4v291o

Kabullenemediğinde seni kendine getiren şey canının acımasıyla yaşanan farkındalıktır. Tokat gibi çarparak yok eder aslında var olmayan ama kendini avutmak için yarattığın içi boş tüm argümanları. Hiçbir his o duygudan daha güçlü değildir, kendini özgürleştirmek için ihtiyacın olan ise budur. Venedik'te 15 dakika ayakta alkışlanmasına şaşırmamalı.

Watched on Thursday November 10, 2022.

Ne olduğunu idrak etmeye çalışırken koyulan, 6 hafta hayatta kalma hedefi. "Kaiser için, tanrı için, vatan için..."

1930'daki ilk versiyonun 2022 uyarlaması. Diğer savaş filmlerinden farklı; duygu bütünlüğü, yoğunluğu eşsiz seviyede. Bu kadar hissetmeyi beklemiyordum. Olağanüstü. Empati de yaptığınızda adeta size o anları yaşatıyor. Atatürk'ün o dönem bu filmi izlediği söylenir.

"Filler tepinir, çimenler ezilir. Savaş işte bundan ibaret..."

Hélène karakteri Vicky Krieps'in empati yapmanın ya da yapamamanın ne demek olduğunu ustaca yansıttığı film. Bencillikler üzerine yapılan konuşmalar etkileyiciydi. En çok aklıma kazınan da bu konu oldu.

İnsanın kendisinin yaşamak isteyip istememesine karar vermesi çevresindekiler tarafından bencillik olarak nitelendiriliyor fakat doktorların yaşamak istemeyen insanları yaşatmaya çalışması bencillik olarak nitelendirilmiyor. Peki hangisi daha büyük bencillik? Başkasının hayatı hakkında verdiği karara saygı göstermemekten daha büyük bencillik olamaz. Çevresinde onu sevenler, yaşadıklarına maruz kalan bireylerden daha değerli değildir.

Gaspard Ulliel'in ölmeden önceki son filmi olması da ayrıca yaralayıcı. Kabullenerek veda etmek çok zor ama başka türlü de ayrılmak, veda etmek imkansız gibi. Veda etmenin, son kez sarılmanın verdiği hissiyat ancak bu kadar güzel yansıtılabilirdi.

Karen Gillan'ın olağanüstü iş çıkardığı yapım. Bazı anlar vurucu; Sarah'ın tüm küçük düşürücü sözlere davranışlara rağmen üstesinden gelmesi, annesinin evinden atılırken ailenin tutumuna kadar yaşadığı zorluklar. Hata payı olan %2'nin aslında o kadar da küçük ihtimal olmadığının anlatımı gibi pek çok değerli detay vardı. Harika değildi ama ortalamanın biraz üstüydü.

Bir filmden daha çok bir anlatım niteliğinde iş David Cronenberg'den. Filmdeki karakterler gerçek üstü yanılsamalar yaşıyorlar ancak film bilimin kurgulanmış halinin ötesinde bir sonucu göstermekte. Geleceğin dünyasından beklenen kesitlerin değerli yansımaları diyebiliriz. Çarpıcı gerçeklikler içeren yapıt arka sahneyi anlamayı bilenler için.

Dönemler arası geçişlerin insanlara karar verme imkanı sunmadan hayatları etkilediğinin bir farklı bakış açısıyla yansıması. Değişen dünyayı, insanların nasıl yeni dünyaya adapte olmak zorunda kaldığını anlatan muazzam yapım. Eski dönemleri özleyen insanlara kurguyla birlikte o dönemi yaşatmak, o insanlara verilebilecek en değerli ödüllerden. İçerik dinamiğinin güçlü yansıtılması daha akıcı bağlam oluşturuyor.

+ İsterseniz bana küfredebilirsiniz, bazen içinizi dökmek iyi gelir.
- Çirkinsiniz, yalancısınız, tutarsız, sahte, geveze, riyakar, kibirli, korkaksınız...
+ Aşağılığı unutmayalım...
- Kesinlikle.

Yönetmen Joachim Trier'in, Aksel karakteri Julie hakkında konuşurken görüntüyü Aksel'in arkasından alarak Julie'nin yüzüne odaklamasını, Julie'nin hislerinin yaklaşımlara tepki olarak yansıtılmasını beğendim. Julie'nin kendini bulmak istediği iç dünyasının aslında o kadar pür ve kolay keşfedilemez olduğunun kendince adım adım keşfinin ortaya çıkarıldığı, Julie'nin ne yapmak istediği ve kendini tanımlamakta zorlandığı dönemlerin ardından iç dünyasının sıradaki adımlara hazır olmadığını fark ettiğini sekansları fazlasıyla gördük. Aksel'in hastalığının ardından yapılan ikili arasındaki konuşma cesaretlendirme ve kendi benliğini yeniden sorgulaması için fırsat veren unsurdu Julie için. Eivind'in bu kadar iyi biri gibi gözükmesi onu iyi bir seçim yapıyordu ama Julie bu hayata kendini ait ve hazır hissetmemişken her şeyi bir kenara bırakarak en başa dönmesi, en başa dönerken de kendini en iyi yapmak istediği şeyle ödüllendirmesi yeni bir adımdı hayatı için. Eivind'i anılarla hatırlayacağı, pişman olmayacağına inandığım yeni bir adım. Aksel'se en fazla zarar gören ve parçalanan ruh olmuştu bu süreçte;
“Kafanın içindeki bir ses ya da senin için bir anı olmak istemiyorum...”
“Bir şeylerin ters gidebileceğinden endişelenerek çok zaman kaybettim. Ama ters giden şeyler hiçbir zaman benim endişelendiğim şeyler olmadı.”
“İlgim tutkum zihne ve ruha yönelik, vücuda değil.”