parvo e melancólico.

1953
O inicio é alucinante, dos máis abriantes que vin en moitísimo tempo. A intensidade do thriller co atraco dun banco, a intrépida fuxida para escapar da xustiza e logo, case dunha milagre, todo é detido polo encontro co amor nunha praia. Estaba tentando pensar por que era tan boa representación do beatus ille, dese espazo natural máxico para amantes e penso que, no fondo, ten que ver por esa secuencia previa do atraco: a xustiza deixa de importar, as suas…