öğreniyoruz.(ki bu konuşma sırasında söylenenler ve işgal edilen yerin alelade bir yer olmayıp geleceği aydınlığa çıkarması beklenen akademinin yuvasında olup bitenlerin, solun, neden hala bir türlü birleşemeyip de fraksiyonlara ayrılmasında ve kendi içindeki sorunun temelini anlayabilmek adına değerli buluyorum.)

...

Bu yolculuk esnasında bana Lily Chou Chou’yu anımsatıp müziğin, yegâne "kurtuluş" olabileceğine dair inancımı pekiştirdi şu sözler:

Onu dinlerken, evimizden uzakta olduğumuzu hissediyorduk.
Ki o zamanlar hepimiz evimizden uzakta olmak istiyorduk.

ve abisi Fede’nin kulaklığı taktığında tüm sesin kesilmesinin ardından, sanki tanrısal bir huzurun içini kaplayarak yaşadığı o mistik an…

Ve o çalan şarkıyı ilk kez duyduğumuz zaman, üzerine yüce değerler atfettiğimiz sanatçı abimiz Epigmenio Cruz’un, sıradan hatta itici bir "moruk" olduğunu görüyoruz ve Fede’nin Epigmenio'nun yüzüne karşı söylediği o muhteşem bar sahnesinde yüreğimizi yakan sözlerinden, hiçbir zaman bitmesini istemediğimiz bu yolculuğun artık sona yaklaştığını anlıyoruz. Ki o mistik hissiyatın hiç de öyle huzur dolu bir an olmadığını, bu şarkının tetiklediği, vefat etmiş babalarından arta kalan bir nostalji anı olduğu da.

Bak, bu kaset babamındı. Yıllar önce göstermişti bunu bana. Artık sizlere ömür.
Senin müziğin bu.

Başta hiçbir şey anlamamıştım ama şimdi anlıyorum. Ne dediğini anlıyorum.Babamın ne anladığını anlıyorum. ‘’Hayatta, görünenin ardında nelerin yattığını bilmeyen eğer görünenin ardındakini görebiliyorsan senden söküp alamayacakları tek şey bu histir işte.’’
Sen yazdın bunu. "Hissiyat" dedin.

Hangi histen bahsettiğini şimdi anlıyorum. Babam derdi ki, "Dünya bir tren istasyonu ve insanlar da yolcularsa şairler, o gelip gidenlerden değillerdir. İstasyonda durup trenlerin kalkışını seyredenlerdir onlar."
Babamın, senin o mahzun sesini her duyduğunda ağlaması bu yüzdendi. Çünkü sen, trenlerin kalkışını seyredenlerdensin.

...

ve final sekansı ya da film boyunca 4. duvarı yıkarak bizi de içine sürüklediği daydream'den uyanış:

Ana ile Fede arabanın arka koltuğunda öpüşürken kameranın sabit hız ve açıyla dönerek kırık camın ardındaki kaosa odaklanması, bire bir aynı olan Children of Men'deki meşhur araç sahnesine bir selam veriyor ve bununla da yetinmeyip Ana’nın yürüyüş yapan eylemcilere katılması ve Fede’nin umutsuz bir şekilde peşinden gitmeye yeltenmesiyle son buluyor yolculukları; tıpkı The Dreamers’ın son sahnesinde Matthew’in polislerin hücumunun ardından çaresizce ikizleri izlediği gibi.
(Dreamers’daki çadır metaforuyla simgelenen, dışarıdaki kaosa rağmen içinde bulundukları düş evreninin izole ettiği özgürlük ve huzur hissi, o an o arabaya yayılmış vaziyette. ta ki dışarı’nın varlığı, kırık camdan duyulan sloganlarla vuku bulana değin)

Bir filmin her karesi mi nefes kesici olur arkadaş! Öyle ki en fazla ss aldığım film olabilir. Bunlardan birisi de, Tomas’ın sahilde koştuğu sırada görüntünün ters çevrilmesiyle gölgesinin koşuşunu seyrettiğimiz kare... tam Godard vari bir teknik ile çekilmiş adeta ona bir saygı niteliğinde. Ha keza filmin daydreamsel yapısı da Godard hayranlarını mest edecektir.
Ve düşünün! böylesine muhteşem bir yapıtı, yönettiği ilk uzun metrajında bize armağan ediyor Alonso Ruizpalacios.

Watched on Wednesday April 30, 2025.

Watched on Wednesday April 30, 2025.

Watched on Monday April 28, 2025.

Watched on Saturday April 26, 2025.

Watched on Friday April 25, 2025.

it's never too late to be what you might have been.

-George Eliot

Watched on Sunday April 20, 2025.

Watched on Saturday April 19, 2025.

Watched on Saturday April 12, 2025.

gerek görselliği gerekse ona eşlik eden müzikleri...
kendine has mistisizmi iliklerime kadar hissettirdi.

Watched on Saturday April 5, 2025.

Watched on Thursday April 3, 2025.

Watched on Sunday March 30, 2025.

Watched on Saturday March 29, 2025.

Watched on Thursday March 27, 2025.

Watched on Tuesday March 18, 2025.

Watched on Sunday March 16, 2025.

Watched on Saturday March 15, 2025.

Watched on Friday March 14, 2025.

yine Kim Ki Duk ve yine diyaloğa ihtiyaç duymayan, görsel hikaye anlatımına ve olağanüstü derinliğe sahip baştan aşağı metafor kokan, insanın doğasından kaynaklı karanlık tarafının hayvansı vahşiliğini ve bu vahşilikle mücadele etme biçimini işleyen bir anlatı.[bence]

Olta ve alelade yerlere saplanmayan kancaları ile ne anlatmak istediği pek anlamasam da bağlanma konsepti ile ilgili olduğunu düşünüyorum. Bizleri bu vahşilikten kurtaracak olan aşk'a bağlanma.

Watched on Saturday March 8, 2025.

sanki film rulosu sınırlıymış gibi filmi bir an önce çekip bitirelim telaşesi vardı karakterlerde :)
başım döndü ama fena eğlendim yeminle

Mubi'ye restore edilmiş hali gelmişken kaçırmayın derim.

Watched on Thursday March 6, 2025.

Watched on Tuesday March 4, 2025.

Watched on Saturday March 1, 2025.

Watched on Thursday February 27, 2025.

Watched on Monday February 24, 2025.

Watched on Saturday February 22, 2025.

Watched on Thursday February 20, 2025.

off çok fena çok
Şu anda düzgün düşünemiyorum. Hikayesi büyüledi beni. yarattığı fantezinin içine sürekledi.

Önce neye değinsem bilmiyorum.Allak bullak oldum gerçekten.

Arthur'un, ölümün bile koparamadığı aşkıyla bağlı olan kaderin kırmızı ipliğine mi?

..."İnsan gözü için yaratılmamışsın" deyip aç köpeklerin salyalı hırıltılarından koruyarak denize attığı sanat eserine mi?

...bu olayın hemen öncesinde Spartaco'nun şu sözlerine ve motor çarklarıyla referans verilen Snowpiercer'ın sonuna mı?

Şunlara bak.Yaptıkları şey onları önemli hissettiriyor. Sanat tacirleri ve avcılar gibi hissediyorlar ama onlar sadece, çarkın küçük dişlileri. Bizim hizmetimizdeler. Bir gün pas, onları da yiyip bitirecek.Geriye hiçbir şey kalmayacak.

...yoksa, definecilerin çaldıkları anlam yüklü şarkılarına mı?

... Sevgili dostlar, yasaların ne için var olduğunu bir düşünün, emeğinizi sömürenleri korumak için.
O zaman yargılamanın ne anlamı var. Tombaroli okyanusta sadece bir damla...

(şarkının tamamı için link. evet uğraştım, değer çünkü!)

Muhteşem bir anlatı, üst düzey bir yönetmenlik ve fevkalâde oyunculuk..
Alice Rohrwacher sana sımsıkı sarılmak istiyorum.

p.s Yazdıklarımı uzun uzun açmak isterdim ancak sahne sahne irdeleyip biraz sindirmem gerektiğini düşünüyorum ve şu anda filmin büyüsünün etkisinde yalnızca soundtrack'ı dinlemek istiyorum.

Watched on Friday February 14, 2025.

kandil gecesinde izlenebilecek en iyi filmi izledim sanırım :)
Harika bir hiciv, en çok güldüğüm film olabilir.

+Were they sent to Hell?
-Worse, Wisconsin.

Hepimizin üzerine düşünmemiz gereken 23 dakikalık bir başyapıt. Burada övmeyeceğim, gözünüzü kapatıp yalnızca müziği dinlemeniz bile yeterli olur, neden başyapıt dediğim.

esas benim dikkatimi çeken kısımlara gelelim.Belki abartıyor olabilirim ancak kendimce çok önemli gördüğüm kısımlar var.

Öncelikle filmi biraz açmak istiyorum: 2019 yapımı olduğunu ve pandemiden hemen önce yapıldığı gerçeği elimizde. Dolayısıyla zaman örgüsüne göre taşradan kendini kurtarmak isteyen, 2 finansal kriz deneyimlemiş nesil olan X jenerasyonunun üyesi ablamızın içinde bulunduğu döngüye ve bazı şeylerin yaşanmamışlığına olan feryadını izlerken gelecek nesillere bu döngünün uyarı niteliği taşıdığını Z jenerasyonundan olan torunuyla konuşmasıdan anlıyoruz.
...

Ne zaman ki geçmişi ilk düşündüğünde acaba eskiden daha çok bulut mu vardı, renkli miydi diyor ya, işte hiç de öyle olmadığını en başta izliyoruz ya zaten, hatta geçmişinden hatırladığı en küçük hali genç kızlığa adım attığı zamanlar. Hayatı hiçbir zaman renkli değildi. Nostaljinin tuzağına düşmüş olduğu anlıyoruz. Biraz açayım demek istediğimi daha önce üzerine düşünmüştüm nostalji hakkında

Nostalji:Yeniden yaşanması mümkün olmayan

Zaman; hiçbir şeyin ilacı değil çünkü en büyük katildir. Mistik anlatılardaki azrail'in kendisidir. Geçmişte yaşanılan ve yeniden yaşanılması mümkün olmayan o an'ları yani nostaljiyi size hissettirir; sizi gün ve gün zehirlerken.

İkinci olarak gözüme çarpan önemli kısım ise oğluyla doğa yürüyüşü yaparken doğadan her zaman korktuğunu fark ettiği an idi.
İşte benim üzerine en çok düşündüğüm konudur şu sıralar:

Doğanın kendi halindeki hiçbir şey, şehirlerde kendi halinde bırakılmamıştır.

İşte ablamızın durumunu da buna benzetiyorum.Kendi haline bırakabilseydi kendisini, filmde sürekli düşündüğü müzikler eşliğinde dans edebilecekti, belki de.

feeling big, small, scared, at ease

...
Bu döngüyü kırmak için pandemi vesilesiyle deneyimlediğim taşra hayatı doğadan korkmamam gerektiğini, esas korktuğum her şeyin(biri de küresel pandemi idi) şehirlerden kaynaklandığını anlamaya başladım ya da bu süreç belki bir delüzyondur.
Çünkü içinde bulunduğum koşullardan dolayı henüz taşrada bi 50 yıl daha kalabileceğim finansal özgürlüğe ve cesarete sahip değilim. (Tabi elbet finansal akış bir şekilde oturur, ürettiğim marmelatlarımı, topladığım cevizlerimi, ektiğim fasülyemi vs satsam yani.)

Ki Soruyorum şu yorumu okuyacak olan kim özgür ki zaten?
Çoğumuz şehirlere mahkumuz.
Mahkûm edilmişiz. Burada doğuyoruz, daha en başta özgür değiliz, belki istemediğimiz bir ailede. Tıpkı ablanın koşmasını teşvik eden şeyin en önemli sebebinin bu olması gibi.
Bu şehirlerin yasalarına tabiyiz, bu şehirlerin ihtiyaçlarını daha sonra vergilerimizle karşılayabilmek adına ileride edinmemiz istenen meslekler için eğitim veriliyor, bizlere. Yine kaçmaya çalıştığımız o ailemiz tarafından, bir eş seçmemiz isteniyor bizi sınırladıkları çevrelerinden.
Ve bu döngü, aileye ve dolayısıyla şehre yeni katılan bireylerle ölene değin devam ediyor. Etmek de zorunda, şehirlerimiz için.

Çok fazla uzattım, bazı önemli yerleri geçtim farkındayım belki onları da sizler dile getirirsiniz.
Çünkü dediğim gibi, bana bir uyarıymış gibi geldi bu 23 dakika.

ps.
ön yargımdan dolayı kısa filmleri ne kadar az izlediğimi farkettim bugün. Büyük eksiklikmiş cidden.

Taşralı ablanın dobralığı, Sevdiği adamın mezarı başında okunan elveda mektubu ve Binbaşının şu sözleri <3

You are not only in the Army, you are women, and you are Negroes. Because you are Negroes and women, you do not have the luxury to be as good as the white soldiers. You have the burden to be better.

...

Ayrıca filmden bağımsız şunu söylemek istiyorum;
Bir Netflix yapımında, daha televizyon hayatımıza yeni girmişken ileride televizyonun yalnızca bir entertainment aracı olabileceği kaygısını taşıyan, bu günlerde içinde bulunduğumuz sıkışmışlığı öngören Edward Murrow'un adının 1 saniye bile olsa anılmasını odadaki fili anlamak adına çok manidar buluyorum.

Watched on Friday February 7, 2025.

Wow! artık emin oldum ki Colin Farrell ona verilen her rolde oynayabilirmiş. Bu yapımda da olduğu gibi aklıma en son gelecek rollerin başında psikopat bir miço olurdu. abi Colin Farrell yaa!
Neyse, onun dışında biraz uzatılmış sahneler ve ağır tempolu olmasına rağmen müzikler sayesinde psikolojik olarak gerilimi sürekli hissediyorsunuz. Keza tatmin edici bir sinematografi de mevcut.

Ayrıca, Eskimoların vahşiliği üzerine söylenen şu söz beni çok etkiledi:

Hakiki ama vahşi mi? Hayır. Varoluşlarının gerçekliğini ve dünyayı olduğu gibi kabul ediyorlar. Bunu değiştirmenin derdinde değiller.

Watched on Monday February 3, 2025.

Bunların da geçmişi kara tamam hatta filmde olduğu gibi şüphesi bile yetiyor istismarın. Ancak hiçbiri bizim ülkemizde devlet eliyle destekli cemaat ve tarikatların yaptığı kadar ses getiremez. 45 çocuğa göz göre göre tecavüz edildi ve halen daha bu tarikat yuvalarına göndermekten başka çare bırakmıyorlar garibanlara.
Sinirim bozuldu gerçekten. bakın, burada olup biten bir şüphe üzerine gerim gerim geriliyoruz ancak bizim ülkede beterin beteri yaşanıyor.

Watched on Saturday February 1, 2025.

Watched on Thursday January 30, 2025.

Watched on Wednesday January 29, 2025.

Bu filmin niye bu kadar çok nefret edildiğini, yine sulu gözlerim sayesinde anlıyorum. Ve bu da yine kanıtlıyor ki toplum, bizi biz yapan bazı nüanslardan çok kopmuş. Bu nüanslar toplum tarafından sanatsal değer taşımıyor görülse de(haklı sebepleri olabilir) benim duygularıma dokunabildi.
Çok karışık bir anlatıya sahip olsa da Emilia Perez'i ben beğendim arkadaşlar. Müziklerinde çok sağlam politik göndermeler mevcut.

Evet, belki de müzikal kategorisinde bu yüzyıl için zirveyi La La Land'te gördük. Ki 14 dalda Oscar'a aday olmuştu ve 6'sını kazanabilmişti diğer ödülleri geçiyorum; rekorlar kırmıştı, bambaşka seviyeydi, tartışmasız.
Amerikan akademisinin son zamanlarda nasıl bir kültürle yoğrulduğunu varsayarsak bazı Oscarları toplayabileceğini düşünüyorum. Tabi umarım ki Oscar gecesi, La La Land'in kazandığı 6 Oscarını geçecek kadar hadsizlik görmeyiz.

Ayrıca Selena Gomez ne kadar harika oynuyor öyle, hiç tahmin etmezdim.

Watched on Friday January 24, 2025.

p.s: bana ilham veren nice başyapıtlara imza atmış David Lynch'in vefatından dolayı sinemadan 1 hafta uzak kalıp yas ilan etmiştim. Bugün, düşündüğümde David Lynch bizlerden asla böyle bir şey yapmamızı istemez aksine "sinemanın ışığına emanet olun" derdi. Dolayısıyla ben de aylar sonra ışığı deneyimleyebileceğim en iyi yer olan IMAX'e geldim.

Robert Eggers yine her zamanki gibi kendine özgü sinematografisini ve estetiğini dönemin atmosferine muhteşem yansıtması bir yana bu sefer Eggers'tan ilginç bir alegori yakaladım. Paltosu ve bıyığının yanı sıra konuşma tarzıyla, eliyle yaptığı hareket ve o hareketin Almanya'yı gölgede bırakması üstelik veba kadar hızlı yayılan bir salgınla şehre gelmesi, Nosferatu'nun alelade bir vampir olmadığını, altında bir Hitler alegorisini de barındırdığını düşünüyorum.
Çok büyük yönetmen gerçekten, çok.

Edit: Bazı arkadaşların uyarısı sonrası bu editi yapma gereği duyuyorum.
Evet, Eggers dönem filmleri ustası bu çok net. Bıyıklı vampir tasvirinin de Kont Dracula ya da başka bir ifadeyle Kazıklı Voyvoda tarihi kişiliğinden esinlenildiğini biliyorum. Bu yüzden dönemin gotik yapısını bile bozmadan bahsettiğim 3-4 sahnede bu alegoriyi kullanmış olabilir.

bu film bana, insanlığın barışı, sevgiyi ve huzurlu bir yuva gibi kavramları niye hakketmediğini gözümden süzülen yaşlar eşliğinde bir kez daha hatırlatmış oldu.