وقتی نه شخصیت داریم نه تیپ، اعمال آدم‌هامون احمقانه و خنده‌دار میشه و هیچگونه همذات‌پنداری‌ای توسط مخاطب نسبت به مصیبت‌ها و مسئله‌ی آدم‌ها شکل نمیگیره؛ کمااینکه در اینجا حتی مسئله‌ی بعضی مانند پسر خانواده هم مشخص نیست. در نتیجه همه‌ی اتفاق‌های فیلم صرفا مثل حوادث روزمره‌‌ای که تو روزنامه و اخبار عنوان میشن، جلوه‌گر میشن.
فرم چیست؟
یعنی هنگامی که فرزندان علی اکبر صادقی با مداخله‌ی بی‌جا و نابالغانه سعی در روانکاوی پدر خود دارند، فیلمساز با هوشمندی تمام و با شناخت فرم مسیر فیلم را تغییر می‌دهد.
فیلمساز بر خلاف فرزندان طرفدار صادقی است. آن‌ها در گفتار قربان صدقه‌ی پدر خود می‌روند و در عمل مزاحمانی هستند برای افکار و خلوت پدر. فیلمساز اما به مانند صادقی، تنها و بی‌کس، از طریق تصویر او را می‌ستاید، تنهایی‌اش را می‌ستاید، تخیلاتش را. او در میان…
Last night, the city's peace was disrupted by the sound of mourning on the occasion of the month of Muharram, which suddenly awakened me from my sleep. To calm my troubled mind, I revisited an adaptation of my favorite childhood comic book series, "The Adventures of Tintin," directed by Steven Spielberg. I had watched it years ago in a lower quality, so I was eager to immerse myself in the story once again, this time with the best possible viewing…
