🦕 21
This person doesn't most movies bcz of the alzheimer's gene...
This movie was the first movie I saw this year that made me smile with sadness.
At first I didn't understand what was going on. It was nice to watch Tokyo, to see the food, the culture. It gave me a Lost in Translation vibe.
The knots were untied after the two met. Sebastian's gaze…god….If he looked at me like that, I would jump on him.
I liked the shock and sadness when the story was completely resolved. Sometimes trying…
“Les hommes sont des hommes, et la vie, c’est la vie.”
Nana’nın aktris olma hayali ile kocasından ayrılmasından sonra başlayan, kendini aradığı süreçte kötü yollara düşüp bir fahişe olmasını anlatan 12 bölümlük bir film. Kendisinin de dediği gibi hayat hayattır diyerek ayaklarının üzerinde durmaya çalışan bir kadının hikayesi. İzlerken hayatı sorgulatıyor bence. 11.bölümde adamın anlattığı hikayedeki Porthos karakteri ile Nana’nın sonu benzer bitiyor. Biri ilk defa düşünüyor ve ölüyor diğeri ise o hayatı bırakıp aşık olacağını söyleyip sonunda ölüyor. Beklemediğim…
Bu rw annemin ağzından yazıldı.
En başta bir babanın çabası ve çaresizliği…
Hayatın bir parçası olan anne ve babanın anlaşamayıp ayrılmış olması çocukta her zaman travmadır. Babanın ilgisi, sevgisi, çocuğunun üzerindeki baskı kurmadan olan yönetim şekli, destekçi, yardımcı ve bir arkadaş gibi yaklaşımı olmasına rağmen çocuğun yaşadığı bu döngü, altta yatan bir travmadır.
Babanın ilgili olduğu dönemlerde annenin ilgisizliği ve babanın çabası aslında Nic’in de kurtulmak istemesi fakat bunu kafasında bir türlü bitirememesi, ne yaparsa yapsın kurtulamaması çocuk için bir…
Rus edebiyatını okumakta zorlandığım gibi filmlerinde de zorlandığımı fark ettim.
Başka Rus yapımlarına tekrar şans vereceğim ama bu filmde cidden neyi anlamayıp neden sarmadığını anlamadım. Herkes bu kadar beğenirken hangi mesajı kaçırıyorum diye hep düşünerek izledim.
Oyunculuklar iyiydi bazı sahnelerin çekimlerini zamanına göre başarılı buldum. Özellikle arka fondaki sahne etkiledi beni. Vereceğim puanı da tamamen beğendiğim birkaç sahneye bir de Zehra’ya vereceğim. Teşekkürler bebişş
The helpless inability to do anything while your loved one falls in front of you... I felt the desperation of the movie.
They described very well how a young person who went through that process and how it affected those around him was affected. While watching, I felt helpless, I looked for solutions.
The way they showed the past and present in the father-son scenes made me cry. That transition in the hair-stroking scene killed me.
I wish Steve Carell…